Hiob 23

1 Na Hiob buaa sɛ,

Då svara Job og sagde:

2 “Ɛnnɛ mpo, mʼabooboodie mu da so yɛ den; ne nsa ayɛ den mʼapinisie nyinaa akyi.

«Endå gjeld klaga mi for tråss, tungt legg eg handi på min sukk.

3 Sɛ menim baabi a mɛhunu no; anaasɛ mɛtumi akɔ ne tenaberɛ a,

Berre eg kunde finna honom og koma til hans bustad fram!

4 anka mɛka mʼasɛm wɔ nʼanim na magye akyinnyeɛ bebree.

Då la eg fram for han mi sak og fyllte munnen min med prov.

5 Anka mɛte mmuaeɛ a ɔde bɛma me, na madwene deɛ ɔbɛka ho.

Då høyrde eg kva svar han gav, og merka det han sa til meg.

6 Ɔde tumi a ɛso bɛtia me anaa? Dabi, ɔremmɔ me kwaadu.

Vilde med magt han mot meg standa? Nei, lyda på meg vilde han.

7 Ɛhɔ deɛ nnipa tenenee bɛtumi aka nʼasɛm wɔ nʼanim, na wɔbɛgye me afiri me ɔtemmufoɔ nsam afebɔɔ.

Ein skuldfri stod då for han fram; for alltid slapp eg domar min.

8 “Nanso sɛ mekɔ apueeɛ fam a, ɔnni hɔ; sɛ mekɔ atɔeɛ fam nso a, menhunu no.

Gjeng eg i aust, han er’kje der; mot vest, eg vert han ikkje var;

9 Sɛ ɔreyɛ adwuma wɔ atifi fam a, menhunu no; sɛ ɔdane ne ho kɔ anafoɔ fam a, mʼani nhye ne ho.

i nord han verkar, ei eg ser han, han snur mot sud, eg ser han ikkje.

10 Nanso, ɔnim ɛkwan a me nam soɔ; na sɛ ɔsɔ me hwɛ a, mɛfiri mu aba sɛ sikakɔkɔɔ.

For all den veg eg fer han kjenner; prøvde han meg, eg var som gull.

11 Madi nʼanammɔn akyi pɛɛ; na manante nʼakwan so a mammane.

Min fot hev fylgt i faret hans; hans veg eg gjeng ubrigdeleg,

12 Mentwee me ho mfirii mmaransɛm a ɛfiri nʼanom ho, mama asɛm a ɛfiri nʼanom ho ahia me asene me daa aduane.

veik ei frå det hans lippa baud, meir enn mi lov eg lydde hans.

13 “Nanso ɔbiara nni hɔ ka ne ho, na hwan na ɔbɛtumi atia no? Ɔyɛ biribiara a ɔpɛ.

Men ein er han, kven hindrar honom? Det han hev hug til, gjer han og.

14 Ɔhwɛ ma ne ɔhyɛ nsɛm tia me; ɔda so kora nhyehyɛeɛ a ɛte sei bebree.

Han um min lagnad avgjerd tek, og hev med meg so mangt i emning.

15 Ɛno enti na mebɔ hu wɔ nʼanim; na sɛ medwene yeinom nyinaa ho a, mesuro no.

Eg difor ræddast for hans åsyn, når eg det minnest, skjelv eg for han.

16 Onyankopɔn ama mʼakoma aboto; Otumfoɔ ama mabɔ huboa.

Ja, Gud hev brote ned mitt mod, og Allvald hev gjort meg fælen,

17 Nanso esum no mma menka mʼano ntom, esum kabii a ɛkata mʼanim no mpo.

ei er det myrkret som meg tyner, og ei mi eigi myrke åsyn.