Hiob 9
1 Na Hiob kasaa bio sɛ:
Et respondens Iob, ait:
2 “Aane, menim sɛ yei yɛ nokorɛ. Na ɛbɛyɛ dɛn na ɔdasani bɛtene wɔ Onyankopɔn anim?
Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.
3 Sɛ obi pɛ sɛ ɔne Onyankopɔn yiyi a, ɔrentumi nyi nsɛm apem mu baako mpo ano.
Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
4 Ne nyansa mu dɔ, na ne tumi so. Hwan na ɔne no adi asie na ne ho baabiara anti?
Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
5 Ɔtutu mmepɔ a wɔnnim ho hwee ɔbubu wɔn fa so wɔ nʼabufuo mu.
Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
6 Ɔwoso asase firi ne siberɛ, na ɔma ne nnyinasoɔ woso biribiri.
Qui commovet terram de loco suo, et columnæ eius concutiuntur.
7 Ɔkasa kyerɛ owia na ɛnhyerɛn, na ɔsɔ nsoromma hyerɛn ano.
Qui præcipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:
8 Ɔno nko ara na ɔtrɛ ɔsoro mu, na ɔnante ɛpo asorɔkye so.
Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.
9 Ɔno ne Nwenwenente, Akokɔbaatan ne ne mma Yɛfoɔ; Nsorommabafan ne ewiem anafoɔ fam nsorommakuo no.
Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.
10 Ɔyɛ anwanwadeɛ a wɔntumi nte aseɛ, nsɛnkyerɛnneɛ a wɔntumi nkan.
Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
11 Sɛ ɔnam me ho a, menhunu no; sɛ ɔsene a, menhunu no.
Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.
12 Sɛ ɔhwim kɔ a, hwan na ɔsi no kwan? Hwan na ɔbɛtumi abisa no sɛ, ‘Ɛdeɛn na woreyɛ yi?’
Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
13 Onyankopɔn nkora nʼabufuo so; Rahab aboafoɔ mpo ho popo wɔ nʼanim.
Deus, cuius iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
14 “Na me ne hwan a me ne no bɛyiyi? Mɛyɛ dɛn anya nsɛm a me ne no de bɛgye akyinnyeɛ?
Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
15 Sɛ menim mpo a, merentumi nyi nʼano; ɛno ara ne sɛ mɛsrɛ ahummɔborɔ afiri me ɔtemmufoɔ nkyɛn.
Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.
16 Mpo, sɛ mefrɛ no na ɔba a, mennye nni sɛ ɔbɛtie mʼasɛm.
Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
17 Ɔde asorɔkye bɛdwerɛ me ama mʼapirakuro adɔɔso kwa.
In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
18 Ɔremma menya mʼahome, bio. Ɔde awerɛhoɔ bɛhyɛ me ma tɔ.
Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
19 Sɛ ɛba no ahoɔden a, ɔyɛ ɔhoɔdenfoɔ! Na sɛ ɛba atɛntenenee nso a, hwan na ɔbɛsamane no?
Si fortitudo quæritur, robustissimus est: si æquitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
20 Sɛ medi bem mpo a, mʼano bɛbu me kumfɔ; sɛ me ho nni asɛm a, ɛbɛbu me fɔ.
Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
21 “Ɛwom sɛ medi bem deɛ, nanso memmu me ho; abrabɔ afono me.
Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.
22 Ne nyinaa yɛ pɛ; ɛno enti na meka sɛ, ‘Ɔsɛe deɛ ne ho nni asɛm ne omumuyɛfoɔ.’
Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.
23 Ɛberɛ a amanehunu de owuo aba no, ɔsere deɛ ne ho nni asɛm no akomatuo.
Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.
24 Ɛberɛ a asase akɔ amumuyɛfoɔ nsam no, ɔfira ɛso atemmufoɔ ani. Sɛ ɛnyɛ ɔno a, na ɛyɛ hwan?
Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?
25 “Me nna ho yɛ herɛ sene ommirikatufoɔ; ɛsene kɔ a anigyeɛ kakra mpo nni mu.
Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.
26 Ɛtwam kɔ sɛ akodoɔ a wɔde paparɔs ayɛ te sɛ akɔdeɛ a wɔreto akyere wɔn ahaboa.
Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.
27 Sɛ meka sɛ, ‘Me werɛ mfiri mʼanwiinwii, mɛsesa me nsɛm ka, na masere a,’
Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
28 me yea ahodoɔ no bɔ me hu ara. Na menim sɛ, woremmu me bem.
Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
29 Woabu me fɔ dada enti, adɛn na ɛsɛ sɛ meha me ho kwa?
Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
30 Mpo sɛ ɛba sɛ mede samina dware na mede samina hohoro me nsa ho a,
Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserit velut mundissimæ manus meæ:
31 wobɛto me atwene atɛkyɛ amena mu, ama mʼatadeɛ mpo akyiri me.
Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
32 “Ɔnyɛ onipa te sɛ me na mayi nʼano, na yɛakɔgyina asɛnniiɛ abobɔ yɛn nkuro.
Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex æquo possit audiri.
33 Sɛ anka obi wɔ hɔ a ɔbɛsiesie yɛn ntam na waka yɛn baanu abɔ mu a,
Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
34 obi a ɔbɛyi Onyankopɔn abaa afiri me so, sɛdeɛ nʼahunahuna mmɔ me hu bio a,
Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
35 anka mɛkasa a merensuro no, nanso saa tebea a mewɔ mu yi deɛ, mentumi.
Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.
