Hiob 6

1 Na Hiob buaa sɛ,

Respondens autem Iob, dixit:

2 “Sɛ wɔbɛtumi akari mʼawerɛhodie na me haw nso wɔde agu nsania so a,

Utinam appenderentur peccata mea, quibus iram merui: et calamitas, quam patior, in statera.

3 anka emu bɛyɛ duru asene anwea a ɛwɔ ɛpo mu nyinaa, enti ɛnyɛ nwanwa sɛ me nsɛm ayɛ hagyahagya.

Quasi arena maris hæc gravior appareret: unde et verba mea dolore sunt plena:

4 Otumfoɔ agyan no awɔ me mu, me honhom nom ano awuduro no; wɔahyehyɛ Onyankopɔn ahunahuna nyinaa atia me.

Quia sagittæ Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum, et terrores Domini militant contra me.

5 Wiram afunumu su wɔ ɛberɛ a wanya ɛserɛ anaa, na nantwie nso su wɔ ɛberɛ a wanya nʼaduane anaa?

Numquid rugiet onager cum habuerit herbam? aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit?

6 Wɔdi aduane a nkyene nni mu anaa, na kosua mu fufuo nso ɔdɛ bi wɔ mu anaa?

Aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum? aut potest aliquis gustare, quod gustatum affert mortem?

7 Mempɛ sɛ mede me nsa ka; aduane a ɛte saa no bɔ me yadeɛ.

Quæ prius nolebat tangere anima mea, nunc præ angustia, cibi mei sunt.

8 “Ao sɛ me nsa bɛka mʼabisadeɛ, sɛ Onyankopɔn bɛyɛ deɛ mʼani da so ama me.

Quis det ut veniat petitio mea: et quod expecto, tribuat mihi Deus?

9 Mepɛ sɛ Onyankopɔn dwerɛ me, sɛ ɔbɛtwe ne nsa na wakum me,

Et qui cœpit, ipse me conterat: solvat manum suam, et succidat me?

10 ɛnneɛ anka mɛkɔ so anya saa awerɛkyekyerɛ yi. Nanso, ɔyea yi nyinaa akyi no memmuu Ɔkronkronni no nsɛm so da.

Et hæc mihi sit consolatio ut affligens me dolore, non parcat, nec contradicam sermonibus Sancti.

11 “Ahoɔden bɛn na mewɔ a enti ɛsɛ sɛ menya anidasoɔ? Daakye nneɛma pa bɛn enti na ɛsɛ sɛ menya ntoboaseɛ?

Quæ est enim fortitudo mea ut sustineam? aut quis finis meus, ut patienter agam?

12 Mewɔ ahoɔden sɛ ɛboɔ anaa? Me honam yɛ kɔbere mfrafraeɛ anaa?

Nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea ænea est.

13 Mewɔ tumi a mede bɛboa me ho anaa? Saa ɛberɛ yi a nkonimdie apare me yi?

Ecce, non est auxilium mihi in me, et necessarii quoque mei recesserunt a me.

14 “Deɛ nʼanidasoɔ asa no hia ne nnamfonom mpaeɛbɔ, ɛnyɛ saa a, ɔbɛpa aba wɔ Otumfoɔ no suro ho.

Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini derelinquit.

15 Nanso ahotosoɔ nni me nuanom mu. Wɔte sɛ nsuwa nsuwa a ɛyirie na ɛweɛ, wɔte sɛ nsuwa nsuwa a ɛyirie

Fratres mei præterierunt me, sicut torrens qui raptim transit in convallibus.

16 ɛberɛ a sukyerɛmma renane na asukɔtweaa nso redane nsuo,

Qui timent pruinam, irruet super eos nix.

17 nanso owiaberɛ mu no, ɛntene bio na ɔhyew enti nsuo no tu yera.

Tempore, quo fuerint dissipati, peribunt: et ut incaluerit, solventur de loco suo.

18 Akwantufoɔ mane firi wɔn akwan so; wɔforo kɔ nsase bonini so na wɔwuwu.

Involutæ sunt semitæ gressuum eorum: ambulabunt in vacuum, et peribunt.

19 Tema akwantufoɔ hwehwɛ nsuo, adwadifoɔ akwantufoɔ a wɔfiri Seba de anidasoɔ hwehwɛ nsuo.

Considerate semitas Thema, itinera Saba, et expectate paulisper.

20 Wɔn ho yera wɔn, ɛfiri sɛ na wɔwɔ awerɛhyɛmu; wɔduruu hɔ, nanso wɔn anidasoɔ yɛ ɔkwa.

Confusi sunt, quia speravi: venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.

21 Afei wo nso woakyerɛ sɛ wo ho nni mfasoɔ; Woahunu mʼamanehunu no, na ama woasuro.

Nunc venistis: et modo videntes plagam meam timetis.

22 Maka sɛ, ‘Momma me biribi? Maka sɛ momfiri mo ahodeɛ ntua me tiri so sika,

Numquid dixi: Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi?

23 anaasɛ monnye me mfiri mʼatamfoɔ nsam, ne atirimuɔdenfoɔ nkyehoma mu anaa?’

Vel, Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me?

24 “Monkyerɛkyerɛ me, na mɛyɛ komm; monkyerɛ me mfomsoɔ a mayɛ.

Docete me, et ego tacebo: et siquid forte ignoravi, instruite me.

25 Nokorɛka yɛ yea, na mo adwenkyerɛ no, ɛkɔsi sɛn?

Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit qui possit arguere me?

26 Mokyerɛ sɛ deɛ maka no nnyɛ nokorɛ, mofa obi a nʼabamu abu asɛm sɛ mframa anaa?

Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, et in ventum verba profertis.

27 Mpo mobɛbɔ awisiaa so ntonto, na mode mo adamfo adi nsesa dwa.

Super pupillum irruitis, et subvertere nitimini amicum vestrum.

28 “Afei momfa ahummɔborɔ nhwɛ me. Mɛtumi adi atorɔ wɔ mo anim anaa?

Verumtamen quod cœpistis explete: præbete aurem, et videte an mentiar.

29 Monto mo bo ase, mommu ntɛnkyea; monsane nnwene ho, ɛfiri sɛ me pɛpɛyɛ ho aba akyinnyegyeɛ.

Respondete obsecro absque contentione: et loquentes id quod iustum est, iudicate.

30 Amumuyɛsɛm wɔ mʼano anaa? Mennim papa ne bɔne ntam nsonsonoeɛ anaa?

Et non invenietis in lingua mea iniquitatem, nec in faucibus meis stultitia personabit.