Nnwom 94
1 Awurade, Onyankopɔn a wotɔ were, Onyankopɔn a wotɔ were, hyerɛn.
Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!
2 Sɔre, asase so Temmufo, tua ahantanfo ka sɛnea ɛfata wɔn.
Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!
3 Awurade, enkosi da bɛn, amumɔyɛfo nnye wɔn ani nkosi da bɛn?
Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?
4 Wɔkasa ahantan so; ahohoahoa ahyɛ abɔnefo nyinaa ma.
Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.
5 Awurade, wɔdwerɛw wo nkurɔfo; wɔhyɛ wʼagyapade so.
Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.
6 Wokunkum akunafo ne ananafo; na wodi ayisaa awu.
Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.
7 Wɔka se, “Awurade nhu, Yakob Nyankopɔn ayi nʼani.”
Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»
8 Monhwɛ yiye, mo agyimifo a mowɔ nnipa no mu; nkwaseafo, da bɛn na mubehu nyansa?
Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?
9 Nea ɔbɔɔ aso no rente asɛm ana? Nea ɔyɛɛ ani no renhu ade ana?
Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?
10 Nea ɔteɛteɛ aman so no rentwe aso ana? Nea ɔkyerɛkyerɛ onipa no nnim nyansa ana?
Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?
11 Awurade nim onipa nsusuwii; onim sɛ enkosi hwee.
Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.
12 Awurade, nhyira ne onipa a woteɛteɛ no so, onipa a wokyerɛ no wo mmara no;
Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,
13 Woma ɔhome fi amanehunu nna mu, kosi sɛ wobetu amoa ama amumɔyɛfo.
til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.
14 Awurade rempo ne nkurɔfo; na ɔrennyaw nʼagyapade hɔ da.
For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.
15 Atemmu begyina treneeyɛ so bio, na wɔn a wɔn koma mu tew nyinaa bedi so.
For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.
16 Hena na ɔbɛsɔre atia amumɔyɛfo ama me? Hena na ɔbɛsɔre atia abɔnefo ama me?
Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?
17 Sɛ Awurade ammoa me a, anka mekɔɔ owu kommyɛ mu ntɛm so.
Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.
18 Bere a mekae se, “Me nan rewatiri” no, Awurade, wo dɔ no soo me mu.
Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»
19 Bere a me dadwen dɔɔso no, wʼawerɛkyekye maa me kra abotɔyam.
Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.
20 Ahengua a porɔwee ahyɛ no mma no ne wo wɔ ayɔnkofa ana? Ahengua a ne hyɛ nsɛm de amanehunu na ɛba no?
Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?
21 Wɔka bɔ mu tia atreneefo na wɔn a wodi bem no, wobu wɔn kumfɔ.
Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.
22 Nanso Awurade yɛ mʼaban; na me Nyankopɔn ayɛ ɔbotan a ne mu na minya ahintawee.
Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.
23 Obetua wɔn nnebɔne no so ka na wɔn amumɔyɛ nti wasɛe wɔn; Awurade yɛn Nyankopɔn bɛsɛe wɔn.
Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.
