Nnwom 106
1 Monkamfo Awurade! Monna Awurade ase na oye; na nʼadɔe wɔ hɔ daa.
Halleluja! Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
2 Hena na obetumi aka nneɛma akɛse a Awurade ayɛ? Anaasɛ obetumi aka ne nkamfo awie?
Kven kann fullt ut nemna Herrens velduge verk, forkynna all hans lov?
3 Nhyira nka wɔn a wɔkɔ so bu atɛntrenee, na daa wɔyɛ nea eye.
Sæle er dei som tek vare på det som rett er, den som gjer rettferd til kvar tid!
4 Awurade, sɛ wuhu wo nkurɔfo mmɔbɔ a kae me, sɛ wugye wɔn nkwa a, boa me,
Herre, kom meg i hug med den godhug du hev for ditt folk, gjesta meg med di frelsa!
5 na manya wɔn a wapaw wɔn no yiyedi mu kyɛfa, na manya wo manfo anigye no mu kyɛfa, na me ne wʼagyapade no abɔ mu de nkamfo ama wo.
so eg kann skoda lukka åt dine utvalde, gleda meg med ditt folks gleda, rosa meg med din arv.
6 Yɛayɛ bɔne sɛnea yɛn nenanom yɛe no; yɛayɛ mfomso na yɛadi atirimɔdensɛm.
Me hev synda med våre feder, me hev gjort ille, me hev vore ugudlege.
7 Bere a yɛn nenanom wɔ Misraim no, wɔannwene wo nsɛnkyerɛnne ho; wɔankae wʼadɔe bebrebe no, na wɔtew atua wɔ Po Kɔkɔɔ no ho.
Våre feder i Egyptarland agta ikkje på dine under, dei kom ikkje i hug dine mange nådegjerningar, men dei var tråssuge ved havet, ved Raudehavet.
8 Nanso ne din nti ogyee wɔn nkwa, sɛnea ɔbɛda ne tumi kɛse no adi.
Men endå frelste han deim for sitt namn skuld, av di han vilde kunngjera si magt,
9 Ɔteɛɛ Po Kɔkɔɔ no ma ɛyowee; ɔde wɔn faa bun mu te sɛ sare so.
og han truga Raudehavet so det vart turt, og han let deim ganga gjenom djupi som på slette marki,
10 Ogyee wɔn fii ɔtamfo no nsam; nea ɔtan wɔn no nsam na oyii wɔn fii.
og han frelste deim frå hans hand som hata deim, og løyste deim ut or fiendehand,
11 Nsu kataa wɔn atamfo so; na ɔbaako mpo annya nkwa.
og vatn gøymde deira motstandarar, ikkje ein vart att av deim.
12 Afei wogyee ne bɔhyɛ no dii na wɔtoo nʼayeyi nnwom.
Då trudde dei på ordi hans, då song dei hans lov.
13 Nanso ntɛm so, wɔn werɛ fii nea wayɛ na wɔantwɛn nʼagyinatu.
Men snart gløymde dei hans gjerningar, dei bia ikkje på hans råd;
14 Akɔnnɔ bɛhyɛɛ wɔn mu wɔ sare so hɔ, asase paradada no so na wɔsɔɔ Onyankopɔn hwɛe,
men dei fekk ein gir i seg i øydemarki, og dei freista Gud på den ubygde stad.
15 enti ɔmaa wɔn nea wobisae, nanso ɔde ɔfɔn yare baa wɔn so.
Då gav han deim det dei vilde hava, men sende tærande sjukdom yver deira liv.
16 Na nsraban mu hɔ wɔn ani beree Mose ne Aaron a Awurade atew ne ho no.
Og dei vart ovundsjuke på Moses i lægret, på Aron, Herrens heilage.
17 Asase mu bue ma ɛmenee Datan na esiee Abiram asafo no.
Då opna jordi seg og slukte Datan, og ho let seg att yver flokken åt Abiram,
18 Ogya tɔɔ wɔn akyidifo no mu; ogyatannaa hyew amumɔyɛfo no.
og det kveiktest eld på flokken deira, ein loge brende upp dei ugudlege.
19 Wɔyɛɛ nantwi ba wɔ Horeb na wɔkotow ohoni a wɔde fagude ayɛ.
Dei gjorde ein kalv ved Horeb og tilbad eit støypt bilæte,
20 Wɔsesaa wɔn Anuonyam wɔde nantwinini, a ɔwe sare nsɛsode.
og dei bytte burt si æra for bilætet av ein ukse som et gras.
21 Wɔn werɛ fii Onyankopɔn a ogyee wɔn nkwa, nea ɔyɛɛ nneɛma akɛse wɔ Misraim no,
Dei gløymde Gud, sin frelsar, som hadde gjort store ting i Egyptarland,
22 nsɛnkyerɛnne a ɔyɛɛ wɔ Ham asase so ne nneɛma a ɛyɛ hu wɔ Po Kɔkɔɔ ho no.
undergjerningar i Khams land, skræmelege ting ved Raudehavet.
23 Enti ɔkae se ɔbɛsɛe wɔn, nanso Mose a ɔyɛ nea wapaw no no, sɔre gyinaa Onyankopɔn ne nnipa no ntam; ɔsrɛ de dwudwoo nʼabufuwhyew no ano sɛnea ɔrensɛe wɔn.
Og han tenktest til å tyna deim, dersom ikkje Moses, hans utvalde, hadde kasta seg imillom for hans åsyn til å avvenda hans vreide, at han ikkje skulde øydeleggja.
