< Nnwom 49 >
1 Koramma dwom. Muntie, mo saa nnipa yi nyinaa; monyɛ aso, mo a mowɔ wiase yi mu nyinaa,
Oigan esto, pueblos todos, Escuchen todos los habitantes del mundo,
2 nea ɔyɛ abomfiaa ne nea odi mu, adefo ne ahiafo nyinaa.
Tanto los humildes como los de alto nivel, Ricos y pobres juntamente.
3 Mʼano bɛka anyansasɛm; nsɛm a efi me koma mu bɛma nhumu.
Mi boca hablará sabiduría, Y la meditación de mi corazón entendimiento.
4 Mɛbrɛ mʼaso ase atie mmebusɛm; na sanku na mede bɛkyerɛ mʼabisae ase.
Inclinaré al proverbio mi oído. Declararé con el arpa mi dicho.
5 Adɛn nti na ɛsɛ sɛ misuro, bere a nna bɔne aba, bere a amumɔyɛfo nnaadaafo atwa me ho ahyia,
¿Por qué tengo que temer en días de adversidad Cuando me rodea la iniquidad de mis adversarios,
6 wɔn a wɔde wɔn ho to wɔn ahonya so na wɔde wɔn ade dodow hoahoa wɔn ho?
Que confían en la abundancia de sus posesiones, Y se jactan de sus inmensas riquezas?
7 Onipa biara rentumi nnye ne yɔnko nkwa na ɔrentumi mfa mpata biara mma Onyankopɔn,
Ninguno de ellos puede de algún modo redimir al hermano, Ni pagar su rescate a ʼElohim.
8 nkwa ho mpata bo yɛ den, akatua biara renso,
Porque la redención de su vida es costosa, Y nunca será suficiente,
9 sɛ ɛbɛma no atena ase afebɔɔ a ɔrenhu porɔwee.
Para que viva eternamente Y jamás pase a corrupción.
10 Obiara nim pefee sɛ anyansafo wu; saa ara na nkwaseafo ne agyimifo nso wu, na wogyaw wɔn ahonya hɔ ma afoforo.
Porque ve que aun los sabios mueren Igual como perecen el ignorante y el necio, Y dejan a otros sus riquezas.
11 Wɔn nna bɛyɛ wɔn afi afebɔɔ, wɔn atenae wɔ awo ntoatoaso bere a enni awiei mu, ɛmfa ho sɛ wɔde wɔn din atoto nsase so.
Su íntima aspiración es que sus casas sean eternas, Sus moradas, por todas las generaciones. A sus tierras dan sus nombres.
12 Na onipa ahonya nyinaa akyi no, ɔrentena hɔ daa; ɔte sɛ mmoa a wowu no ara.
Pero el hombre no permanecerá con honra. Es como las bestias que perecen.
13 Eyi ne nea ɛda hɔ ma wɔn a wogye wɔn ho di, ne wɔn akyidifo a wɔfoa wɔn nsɛm so.
Esta es la senda de los necios, Y de aquellos que tras ellos aprueban sus palabras. (Selah)
14 Wɔte sɛ nguan, na wɔbɛkɔ ɔda mu, na owu de wɔn bɛyɛ nʼaduan. Atreneefo bedi wɔn so anɔpa; wɔn nipadua bɛporɔw wɔ ɔda mu, na wɔne wɔn adan akɛse no ntam akwan bɛware. (Sheol )
Como un rebaño están destinados al Seol, La muerte los pastorea. Los rectos se enseñorearán de ellos por la mañana, Se consumirá su buen parecer, Y el Seol será su morada. (Sheol )
15 Nanso Onyankopɔn begye me afi ɔda mu; ampa ara, ɔde me bɛkɔ ne nkyɛn. (Sheol )
Pero ʼElohim redimirá mi alma del poder del Seol, Porque me llevará consigo. (Selah) (Sheol )
16 Sɛ onipa nya ne ho a, mma ɛnnhaw wo; na sɛ ne fi anigye yɛ bebree a, mma ɛnnhaw wo;
No temas cuando alguno se enriquece, Cuando aumenta el esplendor de su casa.
17 efisɛ, sɛ owu a ɔremmfa hwee nkɔ, nʼanuonyam ne no renkɔ amoa mu.
Porque nada llevará al morir, Ni descenderá su esplendor tras él.
18 Mpo ɔte ase no, ɔfaa no sɛ wɔahyira no, efisɛ wɔkamfo nnipa bere a wodi yiye,
Aunque se congratule mientras vive, Aunque sea alabado porque prospera,
19 nanso ɔbɛkɔ akɔka nʼagyanom ho, wɔn a wɔrenhu nkwa hann ara da no.
Se irá a la generación de sus antepasados Y nunca jamás verá la luz.
20 Onipa a ɔwɔ ahonya na onni nhumu no te sɛ mmoa a wowu.
El hombre que vive con honor, Pero no entiende [esto], Es como las bestias que perecen.