Hiob 5
1 “Wopɛ a frɛ, na hwan na ɔbɛgye wo soɔ? Akronkronfoɔ no mu hwan nkyɛn na wobɛkorɔ?
Råb kun! Giver nogen dig Svar? Og til hvem af de Hellige vender du dig?
2 Ahisɛm kum ɔkwasea, na anibereɛ kum atetekwaa.
Thi Dårens Harme koster ham Livet, Tåbens Vrede bliver hans Død.
3 Mʼankasa mahunu ɔkwasea a ɔrefefɛ, nanso, mpofirim, wɔdomee ne fie.
Selv har jeg set en Dåre rykkes op, hans Bolig rådne brat;
4 Ne mma ne banbɔ ntam ɛkwan ware, wɔdwerɛ wɔn wɔ asɛnniiɛ a wɔnnya ɔkamafoɔ.
hans Sønner var uden Hjælp, trådtes ned i Porten, ingen reddede dem;
5 Deɛ ɛkɔm de noɔ no di ne nnɔbaeɛ, na ɔfa firi nkasɛɛ mu mpo, na deɛ osukɔm de noɔ no pere di nʼahodeɛ akyi.
sultne åd deres Høst, de tog den, selv mellem Torne, og tørstige drak deres Mælk.
6 Ahokyere mmpue mfiri dɔteɛ mu na ɔhaw nso mmpue mfiri fam.
Thi Vanheld vokser ej op af Støvet, Kvide spirer ej frem af Jorden,
7 Nanso wɔwo nnipa to ɔhaw mu mpɛn dodoɔ a ogyaframa turi kɔ ɔsoro.
men Mennesket avler Kvide, og Gnisterne flyver til Vejrs.
8 “Nanso sɛ ɛyɛ me a, anka mɛdwane atoa Onyankopɔn; na mede mʼasɛm ato nʼanim.
Nej, jeg vilde søge til Gud og lægge min Sag for ham,
9 Ɔyɛ anwanwadeɛ a wɔntumi nhwehwɛ mu, ne nsɛnkyerɛnneɛ a wɔntumi nkan ne dodoɔ.
som øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal,
10 Ɔtɔ nsuo gu asase so; na ɔde kɔ wira mu.
som giver Regn på Jorden og nedsender Vand over Marken
11 Ɔde ahobrɛasefoɔ si deɛ ɛkorɔn, na ɔma wɔn a wɔdi awerɛhoɔ nya asomdwoeɛ.
for at løfte de bøjede højt, så de sørgende opnår Frelse,
12 Ɔsɛe anifirefoɔ nhyehyɛeɛ, ma wɔn nsa si fam.
han, som krydser de kloges Tanker, så de ikke virker noget, der varer,
13 Ɔkyere anyansafoɔ wɔ wɔn anifire mu, na ɔbɔ anitefoɔ nhyehyɛeɛ gu.
som fanger de vise i deres Kløgt, så de listiges Råd er forhastet;
14 Esum duru wɔn awia ketee; na wɔkeka owigyinaeɛ te sɛ anadwo.
i Mørke raver de, selv om Dagen, famler ved Middag, som var det Nat.
15 Ɔgye ahiafoɔ firi afena a ɛhyɛ wɔn anomu; ɔgye wɔn firi ahoɔdenfoɔ nkyehoma mu.
Men han frelser den arme fra Sværdet og fattig af stærkes Hånd,
16 Enti, ahiafoɔ wɔ anidasoɔ, na ntɛnkyea ka nʼano to mu.
så der bliver Håb for den ringe og Ondskaben lukker sin Mund.
17 “Nhyira ne onipa a Onyankopɔn tene no, enti mmu Otumfoɔ ntenetene no animtiaa.
Held den Mand, som revses at Gud; ringeagt ej den Almægtiges Tugt!
18 Ɛfiri sɛ, ɔno na ɔpira na ɔno ara akyekyere; ɔpira nanso ne nsa sa yadeɛ.
Thi han sårer, og han forbinder, han slår, og hans Hænder læger.
19 Ɔbɛgye wo afiri ɔhaw ahodoɔ nsia mu; nson so, a bɔne biara renka wo.
Seks Gange redder han dig i Trængsel, syv går Ulykken uden om dig;
20 Ɛkɔm ba a, ɔbɛgye wo afiri owuo mu, na ɔko mu nso, ɔbɛgye wo afiri afena ano.
han frier dig fra Døden i Hungersnød, i Krig fra Sværdets Vold;
21 Wɔbɛbɔ wo ho ban afiri kasatwie ho na sɛ ɔsɛeɛ ba a, ɛnsɛ sɛ wosuro.
du er gemt for Tungens Svøbe, har intet at frygte, når Voldsdåd kommer;
22 Wobɛsere ɔsɛeɛ ne ɔkɔm; na ɛnsɛ sɛ wosuro asase so mmoa.
du ler ad Voldsdåd og Hungersnød og frygter ej Jordens vilde dyr;
23 Wo ne afuo so aboɔ bɛyɛ apam, na emu nkekaboa nso ne wo bɛtena asomdwoeɛ mu.
du har Pagt med Markens Sten, har Fred med Markens Vilddyr;
24 Wobɛhunu sɛ wo ntomadan wɔ banbɔ; na sɛ wosese wʼahodeɛ a, wobɛhunu sɛ hwee nyeraeɛ.
du kender at have dit Telt i Fred, du mønstrer din Bolig, og intet fattes;
25 Wobɛhunu sɛ wo mma bɛyɛ bebree; na wʼasefoɔ bɛdɔre sɛ ɛserɛ.
du kender at have et talrigt Afkom, som Jordens Urter er dine Spirer;
26 Wode ahoɔden bɛkɔ damena mu, te sɛ afiafi a wɔaboa ano wɔ otwa berɛ mu.
Graven når du i Ungdomskraft, som Neg føres op, når Tid er inde.
27 “Yɛahwehwɛ yei mu, na ɛyɛ nokorɛ ɛno enti tie na fa toto wʼabrabɔ ho.”
Se, det har vi gransket, således er det; det har vi hørt, så vid også du det!
