< Marko 12 >

1 Yesu nam mmɛbuo so kyerɛɛ nnipa no sɛ: “Ɛda bi, okuafoɔ bi yɛɛ bobefuo, gyee ban faa ho, na ɔtuu amena bi a wɔkyi bobe mu nsuo wɔ mu, na ɔsii ɔwɛn aban wɔ mu. Afei, ɔde afuo no gyaa akuafoɔ bi, na ɔtuu ɛkwan.
Ele começou a falar com eles em parábolas. “Um homem plantou uma vinha, colocou uma sebe ao redor dela, cavou um poço para o lagar, construiu uma torre, alugou-a a um fazendeiro e foi para outro país.
2 Ɛduruu ɛberɛ a bobe no bereeɛ a ɛsɛ sɛ wɔte no, ɔsomaa ne ho onipa bi sɛ ɔnkɔgye ne kyɛfa mmrɛ no.
Quando chegou a hora, ele enviou um criado ao fazendeiro para receber do agricultor sua parte do fruto do vinhedo.
3 Nanso, akuafoɔ no boroo no, ma ɔde ne nsapan sane kɔeɛ.
Eles o levaram, bateram nele e o mandaram embora vazio.
4 Okuafoɔ no sane somaa onipa foforɔ kɔɔ wɔn nkyɛn, na ɔno nso, wɔboroo no, pirapiraa no sene deɛ ɔdi ɛkan no.
Novamente, ele enviou outro criado para eles; e eles jogaram pedras nele, o feriram na cabeça e o mandaram embora, vergonhosamente tratados.
5 Onipa a ɔsomaa no bio no deɛ, wɔkumm no. Afoforɔ a akyire no wɔkɔeɛ no nso, wɔhwee ebinom, na wɔkumm ebinom nso.
Novamente ele mandou outro, e eles o mataram, e muitos outros, espancando alguns, e matando alguns.
6 “Nanso, na aka ɔbaako a ɔyɛ ne ba a ɔdɔ no. Ɔsomaa ɔno nso kɔɔ wɔn nkyɛn, susuu sɛ wɔbɛfɛre no de anidie ama no.
Portanto, ainda tendo um, seu filho amado, ele o enviou por último a eles, dizendo: “Eles respeitarão meu filho”.
7 “Nanso, ɛberɛ a akuafoɔ no hunuu no sɛ ɔreba no, wɔkaa sɛ, ‘Ɔdedifoɔ no na ɔreba no. Momma yɛnkum no, na agyapadeɛ no ayɛ yɛn dea!’
Mas aqueles fazendeiros disseram entre si: 'Este é o herdeiro'. Venha, vamos matá-lo, e a herança será nossa”.
8 Wɔkyeree no, kumm no, twee no firii bobe turom hɔ kɔtoo no twenee baabi.
Eles o levaram, o mataram e o expulsaram da vinha.
9 “Mogye di sɛ, sɛ afu wura no ba a ɛdeɛn na ɔbɛyɛ akuafoɔ no? Ɔbɛba abɛkum wɔn, na ɔde afuo no ama nnipa foforɔ.
O que fará, portanto, o senhor da vinha? Ele virá e destruirá os agricultores, e dará o vinhedo a outros.
10 Monnkanee yei wɔ Atwerɛsɛm no mu pɛn sɛ: “‘Ɛboɔ a adansifoɔ apo no, ɛno ara na abɛyɛ ɛdan no ntweaso tiboɔ;
Você ainda nem leu esta Escritura: “A pedra que os construtores rejeitaram foi feita a cabeça da esquina.
11 Awurade na wayɛ yei, na ɛyɛ nwanwa wɔ yɛn ani so?’”
Isto foi do Senhor. É maravilhoso aos nossos olhos”...
12 Na ɛsiane saa bɛ a ɔbuiɛ no enti, Yudafoɔ mpanin no pɛɛ sɛ wɔkyere no, ɛfiri sɛ, wohunuu sɛ wɔn ho asɛm na ɔreka no a ɛkyerɛ sɛ, wɔne saa akuafoɔ atirimuɔdenfoɔ no. Nanso na wɔsuro dɔm no. Yei ma wɔgyaee no, na wɔfirii hɔ kɔeɛ.
Eles tentaram pegá-lo, mas temiam a multidão; pois perceberam que ele falava a parábola contra eles. Eles o deixaram e foram embora.
