Mmɛbusɛm 8
1 Tie: Nyansa refrɛ. Nteaseɛ ma ne nne so.
Hør, visdommen roper, og forstanden lar sin røst høre.
2 Ɛkwan no so, sorɔnsorɔmmea hɔ, nkwantanan no so, ɛhɔ na ɛgyina,
Oppe på hauger ved veien står hun, der hvor stiene møtes;
3 apono a ɛkɔ kuropɔn no mu ho, ɛteam wɔ aboboano hɔ sɛ,
ved siden av portene, ved byens utgang, i inngangen til portene roper hun høit:
4 “Ao, mo mmarimma na meteam mefrɛ; meteam frɛ adasamma nyinaa.
Til eder, I menn, roper jeg, og min røst lyder til menneskenes barn.
5 Mo a moyɛ ntetekwaa, mo mma mo ani nte; mo a moyɛ nkwaseafoɔ, monnya nteaseɛ.
Lær klokskap, I enfoldige, og lær forstand, I uforstandige!
6 Montie, na mewɔ nsɛm pa bi ka kyerɛ mo; mebue mʼano ka deɛ ɛyɛ.
Hør! Om store ting taler jeg, og jeg oplater mine leber med rettvishet;
7 Mʼano ka deɛ ɛyɛ nokorɛ, ɛfiri sɛ mʼanofafa kyiri amumuyɛsɛm.
min tunge taler sannhet, og ugudelighet er en vederstyggelighet for mine leber.
8 Mʼano mu nsɛm nyinaa yɛ pɛ; ebiara nni mu a ɛyɛ nkontompo anaa nnaadaasɛm.
Alle min munns ord er rette, det er intet falskt eller vrangt i dem.
9 Ne nyinaa mu da hɔ ma deɛ ɔwɔ nhunumu; ɛho nni asɛm ma wɔn a wɔwɔ nimdeɛ.
De er alle sammen likefremme for den forstandige og rette for dem som har funnet kunnskap.
10 Mompo dwetɛ na momfa mʼakwankyerɛ, momfa nimdeɛ na mompo sikakɔkɔɔ amapa.
Ta imot min tilrettevisning istedenfor sølv, og ta imot kunnskap fremfor utsøkt gull!
11 Ɛfiri sɛ nimdeɛ som bo sene mmota, na wɔrentumi mfa deɛ wopɛ biara ntoto ho.
For visdom er bedre enn perler, og ingen skatt kan lignes med den.
12 “Me, nyansa, mene aniteɛ na ɛteɛ; nimdeɛ ne nhunumu wɔ me.
Jeg, visdommen, har klokskap i eie, og jeg forstår å finne kloke råd.
13 Sɛ wɔsuro Awurade ɛne sɛ wɔkyiri bɔne; mekyiri ahantan ne ahomasoɔ, ɔbra bɔne ne nnaadaasɛm.
Å frykte Herren er å hate ondt; stolthet og overmot, ond ferd og en falsk munn hater jeg.
14 Afotuo ne atemmuo pa wɔ me; mewɔ nteaseɛ ne tumi.
Mig tilhører råd og sann innsikt, jeg er forstand, mig hører styrke til.
15 Me so na ahemfo nam di adeɛ na sodifoɔ nam me so hyehyɛ mmara a ɛyɛ pɛ;
Ved mig regjerer kongene, og ved mig fastsetter fyrstene hvad rett er.
16 Mmapɔmma de me bu ɔman ne atitire nyinaa a wɔdi asase so ɔhene.
Ved mig styrer herskerne og høvdingene, alle dommere på jorden.
17 Medɔ wɔn a wɔdɔ me, na wɔn a wɔhwehwɛ me no hunu me.
Jeg elsker dem som elsker mig, og de som søker mig, skal finne mig.
18 Ahonyadeɛ ne animuonyam wɔ me nkyɛn, ahodeɛ a ɛkyɛre ne yiedie nso saa ara.
Hos mig er rikdom og ære, gammelt arvegods og rettferdighet.
