Kwadwom 5
1 Ao Awurade, kae deɛ aba yɛn so; hwɛ, na hunu yɛn animguaseɛ.
Kom i hug, Herre, kor det er med oss! Skoda etter og sjå, kor me er svivyrde!
2 Wɔadane yɛn agyapadeɛ ama ahɔhoɔ, wɔde yɛn afie ama ananafoɔ.
Vår arv er komen åt framande, våre hus åt utlendske menner.
3 Yɛayɛ nwisiaa na yɛnni agyanom, yɛn maamenom ayɛ sɛ akunafoɔ.
Farlause er me vortne, hev ikkje far. Møderne våre er som enkjor.
4 Ɛsɛ sɛ yɛtɔ nsuo a yɛnom; yɛbɛnya nnyina a, gye sɛ yɛtɔ.
Me lyt kjøpa det vatnet me drikk, vår ved lyt me betala.
5 Wɔn a wɔtaa yɛn no abɛn yɛn pɛɛ; Yɛabrɛ na yɛnnya ahomegyeɛ.
Våre forfylgjarar hev me på halsen; me er trøytte, fær ikkje kvild.
6 Yɛde yɛn ho maa Misraim ne Asiria sɛdeɛ yɛbɛnya aduane a ɛbɛso yɛn.
Til Egyptarland rette me hand, til Assyria, vilde mettast med brød.
7 Yɛn agyanom yɛɛ bɔne, na wɔnni hɔ bio, na yɛn na wɔn asotwe abɛda yɛn so.
Våre feder synda, dei er burte, me lyt bera deira misgjerningar.
8 Nkoa di yɛn so, na obiara nni hɔ a ɔbɛgye yɛn afiri wɔn nsam.
Trælar er våre herrar, og ingen riv oss ut or deira hand.
9 Yɛde yɛn nkwa bɔ afɔdeɛ de pɛ yɛn anoduane, akofena a ɛwɔ ɛserɛ so no enti.
Me søkjer vårt brød med livsens fåre for sverdet i øydemark.
10 Yɛn honam adɔ sɛ fononoo. Ɛkɔm ama huraeɛ abɔ yɛn.
Vår hud er glodheit som omnen, for svolten som gneg og brenn.
11 Wɔato mmaa monnaa wɔ Sion, ne mmaabunu a wɔwɔ Yuda nkuro so.
Kvende hev i Sion dei skjemt, møyar i byarne i Juda.
12 Wɔkyekyere mmapɔmma nsa na wɔasɛn wɔn; wɔmmfa anidie mma mpanimfoɔ.
Hovdingar hengde dei med si hand, gamle viste dei ikkje vyrdnad.
13 Mmeranteɛ yɛ adwuma den wɔ ayuoyammoɔ so; na mmerantewaa nan toto wɔ nnyina duruduru ase.
Ungmenne laut bera kverni, og gutar seig ned med vedbyrdi på.
14 Mpanimfoɔ ntena kuropɔn apono ano bio; mmeranteɛ agyae wɔn nnwontoɔ.
Dei gamle sit ikkje lenger i porten, dei unge ikkje meir med sitt strengespel.
15 Ahosɛpɛ afiri yɛn akoma mu; yɛn asa adane agyaadwotwa.
Det er slutt med vår hjartans gleda, vår dans er umsnudd til sorg.
16 Ahenkyɛ afiri yɛn tiri so. Yɛn ara, yɛnnue sɛ yɛayɛ bɔne!
Kransen er fallen av vårt hovud; usæle me, at me hev synda!
17 Yei enti yɛn akoma atɔ piti, yeinom enti yɛn ani so ayɛ kusuu
Difor er hjarta vårt sjukt, di so er augo våre dimme -
18 wɔ Sion bepɔ a ada mpan na sakraman nenam soɔ no enti.
for Sions fjell som ligg audt, der renner no revar ikring.
19 Wo, Ao Awurade, di ɔhene afebɔɔ; wʼahennwa firi awoɔ ntoatoasoɔ kɔsi awoɔ ntoatoasoɔ.
Du, Herre, sit æveleg konge, frå ætt til ætt stend din kongsstol.
20 Adɛn enti na wo werɛ firi yɛn daa yi? Adɛn enti na wagya yɛn mmerɛ tenten mu yi?
Kvi vil du oss æveleg gløyma, ganga frå oss dagarne lange?
21 Ka yɛn bata wo ho bio, Ao, Awurade, na yɛatumi aba wo nkyɛn; yɛ yɛn nna foforɔ sɛ tete no
Vend oss, Herre, til deg, so kjem me; nya upp att våre dagar frå gamalt!
22 agye sɛ wapo yɛn koraa anaa sɛ wo bo afu yɛn mmorosoɔ.
For du kann vel ikkje reint ha støytt oss burt, vera so ovleg harm på oss.
