Mmebusɛm 1
1 Dawid babarima Salomo, Israelhene, mmebusɛm ni:
[Parabolæ Salomonis, filii David, regis Israël,
2 Ne botae ne sɛ ɛbɛkyerɛ nnipa nyansa ne ahohyɛso; ne sɛ ɛbɛboa ama wɔate nsɛm a emu dɔ ase;
ad sciendam sapientiam et disciplinam;
3 sɛ wobenya akwankyerɛ wɔ abrabɔ pa mu, a ɛbɛma wɔayɛ ade pa, nea ɛteɛ na ho nni asɛm;
ad intelligenda verba prudentiæ, et suscipiendam eruditionem doctrinæ, justitiam, et judicium, et æquitatem:
4 sɛ ɛbɛma nea nʼadwene mu nnɔ anya nyansa na mmabun anya nimdeɛ ne adwene,
ut detur parvulis astutia, adolescenti scientia et intellectus.
5 anyansafo ntie na wɔmfa nka nea wonim ho, na nea ɔwɔ nhumu nya akwankyerɛ a
Audiens sapiens, sapientior erit, et intelligens gubernacula possidebit.
6 ɛbɛma wate mmɛ ne kasammebu, anyansafo nsɛnka ne abisaa ase.
Animadvertet parabolam et interpretationem, verba sapientum et ænigmata eorum.
7 Awurade suro yɛ nimdeɛ mfiase, na nkwaseafo bu nyansa ne ahohyɛso animtiaa.
Timor Domini principium sapientiæ; sapientiam atque doctrinam stulti despiciunt.]
8 Me ba, tie wʼagya akwankyerɛ na mpo wo na nkyerɛkyerɛ.
[Audi, fili mi, disciplinam patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ:
9 Ɛbɛyɛ wo ti anuonyam abotiri ne wo kɔn mu atweaban.
ut addatur gratia capiti tuo, et torques collo tuo.
10 Me ba, sɛ nnebɔneyɛfo twetwe wo a, mma wɔn ho kwan.
Fili mi, si te lactaverint peccatores, ne acquiescas eis.
11 Sɛ wɔka se, “Bra ma yɛnkɔ; ma yɛnkɔtetɛw na yenkum obi, ma yɛnkɔtɛw ntwɛn mmɔborɔni bi;
Si dixerint: Veni nobiscum, insidiemur sanguini; abscondamus tendiculas contra insontem frustra;
deglutiamus eum sicut infernus viventem, et integrum quasi descendentem in lacum; (Sheol h7585)
13 yebenya nneɛma a ɛsom bo ahorow na yɛde asade ahyɛ yɛn afi ma;
omnem pretiosam substantiam reperiemus; implebimus domos nostras spoliis:
14 fa wo ho bɛhyɛ mu, na wubenya wo kyɛfa wɔ ahonyade no mu.”
sortem mitte nobiscum, marsupium unum sit omnium nostrum:
15 Me ba, wo ne wɔn nnantew, mfa wo nan nsi wɔn akwan so;
fili mi, ne ambules cum eis; prohibe pedem tuum a semitis eorum:
16 Wɔn anan de ntɛmpɛ kɔ bɔne mu, na wɔde ahoɔhare ka mogya gu.
pedes enim illorum ad malum currunt, et festinant ut effundant sanguinem.
17 So nni mfaso sɛ obi besum nnomaafiri wɔ beae a anomaa biara hu!
Frustra autem jacitur rete ante oculos pennatorum.
18 Saa nnipa yi tetɛw pɛ wɔn ankasa mogya; wɔtetɛw wɔn ankasa wɔn ho!
Ipsi quoque contra sanguinem suum insidiantur, et moliuntur fraudes contra animas suas.
19 Saa na wɔn a wodi akorɔnne akyi no awiei te; ɛma wɔhwere wɔn nkwa!
Sic semitæ omnis avari: animas possidentium rapiunt.]
20 Nyansa teɛ mu wɔ mmɔnten so, ɔma ne nne so wɔ aguabɔbea,
[Sapientia foris prædicat; in plateis dat vocem suam:
21 ɔteɛ mu wɔ afasu no atifi, ɔkasa wɔ kuropɔn no apon ano se,
in capite turbarum clamitat; in foribus portarum urbis profert verba sua, dicens:
22 “Mo adwenharefo, mobɛyɛ adwenhare akosi da bɛn? Fɛwdifo bedi fɛw akosi da bɛn? Nkwaseafo bekyi nimdeɛ akosi da bɛn?
Usquequo, parvuli, diligitis infantiam, et stulti ea quæ sibi sunt noxia cupient, et imprudentes odibunt scientiam?
23 Sɛ mutiee mʼanimka a, anka mekaa me koma mu nsɛm nyinaa kyerɛɛ mo ma muhuu me nsusuwii.
convertimini ad correptionem meam. En proferam vobis spiritum meum, et ostendam vobis verba mea.
24 Nanso sɛ muyii mo aso, bere a mefrɛɛ mo na amfa obiara ho, bere a meteɛɛ me nsa mu,
Quia vocavi, et renuistis; extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret:
25 sɛ mopoo mʼafotu, na moampɛ mʼanimka nti,
despexistis omne consilium meum, et increpationes meas neglexistis.
26 me nso mɛserew mo wɔ mo amanehunu mu; sɛ abɛbrɛsɛ bi bu fa mo so a, midi mo ho fɛw,
Ego quoque in interitu vestro ridebo, et subsannabo cum vobis id quod timebatis advenerit.
27 sɛ abɛbrɛsɛ bi bu fa mo so te sɛ ahum, na amanehunu bi bɔ fa mo so sɛ mfɛtɛ, na awerɛhow ne ɔhaw mene mo a,
Cum irruerit repentina calamitas, et interitus quasi tempestas ingruerit; quando venerit super vos tribulatio et angustia:
28 “Afei wɔbɛfrɛ me, nanso meremmua; wɔbɛhwehwɛ me, nanso wɔrenhu me.
tunc invocabunt me, et non exaudiam; mane consurgent, et non invenient me:
29 Esiane sɛ wokyii nimdeɛ na wɔampɛ sɛ wobesuro Awurade,
eo quod exosam habuerint disciplinam, et timorem Domini non susceperint,
30 sɛ wɔpoo mʼafotu, na wobuu me nteɛso animtiaa nti,
nec acquieverint consilio meo, et detraxerint universæ correptioni meæ.
31 wobedi wɔn akwan so aba; na wɔn nhyehyɛe mu aduan bɛmee wɔn.
Comedent igitur fructus viæ suæ, suisque consiliis saturabuntur.
32 Na ntetekwaafo asoɔden bekum wɔn, na nkwaseafo tirimudɛ bɛsɛe wɔn;
Aversio parvulorum interficiet eos, et prosperitas stultorum perdet illos.
33 Nanso obiara a obetie me no, ɔbɛtena ase asomdwoe mu na ne ho bɛtɔ no a ɔrensuro ɔhaw biara.”
Qui autem me audierit, absque terrore requiescet, et abundantia perfruetur, timore malorum sublato.]