19 Mʼaba yɛ sene sikakɔkɔɔ amapa; deɛ ɛfiri me mu boro dwetɛ a wɔasɔne so so.
Min frukt er bedre enn gull, ja det fineste gull, og den vinning jeg gir, er bedre enn utsøkt sølv.
20 Tenenee akwan so na menam atɛntenenee akwan so,
På rettferds vei vandrer jeg, midt på rettens stier;
21 mede ahodeɛ ma wɔn a wɔdɔ me na mehyɛ wɔn adekoradan ma ma.
derfor gir jeg dem som elsker mig, sann rikdom til arv og fyller deres forrådskammere.
22 “Awurade bɔɔ me sɛ nʼabɔdeɛ mu abakan dii ne tete nneyɛɛ anim;
Herren skapte mig som sitt første verk, før sine andre gjerninger, i fordums tid.
23 ɔyii me sii hɔ firi tete, ansa na ewiase rehyɛ aseɛ.
Fra evighet er jeg blitt til, fra først av, før jorden var.
24 Wɔwoo me ansa na wɔrebɔ ɛpo kakraka no ansa na wɔreyɛ nsutire a nsuo ahyɛ no ma no;
Da avgrunnene ennu ikke var til, blev jeg født, da der ennu ikke fantes kilder fylt med vann.
25 ansa na wɔde mmepɔ resisi hɔ, wɔwoo me ansa na nkokoɔ reba,
Før fjellene blev senket ned, før haugene blev til, blev jeg født,
26 ansa na ɔbɔɔ asase ne ne mfuo anaa dɔteɛ biara a ɛwɔ asase soɔ.
før han hadde skapt jord og mark og jorderikes første muldklump.
27 Mewɔ hɔ ansa na wɔbɔɔ soro, ɛberɛ a ɔtwaa hyeɛ too ebunu no ani no,
Da han bygget himmelen, var jeg der, da han slo hvelving over avgrunnen.
28 ɛberɛ a ɔbɔɔ omununkum wɔ soro na ɔde ebunu mu nsutire tintim hɔ denden no,
Da han festet skyene oventil, da han bandt avgrunnens kilder,
29 ɛberɛ a ɔtwaa hyeɛ maa ɛpo sɛdeɛ nsuo no rentra ne hyeɛ, ne ɛberɛ a ɔtwaa asase fapem no,
da han satte grense for havet, så vannene ikke går lenger enn han byder, da han la jordens grunnvoller -
30 na meyɛ odwumfoɔ a mete ne nkyɛn. Anigyeɛ hyɛɛ me ma daa na medii ahurisie wɔ nʼanim ɛberɛ biara,
da var jeg verksmester hos ham, og jeg var hans lyst dag efter dag, jeg lekte alltid for hans åsyn;
31 na mʼani gye wɔ ne ewiase nyinaa mu na mʼani ka wɔ adasamma mu.
jeg lekte på hele hans vide jord, og min lyst hadde jeg i menneskenes barn.
32 “Enti me mma, montie me; nhyira ne wɔn a wɔnante mʼakwan so.
Og nu, barn, hør på mig! Salige er de som følger mine veier.
33 Montie mʼakwankyerɛ na monhunu nyansa; mommu mo ani nngu so.
Hør på min tilrettevisning og bli vise og forakt den ikke!
34 Nhyira ne onipa a ɔtie me, ɔwɛn mʼaboboano daa, na ɔtwɛn wɔ hɔ.
Salig er det menneske som hører på mig, så han våker ved mine dører dag efter dag og vokter mine dørstolper.
35 Na obiara a ɔhunu me no nya nkwa na ɔnya anisɔ firi Awurade nkyɛn.
For den som finner mig, finner livet og får nåde hos Herren.
36 Na deɛ woanhwehwɛ me no ha ne ho na wɔn a wɔtane me no dɔ owuo.”
Men den som ikke finner mig, skader sig selv; alle de som hater mig, elsker døden.
