Hiob 28
1 Ɛwɔ deɛ wɔtu dwetɛ ne beaeɛ a wɔhoa sika kɔkɔɔ ho.
Sylv hev sin stad, der dei det finn, og gullet, som dei reinsa vinn,
2 Wɔtu dadeɛ firi fam, na wɔnane kɔbere firi dadeben mu.
og jarn fram or jordi fær, og kopar ut or steinen bræ’r;
3 Onipa ma esum ba awieeɛ; na ɔhwehwɛ kɔ akyirikyiri asase mu kɔpɛ dadeben wɔ esum kabii mu.
På natteskuggen gjer dei slutt og myrkheims steinar granskar ut.
4 Baabi a ɛne deɛ ɔdasani teɛ ntam ɛkwan ware no, ɔtu amena de fagudeɛtuo afidie hyɛ hɔ, mmeammea a onipa nan sii hɔ akyɛre baabi a ɛmmɛn nnipa no, ɛhɔ na ɔdi aforosiane.
Djupt under by med annsamt liv i gruvor bergmenn kliv og sviv.
5 Asase a ɛbɔ aduane no, wɔnane aseɛ no te sɛ deɛ wɔde ogya na ayɛ;
På jordi brødkorn fram dei driv, men inni upp som eld dei riv.
6 aboɔdemmoɔ firi nʼabotan mu na sikakɔkɔɔ mpɔ nso wɔ ne mfuturo mu.
Safiren sit i steinar der, og der seg og gullklumpar ter,
7 Ɔkɔdeɛ biara nnim saa kwan a ahinta no, akorɔma biara ani nhunuiɛ.
Ei ørnen kjenner denne veg, for haukesyn han løyner seg.
8 Mmoa ahantanfoɔ nnante wɔ hɔ na agyata nkɔdɛɛdɛɛ wɔ hɔ.
Ei stolte rovdyr vegen fann, og løva aldri gjeng på han.
9 Onipa nsa paapae abotan denden na ɔma mmepɔ ase da hɔ.
På harde steinen dei handi legg; då sturtar mang ein bergevegg.
10 Ɔtwa aka fa abotan mu, na ɔhunu nʼademudeɛ nyinaa.
I berget seg gangar grev og skodar mang ein skatt so gjæv.
11 Ɔhwehwɛ baabi a nsubɔntene ti wɔ na ɔda nneɛma a ahinta adi.
Dei dytter til for rennand’ å, det løynde fram for ljoset må.
12 Nanso ɛhe na yɛbɛhunu deɛ nyansa hyɛ? Ɛhe na nteaseɛ teɛ?
Men visdomen, kvar er han å få? Og kvar skal ein vitet nå?
13 Onipa renhunu ne bo a ɛsom; wɔrenhunu wɔ ateasefoɔ asase so.
Slett ingen veit hans verd og vinst; i manneheim han ikkje finst;
14 Na ebunu ka sɛ, “Ɛnni me mu”; na ɛpo nso sɛ, “Ɛnni me nkyɛn.”
Avgrunnen dyn: «Her ei han er!» Og havet segjer: «Ikkje her!»
15 Wɔrentumi mfa sikakɔkɔɔ amapa ntɔ, na wɔrentumi mfa dwetɛ nkari ne boɔ.
Du kann’kje kjøpa han for gull, men sylv ei vega prisen full,
16 Wɔrentumi mfa Ofir sikakɔkɔɔ ntɔ apopobibirieboɔ anaa aboɔdemmoɔ nso saa ara.
og ei for gull ifrå Ofir, ei for onyks, ei for safir.
17 Wɔrentumi mfa ahwehwɛ anaa sikakɔkɔɔ ntoto ho, na wɔrentumi mfa sikakɔkɔɔ nnwinneɛ nsesa.
Ei gull og glas er nok til kaup, og ei til byte fingull-staup.
18 Ɛnsɛ sɛ yɛbɔ ahwene panin ne ahwehwɛboɔ din; nyansa boɔ sene nhwene pa.
Korall, krystall gjeld ikkje her. Visdom er meir enn perlor verd.
19 Etiopia akarateboɔ ne no nsɛ; wɔrentumi mfa sikakɔkɔɔ kronn ntɔ.
Topas frå Kus er altfor ring, ja, reinast gull vert ingen ting.
20 Ɛnneɛ na ɛhe na nyansa firie? Ɛhe na nteaseɛ teɛ?
Visdomen, kvar kjem han ifrå? Og kvar skal ein til vitet nå?
21 Wɔde asie abɔdeɛ biara ani, wɔde asie ewiem nnomaa mpo.
Det ingen veit på denne jord; ei fugl det fann, kvar helst han for.
22 Ɔsɛeɛ ne Owuo ka sɛ, “Yɛate no huhuhuhu kɛkɛ.”
Avgrunn og daude segjer greidt: «Eit gjetord er alt det me veit.»
23 Onyankopɔn te ɛkwan a ɛkɔ hɔ ase, na ɔno nko ara na ɔnim baabi a ɛteɛ,
Men Gud han kjenner denne veg; han veit kvar visdom løyner seg.
24 ɛfiri sɛ ɔhwɛ kɔduru nsase ano na ɔhunu biribiara a ɛwɔ ɔsoro ase.
Han skodar heilt til heimsens tram, og under himmeln ser han fram.
25 Ɛberɛ a ɔhyɛɛ mframa ano den too hɔ na ɔsusuu nsuwa no,
Då vinden han med vegti vog og sette mål for vatnet og,
26 ɛberɛ a ɔkaa no ɔhyɛ so kyerɛɛ osutɔ na ɔtwaa ɛkwan maa aprannaa no,
då han gav regnet lovi si og ljomet veg å ganga i,
27 afei ɔhwɛɛ nyansa na ɔkarii no hwɛeɛ; na ɔgyee no too mu na ɔsɔɔ no hwɛeɛ.
då såg han og synte fram og granska honom umhugsam.
28 Na ɔka kyerɛɛ onipa sɛ, “Awurade suro, ɛno ne nyansa; na sɛ wɔkyiri bɔne a, wowɔ nteaseɛ.”
Til menneskja han sagde so: «I Herrens otte visdom sit, og fly det vonde, det er vit.»»
