Hiob 27
1 Hiob toaa nʼasɛm so sɛ,
Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
2 “Sɛ Onyankopɔn te ase yi, ɔno a wammu me atɛntenenee, Otumfoɔ a wama madi me kra mu awerɛhoɔ;
Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.
3 mmerɛ dodoɔ a nkwa wɔ me mu, na Onyankopɔn homeɛ wɔ me mu yi,
Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
4 mʼano renka amumuyɛsɛm, na me tɛkrɛma rentwa nkontompo.
Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.
5 Merennye nto mu da sɛ deɛ woka no yɛ nokorɛ; merenka me mudie nhyɛ, kɔsi sɛ mɛwuo.
Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
6 Mɛkura me tenenee mu. Merennyaa mu; sɛ mete ase yi, me tiboa remmu me fɔ.
Iustificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
7 “Ma mʼatamfoɔ nyɛ sɛ amumuyɛfoɔ, na wɔn a wɔkyiri me nyɛ sɛ atorofoɔ.
Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus.
8 Anidasoɔ bɛn na deɛ ɔnni nyamesu no wɔ wɔ ne wuo akyi, ɛberɛ a Onyankopɔn agye ne nkwa afiri ne nsam?
Quæ est enim spes hypocritæ si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius?
9 Onyankopɔn tie ne sufrɛ ɛberɛ a amanehunu aba ne so anaa?
Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia?
10 Nʼani bɛgye wɔ Otumfoɔ mu? Ɔbɛsu afrɛ Onyankopɔn ɛberɛ biara anaa?
Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?
11 “Mɛma mo Onyankopɔn tumi ho nkyerɛkyerɛ; meremfa Otumfoɔ no akwan nhinta.
Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.
12 Mo ankasa moahunu yeinom nyinaa. Afei nsɛnhunu yi ase ne sɛn?
Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini?
13 “Yei ne deɛ Onyankopɔn ahyɛ ato hɔ ama omumuyɛfoɔ, agyapadeɛ a otirimuɔdenfoɔ nya firi Otumfoɔ nkyɛn:
Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
14 Sɛ ɔwɔ mma dodoɔ sɛn ara, wɔn hyɛberɛ ne akofena; na nʼasefoɔ rennidi mmee da.
Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.
15 Ɔyaredɔm bɛsie wɔn a wɔbɛka wɔ nʼakyi, na wɔn akunafoɔ rensu wɔn.
Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.
16 Ɛwom sɛ ɔhɔre dwetɛ te sɛ mfuturo na ɔboa ntoma ano sɛ dɔteɛ deɛ,
Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:
17 nanso deɛ ɔpɛ gu hɔ no, ateneneefoɔ na wɔbɛfira na pɛpɛfoɔ no nso akyekyɛ dwetɛ no.
Præparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet.
18 Efie a ɔsi no te sɛ ananse afafa, ɛte sɛ pata bi a ɔwɛmfoɔ abɔ.
Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
19 Ɔda hɔ te sɛ ɔdefoɔ, nanso ɔrenna saa bio; ɔbɛte nʼani no na ne nyinaa atu ayera.
Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
20 Ahunahuna ba ne so sɛ nsuyire; ahum hwim no kɔ anadwo.
Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.
21 Apueeɛ mframa soa no kɔ, na ɔnni hɔ bio; ɛtwe no firi ne teberɛ.
Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
22 Ɛbɔ no a ahummɔborɔ nni mu ɛberɛ a ɔredwane afiri ne tumi ase.
Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet.
23 Ɔde fɛ bɔ ne nsam na ɔpamoo no firi ne teberɛ.”
Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius.
