Hiob 26
1 Na Hiob kasaa bio sɛ,
Job antwoordde, en sprak
2 “Woaboa deɛ ɔnni tumi! Woagye basa a ɛnni ahoɔden!
Hoe goed weet ge den zwakke te helpen, De krachteloze arm te stutten?
3 Woatu deɛ ɔnnim nyansa fo! Na woada nhunumu pa ara adi!
Hoe weet ge den onwetende raad te geven, En wat wijze lessen spreidt ge ten toon?
4 Hwan na ɔboaa wo ma wokaa saa nsɛm yi? Hwan honhom na ɛkasa faa wo mu?
Met wiens hulp hebt ge uw woord gesproken Wiens geest is van u uitgegaan?
5 “Awufoɔ wɔ ahoyera kɛseɛ mu, wɔn a wɔwɔ nsuo ase ne deɛ ɛte mu nyinaa.
De schimmen beven onder de aarde De wateren sidderen met die erin wonen;
Het dodenrijk ligt naakt voor zijn oog, De onderwereld zonder bedekking. (Sheol h7585)
7 Ɔtrɛ atifi fam ewiem wɔ deɛ ɛda mpan so; na ɔde asase sensɛn ohunu so.
Hij spant het Noorden over de baaierd, Hangt de aarde boven het niet;
8 Ɔkyekyere nsuo hyɛ ne omununkum mu, nanso nsuo no mu duru ntumi mpae no.
Hij knevelt de wateren in zijn zwerk, De wolken bersten niet onder haar last;
9 Ɔtrɛ ne omununkum mu de kata ɔsrane ani.
Hij bedekt het gelaat der volle maan, En spreidt er zijn nevel over uit.
10 Ɔhyɛ agyiraeɛ wɔ nsuo so de to hyeɛ wɔ hann ne esum ntam.
Hij trekt een kring langs de waterspiegel, Waar het licht aan de duisternis grenst;
11 Ɔsoro nnyinasoɔ woso, na nʼanimka ma wɔn ho dwiri wɔn.
De zuilen van de hemel staan te waggelen, Rillen van angst voor zijn donderende stem.
12 Ɔde ne tumi wɔsoo ɛpo ne nyansa mu, ɔtwitwaa ɛpobɔpɔn mu asinasini.
Hij zwiept de zee door zijn kracht, Ranselt Ráhab door zijn beleid;
13 Ɔde nʼahomeɛ maa ewiem teeɛ; na ne nsa wɔɔ ɔtweaseɛ a ɔrewea.
Zijn adem blaast de hemel schoon, Zijn hand doorboort de vluchtende Slang!
14 Yeinom yɛ ne nnwuma mfeafeaho; ɔka asomusɛm brɛoo kyerɛ yɛn! Na hwan na ɔbɛtumi ate ne tumi mmobɔmu no ase.”
Is dit nog enkel de zoom van zijn wegen Hoe weinig verstaan wij ervan, En wie begrijpt dan de kracht van zijn donder?