24 Afei wɔn ani ansɔ asase fɛfɛ no; na wɔannye ne bɔhyɛ no anni.
Og dei vanvyrde det herlege landet, dei trudde ikkje ordet hans,
25 Wonwiinwii wɔ wɔn ntamadan mu na wɔanyɛ osetie amma Awurade.
og dei knurra i sine tjeld, høyrde ikkje på Herrens røyst.
26 Enti ɔmaa ne nsa so kaa ntam kyerɛɛ wɔn se ɔbɛma wɔatotɔ wɔ sare no so,
Då lyfte han si hand imot deim til å slå deim ned i øydemarki,
27 ɔbɛma wɔn asefo atotɔ wɔ amanaman mu na wabɔ wɔn ahwete nsase nyinaa so.
og slå deira etterkomarar ned millom heidningarne og spreida deim kring i landi.
28 Wɔde wɔn ho bɔɔ Baal-Peor ho na wodii afɔrebɔde a wɔde ama anyame a wonni nkwa;
Og dei batt seg saman med Ba’al-Peor, og dei åt av offer til dei daude,
29 wɔde wɔn atirimɔdensɛm hyɛɛ Awurade abufuw na ɔyaredɔm sii wɔn mu.
og dei vekte harm ved si åtferd, og ei plåga braut ut millom deim.
30 Na Pinehas sɔre dii akagyinamu, na wosiw ɔyaredɔm no ano.
Då stod Pinehas fram og heldt dom, og plåga stilltest;
31 Wɔde eyi yɛɛ trenee maa no wɔ awo ntoatoaso a enni awiei a ɛbɛba no mu.
og det vart rekna honom til rettferd frå ætt til ætt æveleg.
32 Meriba nsu ho nso, wɔhyɛɛ Awurade abufuw, na wɔn nti, ɔhaw baa Mose so,
Og dei vekte vreide ved Meribavatnet, og det gjekk Moses ille for deira skuld;
33 efisɛ wɔtew Onyankopɔn Honhom anim atua, na asɛm a wannwene ho fii Mose anom.
for dei var tråssuge mot hans ande, og han tala tankelaust med sine lippor.
34 Wɔansɛe nnipa no sɛnea Awurade hyɛɛ wɔn no,
Dei øydelagde ikkje dei folki som Herren hadde tala med deim um,
35 nanso wɔde wɔn ho frafraa amanaman no yɛɛ nneɛma a wɔyɛ no bi.
men dei blanda seg med heidningarne og lærde deira gjerningar,
36 Wɔsom wɔn ahoni, na ɛbɛyɛɛ afide maa wɔn.
og dei tente deira avgudar, og desse vart deim til ei snara,
37 Wɔde wɔn mmabarima ne wɔn mmabea bɔɔ afɔre maa abosom.
og dei ofra sine søner og døtter til magterne,
38 Wɔkaa mogya a edi bem gui, wɔn mmabarima ne wɔn mmabea mogya a wɔde bɔɔ afɔre maa Kanaan ahoni no maa asase no ho guu fi.
og dei rende ut skuldlaust blod, blod av sine søner og døtter som dei ofra til Kana’ans avgudar, og landet vart vanhelga med blodskuld.
39 Wɔde nea wɔyɛɛ no guu wɔn ankasa ho fi; wɔnam nea wɔyɛɛ no so bɔɔ aguaman.
Og dei vart ureine ved sine gjerningar og dreiv hor ved si åtferd.
40 Enti Awurade bo fuw ne nkurɔfo; na okyii nʼagyapade.
Då loga Herrens vreide upp imot hans folk, og han stygdest ved sin arv.
41 Ɔdan wɔn maa amanaman no, na wɔn atamfo dii wɔn so.
Og han gav deim i handi på heidningar, og dei som hata deim, vart herrar yver deim,
42 Wɔn atamfo hyɛɛ wɔn so na wɔkaa wɔn hyɛɛ wɔn tumi ase.
og deira fiendar trengde deim, og dei laut bøygja seg under deira hand.
43 Mpɛn bebree, Awurade gyee wɔn, nanso wɔkɔɔ so tew atua na wɔsɛe wɔ wɔn bɔne mu.
Mange gonger fria han deim ut, men dei var tråssuge og sjølvrådige, og dei kom reint i vesaldom for si misgjerning.
44 Nanso ohuu wɔn ahohiahia bere a wosu frɛɛ no no.
Men han såg til deim då dei var i naud, med di han høyrde deira klagerop.
45 Wɔn nti ɔkaee nʼapam no, na ofii nʼadɔe kɛse no mu huu wɔn mmɔbɔ.
Og han kom i hug si pakt for deim, og han ynkast etter si store miskunn.
46 Ɔmaa asodifo a wɔafa wɔn nnommum no nyaa ahummɔbɔ maa wɔn.
Og han let deim finna miskunn hjå alle som hadde fanga deim.
47 Gye yɛn, Awurade yɛn nkwagye Nyankopɔn, na boaboa yɛn ano fi amanaman so, na yɛada wo din kronkron no ase, na yɛde nkamfo ahyɛ wo anuonyam.
Frels oss, Herre vår Gud, og samla oss frå heidningarne, so me kann prisa ditt heilage namn, rosa oss av ditt lov!
48 Ayeyi nka Awurade, Israel Nyankopɔn, emfi mmeresanten nkosi nnasanten. Momma nnipa no nyinaa nka se, “Amen!” Monkamfo Awurade.
Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva! Og alt folket segje: Amen. Halleluja!
