Hiob 8
1 Ɛnna Suhini Bildad buaa sɛ:
Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
2 “Wobɛkɔ so aka saa nsɛm yi akɔsi da bɛn? Wo nsɛm yɛ mframa huhuo.
Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
3 Onyankopɔn kyea atɛntenenee anaa? Otumfoɔ kyea deɛ ɛtene anaa?
Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
4 Ɛberɛ a wo mma yɛɛ bɔne tiaa noɔ no, ɔgyaa wɔn maa wɔn bɔne so akatua.
Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
5 Nanso sɛ wode wʼani bɛto Onyankopɔn so na woabɔ Otumfoɔ no mpaeɛ,
Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
6 sɛ woyɛ kronn, na wotene a, wo enti, ɔbɛma ne ho so seesei na wama wo asi wo dada mu.
Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiæ tuæ:
7 Wo ahyɛaseɛ bɛyɛ nkakra nkakra na daakye woanya ama abu so.
In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
8 “Bisa awoɔ ntoatoasoɔ a atwam no, na hwehwɛ deɛ wɔn agyanom hunuiɛ.
Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
9 Na wɔwoo yɛn nkyɛreeɛ na yɛnnim hwee. Yɛn nna wɔ asase yi so te sɛ sunsumma.
(Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
10 Nanso adikanfoɔ no bɛkyerɛkyerɛ wo. Wɔbɛfiri wɔn nteaseɛ mu akyerɛ wo nyansa.
Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
11 Paparɔs bɛtumi anyini akɔ soro wɔ baabi a ɛnyɛ ɔwora? Demmire bɛtumi afifiri baabi a nsuo nni anaa?
Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
12 Ɛberɛ a ɛrenyini a wɔntwaeɛ no, ɛdwane ntɛm so sene ɛserɛ.
Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
13 Saa na wɔn a wɔn werɛ firi Onyankopɔn no awieeɛ teɛ; saa na wɔn a wɔnni nyamesu no anidasoɔ nkɔsi hwee.
Sic viæ omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit:
14 Biribiara a nʼani da so no nni ahoɔden; deɛ ɔde ne ho to soɔ yɛ ananse ntontan.
Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
15 Ɔtwere ne ntontan, nanso ɛtete; ɔsɔ mu denden nanso ɛnyɛ yie.
Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
16 Ɔte sɛ afifideɛ a wɔgugu so nsuo yie a ɛsi owia mu. Ɛtrɛtrɛ ne mman mu wɔ turo no so;
Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
17 Ne nhini nyini fa abotan ho, na ɛhwehwɛ ɛkwan kɔ aboɔ mu.
Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
18 Nanso sɛ wɔtu firi ne siberɛ a, saa beaeɛ no nnim no bio na ɛka sɛ, ‘Menhunuu wo da.’
Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
19 Ampa ara ne nkwa twam, na afifideɛ foforɔ nyini asase no so.
Hæc est enim lætitia viæ eius, ut rursum de terra alii germinentur.
20 “Ampa ara Onyankopɔn mpo onipa a ne ho nni asɛm na ɔnhyɛ amumuyɛfoɔ nsa mu dene.
Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
21 Ɔbɛma woasere bio, na wode ahosɛpɛ ateateam.
Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
22 Wɔde aniwuo bɛfira wɔn a wɔtan woɔ, na amumuyɛfoɔ ntomadan bɛsɛe.”
Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.
