Hiob 18
1 Na Suhini Bildad buaa sɛ,
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 “Ɛberɛ bɛn na wobɛgyae kasa tenten yi? Dwene ho yie, na afei yɛbɛtumi akasa.
Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
3 Adɛn enti na wofa yɛn sɛ anantwie na wosusu sɛ yɛnnim nyansa yi?
Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
4 Wo a wode abufuo tete wo mu nketenkete, wo enti, ɛsɛ sɛ yɛfiri asase yi so anaasɛ wo enti, wɔnnwiri mmotan mfiri wɔn siberɛ anaa?
Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
5 “Omumuyɛfoɔ kanea adum; na ne ogya nnɛre bio.
Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
6 Hann a ɛwɔ ne ntomadan mu duru sum; kanea a ɛsi ne ho no dum.
Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
7 Nʼanammɔntuo mu ahoɔden ano bɛbrɛ ase; nʼankasa nhyehyɛeɛ bɛhwe nʼase.
Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
8 Nʼanammɔn de no kɔ afidie mu, na ɔkyinkyini kɔtɔ nʼatena mu.
Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
9 Afidie sɔ ne nantin na ɛsɔ ne mu denden.
Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
10 Wɔasum no afidie ahinta wɔ fam; afidie wɔ ne kwan mu.
Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
11 Ahunahuna ma ɔbɔ huboa wɔ ne ho nyinaa na ɛha no wɔ nʼanammɔntuo biara mu.
Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
12 Atoyerɛnkyɛm kɔn dɔ no; na sɛ ɔhwe ase a, amanehunu retwɛn no.
Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
13 Ɛwewe ne honam ani baabi; na owuo di ɛkan sɛe nʼakwaa.
Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
14 Wɔtwe no firi ne ntomadan banbɔeɛ mu na wɔde no brɛ ahunahunahene.
Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
15 Ogya te ne ntomadan mu; na wɔabɔ sɔfe a ɛrederɛ apete nʼatenaeɛ.
Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
16 Ne nhini wuwu wɔ aseɛ na ne mman nso wu wɔ ɔsoro.
Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
17 Wɔrenkae no asase so bio; na ɔrennya edin wɔ asase so.
Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
18 Wɔka no firi hann mu kɔ sum mu na wɔpam no firi ewiase.
Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
19 Ɔnni mma anaa nananom wɔ ne nkurɔfoɔ mu, na nʼase ni biara renka wɔ baabi a ɔtenaeɛ.
Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
20 Nnipa a wɔfiri atɔeɛ fam ho adwiri wɔn wɔ deɛ ato noɔ no ho; na wɔn a wɔwɔ apueeɛ fam abɔ huboa.
Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
21 Ampa ara sei na omumuyɛfoɔ atenaeɛ teɛ; sei ne beaeɛ a deɛ ɔnnim Onyankopɔn teɛ.”
Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