13 Wɔsomaa Farisifoɔ ne Herodefoɔ bi baa Yesu nkyɛn sɛ wɔne no mmɛkasa, na wɔnam nʼanom asɛm so anya no akyere no.
Enviaram-lhe alguns dos fariseus e herodianos, para que o prendessem com palavras.
14 Wɔbisaa no sɛ, “Ɔkyerɛkyerɛfoɔ, yɛnim sɛ woyɛ ɔnokwafoɔ a, wotaa ka nokorɛ. Deɛ onipa ka no ntumi nnane wʼadwene. Afei, wokyerɛkyerɛ nnipa Onyankopɔn akwan. Yɛpɛ sɛ yɛbisa wo sɛ, ɛyɛ sɛ wɔyi toɔ ma Roma Hempɔn Kaesare anaa ɛnyɛ?”
Quando chegaram, perguntaram-lhe: “Mestre, sabemos que você é honesto, e não se apresse a ninguém; pois você não é parcial para ninguém, mas verdadeiramente ensina o caminho de Deus”. É lícito pagar impostos a César, ou não?
15 Yesu hunuu wɔn adwemmɔne no kaa sɛ, “Adɛn enti na mosɔ me hwɛ, momfa sika a wɔde yi toɔ no bi nkyerɛ me, na mɛma mo mmuaeɛ.”
Shall nós damos, ou não daremos”? Mas ele, conhecendo a hipocrisia deles, disse-lhes: “Por que me testam? Tragam-me um denário, para que eu possa vê-lo”.
16 Wɔde maa no, ɔbisaa wɔn sɛ, “Hwan mfoni ne atwerɛ na ɛwɔ so?” Wɔbuaa sɛ, “Kaesare deɛ.”
Eles o trouxeram. Ele lhes disse: “De quem é esta imagem e inscrição?”. Disseram-lhe: “De César”.
17 Yesu ka kyerɛɛ wɔn sɛ, “Ɛnneɛ momfa Kaesare deɛ mma no, na momfa Onyankopɔn deɛ mma Onyankopɔn!” Ne mmuaeɛ no maa wɔn ho dwirii wɔn.
Jesus lhes respondeu: “Dai a César as coisas que são de César, e a Deus as coisas que são de Deus”. Eles se maravilharam muito com ele.
18 Afei, Sadukifoɔ a wɔka sɛ owusɔreɛ nni hɔ no, baa ne nkyɛn bɛbisaa no sɛ,
Alguns saduceus, que dizem que não há ressurreição, vieram até ele. Eles lhe perguntaram, dizendo:
19 “Ɔkyerɛkyerɛfoɔ, Mose yɛɛ mmara maa yɛn sɛ, sɛ ɔbarima bi anwo na ɔwu a, ne nuabarima mfa ne yere no kunabaa na ɔne no nwo mma mma owufoɔ no.
“Professor, Moisés nos escreveu: 'Se o irmão de um homem morre e deixa uma esposa atrás de si, e não deixa filhos, que seu irmão deve pegar sua esposa e criar descendência para seu irmão'.
20 Anuanom baason bi tenaa ase. Deɛ ɔdi ɛkan no waree yere, na ɔne no anwo na ɔwuiɛ.
Havia sete irmãos. O primeiro tomou uma esposa, e morrer não deixou descendência.
21 Na deɛ ɔtɔ so mmienu no nso waree okunafoɔ no, na ɔno nso, ankyɛre na ɔwuiɛ a ɔne no anwo. Na deɛ ɔtɔ so mmiɛnsa no nso waree no a, ɔne no anwo na ɔwuiɛ.
O segundo a levou, e morreu, não deixando nenhuma criança para trás dele. O terceiro também;
22 Yei kɔɔ so kɔsii sɛ, anuanom yi nyinaa waree ɔbaa no, na ɔbaa no nso wuiɛ.
e os sete a pegaram e não deixaram filhos. Por último, a mulher também morreu.
23 Deɛ yɛpɛ sɛ yɛhunu ne sɛ, owusɔreɛ no mu, sɛ wɔnya sɔre a, wɔn mu hwan na ɔbaa no bɛyɛ ne yere?”
Na ressurreição, quando eles se levantarem, de quem será a esposa deles? Pois os sete a tiveram como esposa”.
