< Hiob 3 >

1 Akyire no, Hiob kasaeɛ, na ɔdomee ɛda a wɔwoo no.
Después de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.
2 Ɔkaa sɛ,
Y exclamó Job, y dijo:
3 “Ma ɛda a wɔwoo me no nyera, ne anadwo a wɔkaa sɛ, ‘Wɔawo ɔbabarima no!’
Perezca el día en que yo fui nacido, y la noche que dijo: Concebido es varón.
4 Saa ɛda no nnuru sum; mma Ɔsoro Onyankopɔn nhwehwɛ akyire kwan; mma hann biara ntɔ ngu so.
Aquel día fuera tinieblas, y Dios no curara de él desde arriba, ni claridad resplandeciera sobre él.
5 Ma esum ne owusum nnye no mfa; ma omununkum nkata so; na esum mmunkam ne hann so.
Ensuciáranle tinieblas y sombra de muerte; reposara sobre él nublado, que le hiciera horrible como día caluroso.
6 Ma esum kabii nnye saa anadwo no mfa; ma wɔnyi saa anadwo no mfiri asranna so na wɔmmfa nhyɛ ɔbosome biara mu.
A aquella noche ocupara oscuridad, ni fuera contada entre los días del año, ni viniera en el número de los meses.
7 Saa anadwo no nyɛ obonini; mma wɔnnte anigyeɛ nteam wɔ mu.
Oh si fuera aquella noche solitaria, que no viniera en ella canción;
8 Ma wɔn a wɔdome nna no nnome saa ɛda no; wɔn a wɔayɛ krado sɛ wɔbɛkanyane dɛnkyɛmmirampɔn no.
Maldijéranla los que maldicen al día, los que se aparejan para levantar su llanto.
9 Ma nʼanɔpa nsoromma nnuru sum; na ɔntwɛne adekyeeɛ kwa a ɔnhunu anɔpa owia nsensaneɛ a ɛdi ɛkan,
Las estrellas de su alba fueran oscurecidas; esperara la luz, y no viniera; ni viera los párpados de la mañana.
10 ɛfiri sɛ anto deɛ ɔwoo me awotwaa mu ama wawo me, anka mʼani nhunu saa abɛbrɛsɛ yi.
Porque no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, ni escondió de mis ojos la miseria.
11 “Adɛn enti na manwu awoeɛ hɔ, ɛberɛ a mefiri me maame awotwaa mu no?
¿Por qué no morí yo desde la matriz, y fui traspasado en saliendo del vientre?
12 Adɛn enti na nkotodwe gyee me ne nufoɔ sɛ mennum?
¿Por qué me previnieron las rodillas, y para qué los pechos que mamase?
13 Anka sɛsɛɛ meda hɔ asomdwoeɛ mu; anka mada regye mʼahome
Porque ahora yaciera y reposara; durmiera, y entonces tuviera reposo,
14 me ne ewiase ahemfo ne fotufoɔ, wɔn a wɔsisii adan maa wɔn ho na ɛnnɛ yi abubuo no,
Con los reyes, y con los consejeros de la tierra, que edifican para sí los desiertos;
15 me ne sodifoɔ a na wɔwɔ sika kɔkɔɔ, wɔn a wɔde dwetɛ hyɛɛ wɔn afie mu ma.
O con los príncipes que poseen el oro, que hinchen sus casas de plata.
16 Anaasɛ adɛn enti na wɔansie me sɛ ɔpɔn ba, te sɛ abadomaa a wanhunu adekyeeɛ hann da?
O ¿ por qué no fui escondido como abortivo, como los pequeñitos que nunca vieron luz?
17 Ɛhɔ na amumuyɛfoɔ gyae basabasayɛ, na abrɛfoɔ nya ahomegyeɛ.
Allí los impíos dejaron el miedo, y allí descansaron los de cansadas fuerzas.
18 Nneduafoɔ nso nya wɔn ahofadie; na wɔnte nnommumfoɔ wuranom ateatea bio.
Allí también reposaron los cautivos, no oyeron la voz del exactor.
19 Nketewa ne akɛseɛ wɔ hɔ, na akoa de ne ho firi ne wura nsam.
Allí está el chico y el grande: allí es el siervo libre de su señor.
20 “Adɛn enti na wɔma mmɔborɔfoɔ hann, na ɔkra mu ahohiahiafoɔ nya nkwa?
¿Por qué dio luz al trabajado, y vida a los amargos de ánimo?
21 Wɔn kɔn dɔ owuo, nanso ɛmma. Wɔbrɛ hwehwɛ owuo sene sɛdeɛ wɔhwehwɛ akoradeɛ.
Que esperan la muerte, y no la hay: y la buscan más que tesoros.
22 Sɛ wɔwu a, wɔn ani gye na wɔduru damena mu a, wɔdi ahurisie.
Que se alegran de grande alegría, y se gozan cuando hallan el sepulcro.
23 Adɛn enti na wɔde nkwa ma onipa a ɔnni daakye, deɛ Onyankopɔn aka no ahyɛ mu?
Al hombre que no sabe por donde vaya, y que Dios le encerró.
24 Ahomekokoguo adane mʼaduane; na mʼapinisie gu te sɛ nsuo.
Porque antes que mi pan, viene mi suspiro: y mis gemidos corren como aguas.
25 Deɛ na mesuro no aba me so; deɛ na ɛbɔ me hu no ato me.
Porque el temor que me espantaba, me ha venido, y háme acontecido lo que temía.
26 Menni ahotɔ, menni asomdwoeɛ; menni ahomegyeɛ na mmom, ɔhaw nko ara.”
Nunca tuve paz, nunca me sosegué, ni nunca me reposé; y vínome turbación.

< Hiob 3 >