Hiob 5
1 “Wopɛ a frɛ, na hwan na ɔbɛgye wo soɔ? Akronkronfoɔ no mu hwan nkyɛn na wobɛkorɔ?
Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere.
2 Ahisɛm kum ɔkwasea, na anibereɛ kum atetekwaa.
Vere stultum interficit iracundia, et parvulum occidit invidia.
3 Mʼankasa mahunu ɔkwasea a ɔrefefɛ, nanso, mpofirim, wɔdomee ne fie.
Ego vidi stultum firma radice, et maledixi pulchritudini eius statim.
4 Ne mma ne banbɔ ntam ɛkwan ware, wɔdwerɛ wɔn wɔ asɛnniiɛ a wɔnnya ɔkamafoɔ.
Longe fient filii eius a salute, et conterentur in porta, et non erit qui eruat.
5 Deɛ ɛkɔm de noɔ no di ne nnɔbaeɛ, na ɔfa firi nkasɛɛ mu mpo, na deɛ osukɔm de noɔ no pere di nʼahodeɛ akyi.
Cuius messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius.
6 Ahokyere mmpue mfiri dɔteɛ mu na ɔhaw nso mmpue mfiri fam.
Nihil in terra sine causa fit, et de humo non oritur dolor.
7 Nanso wɔwo nnipa to ɔhaw mu mpɛn dodoɔ a ogyaframa turi kɔ ɔsoro.
Homo nascitur ad laborem, et avis ad volatum.
8 “Nanso sɛ ɛyɛ me a, anka mɛdwane atoa Onyankopɔn; na mede mʼasɛm ato nʼanim.
Quam ob rem ego deprecabor Dominum, et ad Deum ponam eloquium meum:
9 Ɔyɛ anwanwadeɛ a wɔntumi nhwehwɛ mu, ne nsɛnkyerɛnneɛ a wɔntumi nkan ne dodoɔ.
Qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero:
10 Ɔtɔ nsuo gu asase so; na ɔde kɔ wira mu.
Qui dat pluviam super faciem terrae, et irrigat aquis universa:
11 Ɔde ahobrɛasefoɔ si deɛ ɛkorɔn, na ɔma wɔn a wɔdi awerɛhoɔ nya asomdwoeɛ.
Qui ponit humiles in sublime, et moerentes erigit sospitate:
12 Ɔsɛe anifirefoɔ nhyehyɛeɛ, ma wɔn nsa si fam.
Qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum quod coeperant:
13 Ɔkyere anyansafoɔ wɔ wɔn anifire mu, na ɔbɔ anitefoɔ nhyehyɛeɛ gu.
Qui apprehendit sapientes in astutia eorum, et consilium pravorum dissipat:
14 Esum duru wɔn awia ketee; na wɔkeka owigyinaeɛ te sɛ anadwo.
Per diem incurrent tenebras, et quasi in nocte sic palpabunt in meridie.
15 Ɔgye ahiafoɔ firi afena a ɛhyɛ wɔn anomu; ɔgye wɔn firi ahoɔdenfoɔ nkyehoma mu.
Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum, et de manu violenti pauperem.
16 Enti, ahiafoɔ wɔ anidasoɔ, na ntɛnkyea ka nʼano to mu.
Et erit egeno spes, iniquitas autem contrahet os suum.
17 “Nhyira ne onipa a Onyankopɔn tene no, enti mmu Otumfoɔ ntenetene no animtiaa.
Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes:
18 Ɛfiri sɛ, ɔno na ɔpira na ɔno ara akyekyere; ɔpira nanso ne nsa sa yadeɛ.
Quia ipse vulnerat, et medetur: percutit, et manus eius sanabunt.
19 Ɔbɛgye wo afiri ɔhaw ahodoɔ nsia mu; nson so, a bɔne biara renka wo.
In sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tangent te malum.
20 Ɛkɔm ba a, ɔbɛgye wo afiri owuo mu, na ɔko mu nso, ɔbɛgye wo afiri afena ano.
In fame eruet te de morte, et in bello de manu gladii.
21 Wɔbɛbɔ wo ho ban afiri kasatwie ho na sɛ ɔsɛeɛ ba a, ɛnsɛ sɛ wosuro.
A flagello linguae absconderis, et non timebis calamitatem cum venerit.
22 Wobɛsere ɔsɛeɛ ne ɔkɔm; na ɛnsɛ sɛ wosuro asase so mmoa.
In vastitate, et fame ridebis, et bestias terrae non formidabis.
23 Wo ne afuo so aboɔ bɛyɛ apam, na emu nkekaboa nso ne wo bɛtena asomdwoeɛ mu.
Sed cum lapidibus regionum pactum tuum, et bestiae terrae pacificae erunt tibi.
24 Wobɛhunu sɛ wo ntomadan wɔ banbɔ; na sɛ wosese wʼahodeɛ a, wobɛhunu sɛ hwee nyeraeɛ.
Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum, et visitans speciem tuam, non peccabis.
25 Wobɛhunu sɛ wo mma bɛyɛ bebree; na wʼasefoɔ bɛdɔre sɛ ɛserɛ.
Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terrae.
26 Wode ahoɔden bɛkɔ damena mu, te sɛ afiafi a wɔaboa ano wɔ otwa berɛ mu.
Ingredieris in abundantia sepulchrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo.
27 “Yɛahwehwɛ yei mu, na ɛyɛ nokorɛ ɛno enti tie na fa toto wʼabrabɔ ho.”
Ecce, hoc, ut investigavimus, ita est: quod auditum, mente pertracta.
