Hiob 26
1 Na Hiob kasaa bio sɛ,
Då svara Job og sagde:
2 “Woaboa deɛ ɔnni tumi! Woagye basa a ɛnni ahoɔden!
Kvar helst hev du den veike hjelpt? Når studde du den trøytte arm?
3 Woatu deɛ ɔnnim nyansa fo! Na woada nhunumu pa ara adi!
Kvar gav du uklok mann ei råd? Kor ovleg visdom hev du synt?
4 Hwan na ɔboaa wo ma wokaa saa nsɛm yi? Hwan honhom na ɛkasa faa wo mu?
Kven hev du bore melding til? Kva ånd hev tala gjenom deg?
5 “Awufoɔ wɔ ahoyera kɛseɛ mu, wɔn a wɔwɔ nsuo ase ne deɛ ɛte mu nyinaa.
Skuggarne i angest skjelva, vatsdjup og dei som deri bur.
Helheimen open ligg for honom, avgrunnen utan noko dekkje. (Sheol h7585)
7 Ɔtrɛ atifi fam ewiem wɔ deɛ ɛda mpan so; na ɔde asase sensɛn ohunu so.
Nordheimen han i audni spana, og hengde jordi yver inkje.
8 Ɔkyekyere nsuo hyɛ ne omununkum mu, nanso nsuo no mu duru ntumi mpae no.
Han vatnet inn i skyer bind; og skyi brest ei under det.
9 Ɔtrɛ ne omununkum mu de kata ɔsrane ani.
Kongsstolen sin han gøymer burt og breider skyer yver honom.
10 Ɔhyɛ agyiraeɛ wɔ nsuo so de to hyeɛ wɔ hann ne esum ntam.
Kring vatni han ei grensa set, der som ljos og myrker byta skal.
11 Ɔsoro nnyinasoɔ woso, na nʼanimka ma wɔn ho dwiri wɔn.
Stolparne under himmelen skjelv, og rædde vert dei for hans trugsmål.
12 Ɔde ne tumi wɔsoo ɛpo ne nyansa mu, ɔtwitwaa ɛpobɔpɔn mu asinasini.
Han rører havet upp med velde, og med sit vit han krasar ubeist.
13 Ɔde nʼahomeɛ maa ewiem teeɛ; na ne nsa wɔɔ ɔtweaseɛ a ɔrewea.
Og himmelen klårnar ved hans ande; hans hand den snøgge ormen drap.
14 Yeinom yɛ ne nnwuma mfeafeaho; ɔka asomusɛm brɛoo kyerɛ yɛn! Na hwan na ɔbɛtumi ate ne tumi mmobɔmu no ase.”
Sjå her utkanten av hans veg; det berre kviskring er me høyrer. Kven skynar, når hans allmagt torar?
