Mmɛbusɛm 7
1 Me ba, fa me nsɛm sie na kora mʼahyɛdeɛ wɔ wo mu.
Mijn zoon, neem mijn woorden in acht, En neem mijn wenken ter harte;
2 Di mʼahyɛdeɛ so na wobɛnya nkwa; bɔ me nkyerɛkyerɛ ho ban sɛ deɛ wodɔ noɔ.
Onderhoud mijn geboden, opdat ge moogt leven, Let op mijn wenken als op de appel van uw oog.
3 Kyekyere bɔ wo nsateaa ho; twerɛ no yie gu wʼakoma ɛpono so.
Leg ze als een band om uw vingers, Schrijf ze op de tafel van uw hart
4 Ka kyerɛ nyansa sɛ, “Wo yɛ me nuabaa,” na frɛ nteaseɛ wo busuani;
Zeg tot de wijsheid: "gij zijt mijn zuster", Noem het verstand: "een bekende";
5 Wɔbɛtwe wo afiri ɔbaawaresɛefoɔ ho, afiri ɔbaawarefoɔ sansani nsɛmmɔdɛ ho.
Opdat ze u behoeden voor een vreemde vrouw, Voor een onbekende met haar gladde taal.
6 Me fie mpomma ano mede mʼani faa ntokua mu.
Want kijkend door het venster van mijn woning Door de tralies heen,
7 Mehunuu wɔ ntetekwaafoɔ mu, mehyɛɛ mmeranteɛ no mu baako nso, ɔbabunu a ɔnni adwene.
Lette ik op het onervaren volk, En zag onder de jongemannen een onverstandigen knaap.
8 Na ɔnam borɔno a ɛbɛn ɔbaa no fie so a nʼani kyerɛ ɔbaa no fie
Hij ging langs de straat, dicht bij haar hoek, En sloeg de richting in naar haar huis,
9 ɛberɛ a ɔnwunu redwoɔ, na animu rebiribiri no.
In de schemering, toen de avond viel En het nachtelijk duister.
10 Afei ɔbaa bi firi bɛhyiaa no a wasiesie ne ho sɛ odwamanfoɔ a nnaadaa wɔ nʼakomam.
Daar komt de vrouw op hem af, Opzichtig gekleed met duidelijke bedoelingen.
11 (Ɔyɛ hyirenn na hwee mfa ne ho, ɔntena efie koraa;
Wat ziet ze er losbandig en lichtzinnig uit, In huis kunnen haar voeten het niet houden;
12 ɛnnɛ wɔhunu no mmɔntene so, ɔkyena na ɔte adwaberem, ɔtetɛ wɔ mmantwea mmantwea.)
Ze loopt de straat, de pleinen op, En bij elke hoek staat ze op wacht!
13 Ɔsɔɔ ne mu fee nʼano wamfɛre, na ɔkaa sɛ,
Ze grijpt hem vast, geeft hem een kus, En zegt tot hem met een onbeschaamd gezicht:
14 “Mewɔ ayɔnkofa ayɛyɛdeɛ wɔ efie; ɛnnɛ madi me bɔhyɛ so.
Dankoffers had ik te brengen, Vandaag heb ik mijn geloften betaald;
15 Enti mebaeɛ sɛ merebɛhyia wo; mehwehwɛɛ wo na mahunu wo!
Daarom ging ik naar buiten, u tegemoet, Om u te zoeken, en ik hèb u gevonden.
16 Mato me mpa mede nwera a wɔahyɛ no aduro a ɛfiri Misraim.
Dekens heb ik op bed gelegd, Bonte dekens van egyptisch lijnwaad;
17 Mede nnuhwam apete me mpa so: kurobo, pɛperɛ ne sinamon.
Ik heb mijn bed met myrrhe besprenkeld, Met aloë en kaneel.
18 Bra, ma yɛmfa ɔdɔ mmɔ ɔdɔ mu nkɔsi anɔpa;
Kom, laat ons dronken worden van minne, En tot de morgen zwelgen in liefde.
19 Me kunu nni efie; watu kwan na ɔbɛkyɛre.
Mijn man is niet thuis, Hij is op een verre reis;
20 Ɔde sika a ɛdɔɔso hyɛɛ ne sikabɔtɔ ma na ɔremma kɔsi ɔsrane no korokumatwa berɛ mu.”
Een buidel geld heeft hij bij zich gestoken, Dus komt hij met volle maan pas terug.
21 Ɔde akorɔkorɔ bɔɔ no asɔn; ɔde nnaadaa nyaa no ne no daeɛ.
Door haar radde taal verleidde ze hem, Met haar gladde tong troonde ze hem mee.
22 Ɔdii nʼakyi prɛko pɛ te sɛ nantwie a ɔrekɔ akumiiɛ, anaa ɔwansane a ɔde ne tiri rekɔhyɛ hankrafidie mu
Daar loopt de sukkel met haar mee, Als een stier, die naar de slachtbank gaat; Als een hert, dat huppelt naar het net,
23 kɔsi sɛ bɛmma bɛhwire ne brɛboɔ mu, te sɛ anomaa a ɔrekɔtɔ anomaa afidie mu na ɔnnim sɛ ɔbɛhwere ne nkwa.
Totdat een pijl hem het hart doorboort; Als een vogel, die scheert naar de strik, En niet vermoedt, dat het om zijn leven gaat.
24 Na afei, me mma, montie me; monyɛ aso mma deɛ meka.
Welnu dan, kinderen, luistert naar mij, Schenkt uw aandacht aan mijn woorden.
25 Mommma mo akoma mpatere nkɔ ne so na mommane mfa nʼakwan so.
Laat u niet op haar wegen verleiden, Dwaalt niet op haar paden rond.
26 Bebree na wɔnam ne so ahwehwe ase; wɔn a wakum wɔn dɔɔso pa ara.
Want talrijke slachtoffers heeft ze gemaakt, Velen heeft ze om hals gebracht;
