Nnwom 129

1 Ɔsoroforo dwom. “Wɔahyɛ me so pii afi me mmofraase, ma Israel nka ɛ.

Ein song til høgtidsferderne. Mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom - so segje Israel -

2 “Wɔahyɛ me so pii afi me mmofraase, nanso wontumi nnii me so nkonim ɛ.

mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom; men dei hev ikkje fenge bugt med meg.

3 Fɛntɛmfo afɛntɛm mʼakyi ayɛ wɔn nkɔmoa atenten.

På min rygg hev pløgjarar pløgt, dei hev gjort sine forer lange.

4 Nanso Awurade yɛ ɔtreneeni; watwitwa amumɔyɛfo hama afi me ho ama made me ho.”

Herren er rettferdig, han hev hogge av reipi til dei ugudlege.

5 Ma wɔn a wɔtan Sion nyinaa mfa animguase nsan wɔn akyi.

Dei skal skjemmast og vika attende alle som hatar Sion.

6 Ma wɔnnyɛ sɛ sare a ɛwɔ ɔdan atifi, a ennyin na ɛhyew;

Dei skal verta som gras på taki, som visnar fyrr det fær veksa;

7 na nnɔbaetwafo ntumi nnya biribi mfi mu nhyɛ ne nsa ma, na nea ɔboaboa ano nso nnya hwee nhyɛ nʼabasa ma.

slåttaren fær ikkje handi full, og bundelbindaren ikkje eit fang.

8 Mma wɔn a wotwa mu wɔ hɔ no nka se, “Awurade nhyira mmra mo so; yehyira mo wɔ Awurade din mu.”

Og dei som gjeng framum, segjer ikkje: «Herrens velsigning vere yver dykk, me velsignar dykk i Herrens namn!»