Hiob 4
1 Na Temanni Elifas buaa Hiob sɛ,
Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
2 “Sɛ obi pɛ sɛ ɔne wo kasa a, worennya ntoboaseɛ mma no anaa? Hwan na wɔbɛtumi aka nʼano ato mu?
Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies, sed conceptum sermonem tenere quis poterit?
3 Dwene sɛdeɛ wakyerɛkyerɛ nnipa bebree, sɛdeɛ woahyɛ nsa a emu ayɛ mmerɛ den.
Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti:
4 Wo nsɛm ahyɛ wɔn a wɔasunti no den; woahyɛ nkotodwe a ayɛ mmerɛ mu den.
Vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti:
5 Na afei a ɔhaw aba no, wʼaba mu abu; aba wo so, na wo ho adwiri wo.
Nunc autem venit super te plaga, et defecisti: tetigit te, et conturbatus es.
6 Wo nyamesuro mma wo ahotosoɔ anaa, na wʼakwan a ɛho nni asɛm mma wo anidasoɔ anaa?
Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum?
7 “Dwene ho: Wɔasɛe obi a ne ho nni asɛm pɛn anaa? Ɛhefa na wɔsɛee obi a ɔyɛ pɛ?
Recordare obsecro te, quis umquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt?
8 Sɛdeɛ mahunu no, wɔn a wɔfɛntɛm bɔne ne wɔn a wɔdua ɔhaw no, wɔtwa so aba.
Quin potius vidi eos, qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos,
9 Sɛ Onyankopɔn home a, wɔsɛe; nʼabufuo ma wɔyera.
Flante Deo perisse, et spiritu iræ eius esse consumptos:
10 Agyata bɛtumi abobom na wɔapɔ so, nanso wɔbɛbubu gyata akɛseɛ no se.
Rugitus leonis, et vox leænæ, et dentes catulorum leonum contriti sunt.
11 Gyata annya haboa a ɔwu, na gyatabereɛ mma no bɔ hwete.
Tigris periit, eo quod non haberet prædam, et catuli leonis dissipati sunt.
12 “Wɔbɛkaa kokoamsɛm bi kyerɛɛ me na mʼaso tee no sɛ asomusɛm.
Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri eius.
13 Wɔ anadwo daeɛso basabasa mu, ɛberɛ a nnipa adeda nnahɔɔ no,
In horrore visionis nocturnæ, quando solet sopor occupare homines,
14 ehu ne nketenkete kyeree me. Ɛmaa me nnompe nyinaa wosoeɛ.
Pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt:
15 Honhom bi twaa mʼani so, na me ho nwi sɔre gyinaeɛ.
Et cum spiritus me præsente transiret, inhorruerunt pili carnis meæ.
16 Ɛgyinaeɛ, nanso, manhunu nʼabɔsuo. Biribi bɛgyinaa mʼanim, na metee nne bɔkɔɔ bi a ɛrebisa sɛ,
Stetit quidam, cuius non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi auræ lenis audivi.
17 ‘Onipa dasani bɛtumi atene asene Onyankopɔn? Onipa bɛtumi ayɛ kronn asene ne Yɛfoɔ anaa?
Numquid homo, Dei comparatione iustificabitur, aut Factore suo purior erit vir?
18 Sɛ Onyankopɔn ntumi mfa ne ho nto nʼankasa asomfoɔ so, na sɛ ɔka nʼabɔfoɔ mpo anim a,
Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem:
19 hwan ne onipa a wɔde dɔteɛ anwene no, a ne fapem sisi mfuturo mu na wɔdwerɛ no ntɛm so sene abubummabaa?
Quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea?
20 Ɛfiri anɔpahema kɔsi anwummerɛ wɔbubu wɔn mu nketenkete; na wɔyera korakora a obiara nhunu wɔn bio.
De mane usque ad vesperam succidentur: et quia nullus intelligit, in æternum peribunt.
21 Wɔtete wɔn ntomadan nhoma mu, ɛno enti wɔwuwu a wɔnnim.’
Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis: morientur, et non in sapientia.