24 Yesu buaa wɔn sɛ, “Mo mfomsoɔ a moyɛ no firi nim a monnim Atwerɛsɛm no, ne Onyankopɔn tumi a ɔwɔ.
Jesus respondeu-lhes: “Não é isto porque vocês estão enganados, sem conhecer as Escrituras nem o poder de Deus?
25 Sɛ anuanom baason yi ne ɔbaa no sɔre firi awufoɔ mu a, wɔrenware; wɔbɛyɛ sɛ abɔfoɔ a wɔwɔ ɔsoro no.
Pois quando ressuscitam dos mortos, eles não se casam nem são dados em casamento, mas são como anjos no céu.
26 Afei, ɛfa awufoɔ owusɔreɛ no ho no nso, monnkanee Mose nwoma no mu asɛm a ɛfa Mose ne wira a na ɛrehyeɛ no ho da? Onyankopɔn ka kyerɛɛ Mose sɛ, ‘Mene Abraham Onyankopɔn, Isak Onyankopɔn ne Yakob Onyankopɔn.’
Mas sobre os mortos, que ressuscitam, você não leu no livro de Moisés sobre o Bush, como Deus falou com ele, dizendo: 'Eu sou o Deus de Abraão, o Deus de Isaac e o Deus de Jacó'?
27 Na Onyankopɔn reka akyerɛ Mose sɛ, ɛwom sɛ, saa nnipa yi awuwu mfeɛ pii a atwam no deɛ, nanso wɔte ase. Anyɛ saa a anka ɔrenka sɛ ɔyɛ ateasefoɔ Onyankopɔn, na ɔnyɛ awufoɔ Onyankopɔn. Moayɛ mfomsoɔ kɛseɛ.”
Ele não é o Deus dos mortos, mas dos vivos. Portanto, você está muito enganado”.
28 Atwerɛsɛm no akyerɛkyerɛfoɔ no mu baako a ɔgyina hɔ retie no no hunuu sɛ, wabua wɔn sɛdeɛ ɛfata no, ɔbisaa no sɛ, “Mose mmaransɛm no mu deɛ ɛwɔ he na ɛkyɛn ne nyinaa?”
Um dos escribas veio e os ouviu questionando juntos, e sabendo que lhes havia respondido bem, perguntou-lhe: “Qual mandamento é o maior de todos?
29 Yesu buaa no sɛ, “Deɛ ɛkyɛn ne nyinaa ne deɛ ɛka sɛ, ‘Israel, tie! Awurade, yɛn Onyankopɔn, yɛ Awurade korɔ;
Jesus respondeu: “O maior é: Ouve, Israel, o Senhor nosso Deus, o Senhor é um só”.
30 na dɔ Awurade wo Onyankopɔn firi wʼakoma ne wo kra ne wʼadwene ne wʼahoɔden nyinaa mu,’ no.
Amarás o Senhor teu Deus com todo o teu coração, com toda a tua alma, com toda a tua mente e com todas as tuas forças”. Este é o primeiro mandamento.
31 Na deɛ ɛtɔ so mmienu no ne: ‘Dɔ wo yɔnko sɛ wo ho.’ Mmaransɛm bi nni hɔ a ɛkyɛn eyinom.”
O segundo é assim: “Amarás o teu próximo como a ti mesmo”. Não há outro mandamento maior do que estes”.
32 Atwerɛsɛm no ɔkyerɛkyerɛfoɔ no buaa no sɛ, “Owura, woaka nokorɛ sɛ, Onyankopɔn baako pɛ na ɔwɔ hɔ, na obi foforɔ nka ne ho,
O escriba lhe disse: “Verdadeiramente, professor, você disse bem que ele é um, e não há outro senão ele;
33 na menim nso sɛ, sɛ mɛdɔ no afiri mʼakoma ne mʼadwene ne mʼahoɔden nyinaa mu, na mɛdɔ me yɔnko sɛ me ho no, sene afɔdeɛ biara a wɔbɔ.”
e amá-lo com todo o coração, com toda a compreensão, toda a alma, e com toda a força, e amar o próximo como a si mesmo, é mais importante do que todos os holocaustos e sacrifícios”.
34 Yesu hunuu sɛ wabua asɛm no nyansa mu no, ɔka kyerɛɛ no sɛ, “Wo ne Onyankopɔn Ahennie ntam ɛkwan nware.” Na saa asɛm yi akyi, obi antumi ammisa no asɛm biara bio.
