< Hiob 32 >
1 Enti saa mmarima baasa yi ammua Hiob bio, ɛfiri sɛ, na ɔtene wɔ ɔno ara ani so.
Y cesaron estos tres varones de responder a Job, por cuanto él era justo en sus ojos.
2 Na Busini Barakel babarima Elihu a ɔfiri Ram abusua mu no bo fuu Hiob yie sɛ ɔbu ne ho bem na ɔmmu Onyankopɔn mmom bem.
Y Eliú, hijo de Baraquel, Buzita, de la familia de Ram, se enojó con furor contra Job: enojóse con furor, por cuanto justificaba su vida más que a Dios.
3 Ne bo fuu nnamfonom baasa no sɛ wɔantumi anya nnyinasoɔ bi ammɔ Hiob nsɛm no angu, nanso wɔbuu no fɔ.
Enojóse asimismo con furor contra sus tres amigos, por cuanto no hallaban que responder, habiendo condenado a Job.
4 Elihu twɛnee sɛ afoforɔ no bɛkasa akyerɛ Hiob, ɛfiri sɛ, na wɔanyinyini sene no.
Y Eliú había esperado a Job en la disputa; porque todos eran más viejos de días que él.
5 Na ɔhunuu sɛ nnipa baasa no nni asɛm biara ka bio no, nʼabufuo sɔreeɛ.
Y viendo Eliú que no había respuesta en la boca de aquellos tres varones, su furor se encendió.
6 Enti Busini Barakel babarima Elihu kaa sɛ, “Meyɛ abɔfra, na moyɛ mpanimfoɔ; ɛno enti na mesuroo sɛ mɛka deɛ menim akyerɛ mo.
Y respondió Eliú, hijo de Baraquel, Buzita, y dijo: Yo soy menor de días, y vosotros viejos; por tanto he tenido miedo, y he temido de declararos mi opinión.
7 Medwenee sɛ, ‘Ɛsɛ sɛ mpanimfoɔ kasa; ɛsɛ sɛ wɔn a wɔn ani afire kyerɛ nyansa.’
Yo decía: Los días hablarán, y la muchedumbre de años declarará sabiduría.
8 Nanso honhom a ɛte onipa mu, Otumfoɔ no ahomeɛ no na ɛma nteaseɛ.
Ciertamente espíritu hay en el hombre, e inspiración del Omnipotente los hace que entiendan.
9 Ɛnyɛ mpanimfoɔ nko na wɔyɛ anyansafoɔ, ɛnyɛ wɔn a wɔn ani afire nko na wɔte deɛ ɛyɛ ase.
No los grandes son los sabios: ni los viejos entienden el derecho.
10 “Enti mese: Montie me; me nso mɛka mʼadwene.
Por tanto yo dije: Escuchádme, declararé mi sabiduría yo también.
11 Metwɛneeɛ wɔ ɛberɛ a morekasa, metiee mo adwenkyerɛ; ɛberɛ a na monhunu deɛ monka no,
He aquí, yo he esperado a vuestras razones, he escuchado vuestros argumentos entre tanto que buscáis palabras.
12 meyɛɛ aso maa mo pa ara, nanso mo mu biara antumi ankyerɛ sɛ Hiob ayɛ mfomsoɔ; mo mu biara anyi nʼanosɛm ano.
Y aun os he considerado, y he aquí, que no hay de vosotros quien redarguya a Job, y responda a sus razones.
13 Monnka sɛ, ‘Ɔnim nyansa; Onyankopɔn nko ara na ɔbɛtumi asesa nʼadwene.’
Porque no digáis: Nosotros hemos hallado sabiduría: Dios le desechó, y no hombre.
14 Sɛ Hiob ne me kasaeɛ a, anka merennyina mo adwenkyerɛ no so mmua no.
Ni tampoco Job enderezó a mi sus palabras, ni yo le responderé con vuestras razones.
15 “Mo ho adwiri mo, monni hwee ka bio; mo nsɛm asa.
Espantáronse, no respondieron más, quitáronseles las hablas.
16 Ɛsɛ sɛ metwɛn wɔ ɛberɛ a moayɛ komm yi, saa ɛberɛ a mo monni mmuaeɛ biara de ma yi?
Y yo esperé, porque no hablaban: antes pararon, y no respondieron más.
17 Me nso mɛka bi me nso mɛka mʼadwene.
Responderé pues también yo mi parte, declararé también yo mi opinión:
18 Ɛfiri sɛ, nsɛm ahyɛ mʼanomu ma, na honhom a ɛte me mu no hyɛ me sɛ menka;
Porque estoy lleno de palabras: y el espíritu de mi vientre me constriñe.
19 Me mu no, mete sɛ nsa a ɛhyɛ toa mu; Me te sɛ nsã kotokuo foforɔ a ɛrebɛpae.
De cierto mi vientre es como el vino que no tiene respiradero, y se rompe como odres nuevos.
20 Ɛsɛ sɛ mekasa na me ho tɔ me; ɛsɛ sɛ mebue mʼano na me ma mmuaeɛ.
Hablaré pues, y respiraré: abriré mis labios, y responderé.
21 Merenyɛ animhwɛ na merenkorɔkorɔ obiara.
No haré ahora acepción de personas, ni usaré con hombre de lisonjeros títulos.
22 Na sɛ makwadare akorɔkorɔ mu a, anka me Yɛfoɔ bɛyi me afiri hɔ ntɛm so.
Porque no sé hablar lisonjas: de otra manera en breve me consuma mi hacedor.