Nnwom 132
1 Ɔsoroforo dwom. Awurade kae Dawid ne ɔhaw ahorow a ogyinaa ano no.
Ein song til høgtidsferderne. Herre, kom i hug for David all hans møda!
2 Ɔkaa Awurade ntam, na ɔhyɛɛ nea ɔyɛ Otumfo ma Yakob no bɔ se,
Han som svor for Herren, lova Jakobs velduge:
3 “Merenhyɛn me fi na merenkɔda me mpa so,
«Ikkje gjeng eg inn i mitt heimetjeld, ikkje stig eg upp på lega i mi seng,
4 meremma nna mmfa me na meremma mʼani nkum,
ikkje unner eg augo svevn, ikkje augneloki ein blund,
5 kosi sɛ menya baabi ama Awurade, baabi a nea ɔyɛ Otumfo ma Yakob No bɛtena.”
fyrr eg finn ein stad for Herren, ein bustad for Jakobs velduge.»
6 Yɛtee wɔ Efrata, yɛbɛtoo so wɔ Yaar mfuw so.
Sjå, me høyrde um henne i Efrata, so fann me henne i skogbygdi.
7 “Momma yɛnkɔ nʼatenae; momma yɛnsom wɔ ne nan ntiaso hɔ.
Lat oss ganga til hans bustad, lat oss tilbeda for hans fotskammel!
8 ‘Awurade, sɔre bra wʼahomegyebea, wo ne wo tumi adaka no.
Statt upp, Herre, og kom til din kvilestad, du og ditt veldes kista!
9 Ma trenee nyɛ sɛ ntade mma wʼasɔfo; ma wʼahotefo nto ahurusi nnwom.’”
Prestarne dine klæde seg i rettferd, og dine trugne ropa med fagnad!
10 Wo somfo Dawid nti, nyi wʼani mfi nea woasra no ngo no so.
For David, din tenars skuld vis ikkje frå deg åsyni åt den du hev salva!
11 Awurade kaa ntam kyerɛɛ Dawid, nokware ntam a ɔntwe nsan se, “Wʼasefo no mu baako na mede no bɛtena wʼahengua so.
Herren hev svore David ein sann eid, den gjeng han ikkje ifrå: «Av di livsfrukt vil eg setja kongar på din stol.
12 Sɛ wo mmabarima di mʼapam so na wotie me nkyerɛkyerɛ a, ɛno de wɔn mmabarima bɛtena wʼahengua so afebɔɔ.”
Dersom dine søner held mi pakt og mine vitnemål som eg skal læra deim, so skal og deira søner æveleg og alltid sitja på din kongsstol.»
13 Awurade ayi Sion, ɔde hɔ ayɛ nʼatenae:
For Herren hev valt seg Sion, han ynskte det til sin bustad:
14 “Ɛha ne mʼahomegyebea daa nyinaa; ɛha na mɛtena adi hene, efisɛ ha na mepɛ,
«Dette er min kvilestad for all tid, her vil eg bu, for det hev eg ynskt.
15 mede nneɛma pa bebree behyira no na mama nʼahiafo adidi amee.
Maten her vil eg rikleg signa, dei fatige vil eg metta med brød,
16 Mede nkwagye befura nʼasɔfo, na nʼahotewfo ato ahurusi nnwom daa.
og prestarne vil eg klæda med frelsa, og dei gudlege skal ropa høgt av fagnad.
17 “Mɛma obirɛmpɔn bi apue wɔ Dawid ahenni mu, na mede kanea asi hɔ ama nea masra no ngo no.
Der vil eg lata veksa upp eit horn for David, der hev eg stelt til ei lampa for den eg hev salva.
18 Mede aniwu befura nʼatamfo, nanso wɔbɛhyɛ no ahenkyɛw a ɛhyerɛn.”
Hans fiendar vil eg klæda med skam, men yver honom skal hans kruna stråla.»