Quando Jesus viu que ele respondeu sabiamente, disse-lhe: “Não estás longe do Reino de Deus”. Ninguém ousou fazer-lhe qualquer pergunta depois disso.
35 Ɛberɛ bi a Yesu rekyerɛkyerɛ wɔ asɔredan mu no, ɔbisaa nnipa no sɛ, “Adɛn na Atwerɛsɛm no akyerɛkyerɛfoɔ no ka sɛ, ɛsɛ sɛ Agyenkwa no yɛ Ɔhene Dawid ba?
Jesus respondeu, como ele ensinou no templo: “Como é que os escribas dizem que o Cristo é o filho de Davi?
36 Ɛfiri sɛ Dawid ankasa nam Honhom Kronkron mu kaa sɛ, “‘Awurade ka kyerɛɛ me wura sɛ: “Tena me nifa so kɔsi sɛ mede wʼatamfoɔ bɛyɛ wo nan ntiasoɔ.”’
Pois o próprio Davi disse no Espírito Santo, O Senhor disse ao meu Senhor, “Sente-se à minha mão direita, até que eu faça de seus inimigos o escabelo de seus pés”'.
37 Sɛ Dawid frɛ no ‘Awurade’ a, ɛbɛyɛ dɛn na watumi ayɛ ne ba?” Ɛkwan a ɔfaa so kasaeɛ no maa nnipa no de anigyeɛ tiee no.
Portanto, o próprio David o chama de Senhor, então como ele pode ser seu filho”? As pessoas comuns o ouviram de bom grado.
38 Ɛberɛ bi a nnipakuo bi de anigyeɛ retie Yesu no, ɔka kyerɛɛ wɔn sɛ, “Monhwɛ mo ho yie wɔ Atwerɛsɛm no akyerɛkyerɛfoɔ ho! Wɔhyɛ ntadeɛ akɛseɛ sɛ asikafoɔ na sɛ wɔnam badwa mu a, wɔpɛ sɛ obiara a ɔhyia wɔn no de obuo kyea wɔn.
Em seus ensinamentos ele lhes disse: “Cuidado com os escribas, que gostam de andar em longas vestes, e de receber saudações nos mercados,
39 Sɛ wɔkɔ hyiadan mu a, wɔtenatena mpanin adwa so, na sɛ wɔkɔ adidie ase a, wɔtena mpanin tenabea.
e de conseguir os melhores assentos nas sinagogas e os melhores lugares nas festas,
40 Wɔbɔ mpaeɛ hunu atentene kyerɛ nnipa sɛ wɔresom Onyankopɔn, nanso wɔsisi akunafoɔ. Yei enti wɔbɛnya asotwe a emu yɛ duru.”
aqueles que devoram as casas das viúvas, e por uma pretensão fazer longas orações. Estes receberão uma condenação maior”.
41 Ɛda bi a Yesu kɔɔ asɔredan mu no, ɔkɔtenaa afɔrebɔ adaka a ɛsi hɔ no anim hwɛɛ sɛdeɛ nkurɔfoɔ no de sika regu adaka no mu. Asikafoɔ no de sika a ɛdɔɔso guu mu.
Jesus sentou-se em frente à tesouraria e viu como a multidão jogou dinheiro na tesouraria. Muitos que eram ricos jogaram muito.
42 Ɔbaa kunafoɔ hiani bi nso baeɛ na ɔde sika nketewa mmienu bɛguu mu.
Uma viúva pobre veio e lançou em duas pequenas moedas de latão, que equivalem a uma moeda de quadrans.
43 Ɔfrɛɛ nʼasuafoɔ no baa ne nkyɛn ka kyerɛɛ wɔn sɛ, “Saa ɔbaa kunafoɔ hiani yi afɔdeɛ a ɔbɔeɛ no som bo sene afɔdeɛ akɛseakɛseɛ a asikafoɔ no bɛbɔeɛ no nyinaa.
Ele chamou seus discípulos para si mesmo e disse-lhes: “Certamente eu lhes digo, esta pobre viúva deu mais do que todos aqueles que estão dando para o tesouro,
44 Na wɔn nyinaa firi deɛ wɔanya ama abu wɔn so no mu na wɔyiyii bi de baeɛ, na ɔbaa yi deɛ, ɔfiri ne hia mu de deɛ ɔwɔ nyinaa na abɛgu mu no.”
pois todos deram de sua abundância, mas ela, de sua pobreza, deu tudo o que tinha para viver”.

< Marko 12 >