Hiob 21
1 Na Hiob buaa sɛ,
Då svara Job og sagde:
2 “Montie me nsɛm no yie. Momma yei nyɛ awerɛkyekyerɛ a mode ma me.
«Å høyr då, høyr på mine ord! Gjev i minsto det til trøyst!
3 Monnya ntoboaseɛ mma me ɛberɛ a merekasa, na sɛ mekasa wie a, monkɔso nni fɛ.
Lat meg få lov å tala ut, so kann du spotta etterpå.
4 “Me nwiinwii hyɛ onipa anaa? Adɛn enti na ɛsɛ sɛ menya ntoboaseɛ?
Klagar eg vel på menneskje? Og hev eg ikkje grunn til harm?
5 Monhwɛ me, na mo ho nnwiri mo; momfa mo nsa nkata mo ano.
Vend dykk til meg, og ottast so; legg handi so på dykkar munn.
6 Sɛ medwene yei ho a, mebɔ hu; na me ho popo.
Eg støkk, når eg det kjem i hug; ei bivring gjenom kroppen gjeng.
7 Adɛn enti na amumuyɛfoɔ tena nkwa mu? Wɔnyini kyɛ na wɔkɔ so di tumi.
Kvifor fær dei gudlause liva, auka i magt som åri gjeng?
8 Wɔhunu wɔn mma a atwa wɔn ho ahyia no nkɔsoɔ, wɔhunu wɔn nananom.
Dei ser si ætt stå fast ikring deim, dei hev sitt avkjøme for augo.
9 Ɔhaw nni wɔn afie na ehu nni hɔ; Onyankopɔn asotwe mma wɔn so.
I fred stend husi deira trygge, Guds svipa råkar ikkje deim;
10 Wɔn anantwinini nyɛ akrawa; na wɔn anantwibereɛ wo a, wɔmpɔn.
med heppa parast deira fe, og kyrne kastar aldri kalv.
11 Wɔka wɔn mma bɔ mu te sɛ nnwankuo; na emu mmotafowa no hurihuri.
Dei slepper borni ut som lamb, og gutarne i leiken hoppar;
12 Wɔto nnwom wɔ akasaeɛ ne sankuo so; na wɔde atɛntɛbɛn nnyegyeeɛ gye wɔn ani.
Dei syng til trumma og til cither og frygdar seg ved fløyteljod.
I lukka liver dei si tid og fer so brått til helheim ned. (Sheol h7585)
14 Nanso wɔka kyerɛ Onyankopɔn sɛ, ‘Firi yɛn so! Yɛmpɛ sɛ yɛhunu wʼakwan.
Til Gud dei segjer: «Haldt deg burte!» Me vil’kje kjenna dine vegar!
15 Hwan ne otumfoɔ no a ɛsɛ sɛ yɛsom no? Sɛ yɛbɔ no mpaeɛ a mfasoɔ bɛn na yɛbɛnya?’
Kvi skal me tena den Allsterke? Kva gagnar det å be til honom?»
16 Nanso, wɔn nkɔsoɔ no nni wɔn nsam, enti metwe me ho firi amumuyɛfoɔ afutuo ho.
«Dei hev’kje lukka si i handi» - Langt burt frå meg med gudlaus råd!
17 “Nanso mpɛn ahe na wɔdum amumuyɛfoɔ kanea? Mpɛn ahe na amanehunu ba wɔn so, deɛ Onyankopɔn firi nʼabufuo mu de ba no?
Når sloknar lampa for gudlause? Når kjem ulukka yver deim? Gjev han deim straff i vreidesmod?
18 Mpɛn ahe na wɔyɛ sɛ ɛserɛ wɔ mframa ano, te sɛ ntɛtɛ a mframa den bi apra wɔn?
Fer dei vel burt som strå for vind, lik agner som i stormen fyk?
19 Wɔka sɛ, ‘Onyankopɔn kora onipa asotwe so de twɛn ne mma.’ Ɛsɛ sɛ ɔtwe ɔnipa no ankasa aso ma ɔhunu.
«Gud gøymer straffi til hans born.» Nei, sjølv skal mannen straffi kjenna!
20 Ma wɔn ankasa ani nhunu wɔn sɛeɛ; ma Otumfoɔ abufuhyeɛ no nka wɔn ani.
Lat han få sjå sitt eige fall og drikka harm frå den Allsterke!
21 Wɔn abusuafoɔ a wɔagya wɔn akyire no renya hwee nʼagyapadeɛ nyinaa bɛsɛe.
Kva bryr han seg vel um sitt hus, når månadstalet hans er fullt?
22 “Obi bɛtumi akyerɛ Onyankopɔn nyansa, wɔ ɛberɛ a ɔbu atitire mpo atɛn?
Vil nokon hjelpa Gud til kunnskap, han som er domar for dei høgste?
23 Obi wu wɔ ɛberɛ a ɔwɔ ahoɔden; ne ho tɔ no na nʼaso mu adwo no,
Den eine døyr på velmagts høgd, fullkomleg trygg og fredeleg;
24 na ne onipadua yɛ frɔmm, na ɛhon ahyɛ ne nnompe ma.
hans fat er fulle utav mjølk, og i hans bein er mergen frisk;
25 Ɔfoforɔ nso de ɔkra mu yeadie wu, a wanka asetena pa anhwɛ da.
den andre døyr so beisk i hug, hev ingenting av lukka smaka.
26 Wɔsie wɔn nyinaa wɔ mfuturo korɔ mu, ma asonson korɔ no ara nuka wɔn.
Dei båe vert i moldi lagde, og deira klednad makkar er.
27 “Mahunu mo adwene, ɛkwan a mopɛ sɛ mobu me fɔ.
Sjå kor eg kjennar dykkar tankar, og dykkar meinkrokar mot meg.
28 Mopɛ sɛ moka kyerɛ me sɛdeɛ asikafoɔ ne amumuyɛfoɔ, wɔn bɔne enti, wɔhwere wɔn agyapadeɛ nyinaa.
De spør: «Kvar er vel stormannshuset? Kvar er det tjeld der gudlause bur?»
29 Nanso mommisa wɔn a wɔtu kwan; wɔbɛka akyerɛ mo sɛ
Hev de’kje høyrt av ferdafolk - de trur vel det som dei fortel -:
30 onipa bɔne nya ne ti didi mu amanehunu da, na wɔgyaa no ma no dwane abufuhyeɛ da.
«Den vonde frå ulukka slepp; han berga vert på vreidedagen.
31 Hwan na ɔtumi kasa nʼanim? Hwan na ɔtua no deɛ wayɛ so ka?
Kven lastar honom for hans ferd? Og straffar honom for hans gjerd?
32 Wɔsoa no kɔ damena mu, na wɔwɛn nʼaboda.
Han vert til gravi båren burt, og ved hans gravhaug held dei vakt.
33 Bɔnhwa mu dɔteɛ yɛ no dɛ; nnipa nyinaa di nʼakyi, na ɛdɔm a wɔntumi nkan wɔn di nʼanim.
Søtt søv han under torv i dal, og i hans far all verdi fer, som tallause gjekk fyre honom.
34 “Enti ɛbɛyɛ dɛn na mode mo nsɛnhunu akyekyere me werɛ? Mo mmuaeɛ nyɛ hwee sɛ atorɔ!”
Det trøystar meg med tome ord; av dykkar svar er sviket att.»
