Mmebusɛm 8
1 Tie: Nyansa refrɛ. Ntease ma ne nne so.
Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem!
2 Ɔkwan no so, sorɔnsorɔmmea hɔ, nkwantanan no so, ɛhɔ na egyina,
Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen,
3 apon a ɛkɔ kuropɔn no mu no ho, ɛteɛ mu wɔ abobow ano hɔ se,
Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid:
4 “Ao, mo nnipa na meteɛ mu refrɛ; meteɛ mu frɛ adesamma nyinaa.
Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen:
5 Mo a moyɛ ntetekwaa, momma mo ani ntew; mo a moyɛ nkwaseafo, munnya ntease.
Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent!
6 Muntie, na mewɔ nsɛm pa bi ka kyerɛ mo; mibue mʼano ka nea eye.
Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist;
7 Mʼano ka nea ɛyɛ nokware, efisɛ mʼanofafa kyi amumɔyɛsɛm.
Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw.
8 Mʼanom nsɛm nyinaa yɛ pɛ; biara nni mu a ɛyɛ nkontompo anaa nnaadaasɛm.
Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals;
9 Ne nyinaa mu da hɔ ma nea ɔwɔ nhumu; ɛho nni asɛm ma wɔn a wɔwɔ nimdeɛ.
Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist.
10 Mompo dwetɛ na momfa mʼakwankyerɛ, momfa nimdeɛ na mompo sikakɔkɔɔ ankasa.
Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud;
11 Efisɛ nimdeɛ som bo sen bota, na worentumi mfa nea wopɛ biara ntoto no ho.
Want de wijsheid is meer waard dan juwelen, Geen kostbaarheid komt haar nabij!
12 “Me, nyansa, mene anitew na ɛte; nimdeɛ ne nhumu wɔ me.
Ik, wijsheid, ben met overleg vertrouwd, En beschik over weloverwogen kennis;
13 Sɛ wosuro Awurade ɛne sɛ wokyi bɔne; mikyi ahantan ne ahomaso, ɔbra bɔne ne nnaadaasɛm.
Maar hoogmoed en trots, een slechte levenswandel, En een wispelturige tong zijn een afschuw voor mij.
14 Afotu ne atemmu pa wɔ me; mewɔ ntease ne tumi.
Ik beschik over raad en beleid, Ik bezit doorzicht en kracht;
15 Me so na ahemfo nam di ade na sodifo nam me so hyehyɛ mmara a ɛyɛ pɛ;
Door mij zijn de koningen koning, En bepalen de leiders wat recht is;
16 Mmapɔmma de me bu ɔman ne atitiriw nyinaa a wodi asase so hene.
Door mij zijn de vorsten vorst, En zijn alle rechtvaardige rechters in aanzien.
17 Medɔ wɔn a wɔdɔ me, na wɔn a wɔhwehwɛ me no hu me.
Die mij beminnen heb ik lief, En die mij zoeken, zullen mij vinden.
18 Ahonyade ne anuonyam wɔ me nkyɛn, ahode a ɛkyɛ ne yiyedi nso saa ara.
Ik beschik over rijkdom en aanzien, Over duurzame welvaart en voorspoed;
19 Mʼaba ye sen sikakɔkɔɔ ankasa; nea efi me mu boro dwetɛ a wɔasɔn so so.
Mijn vrucht is meer waard dan het edelste goud, Meer dan het fijnste zilver mijn oogst.
20 Trenee akwan so na menam, atɛntrenee akwan so,
Ik wandel op de weg der gerechtigheid, Midden op de paden van het recht:
21 mede ahode ma wɔn a wɔdɔ me na mehyɛ wɔn adekoradan amaama.
Om die mij beminnen, met bezit te verrijken, En hun schatkamers te vullen.
22 “Awurade bɔɔ me sɛ nʼabɔde mu abakan dii ne tete nneyɛe anim;
Jahweh schiep mij als zijn eerste gewrocht, Als het eerste werk, dat Hij ooit heeft gemaakt;
23 oyii me sii hɔ fi tete, ansa na wiase refi ase.
Van oudsher ben ik gevormd, Van den beginne, vóór de eerste tijden der aarde.
24 Wɔwoo me ansa na wɔrebɔ po kakraka no, ansa na wɔreyɛ nsuti a nsu ahyɛ no ma no,
Toen er nog geen oceanen waren. was ik geboren, Toen er nog geen bronnen, rijk aan water, bestonden;
25 ansa na wɔde mmepɔw resisi hɔ; wɔwoo me ansa na nkoko reba,
Eer de bergen waren neergelaten, Eer de heuvels ontstonden, werd ik geboren,
26 ansa na ɔbɔɔ asase ne ne mfuw anaa dɔte biara a ɛwɔ asase so.
Eer Hij de aarde had gemaakt en de velden, En alle grondstoffen der wereld.
27 Mewɔ hɔ ansa na wɔbɔɔ ɔsoro, bere a otwaa ɔhye too ebun no ani no,
Toen Hij de hemel welfde, was ik aanwezig, Toen Hij een kring trok rond het vlak van de oceaan;
28 bere a ɔbɔɔ omununkum wɔ soro na ɔde ebun mu nsuti tintim hɔ dennen no;
Toen Hij daarboven de wolken bevestigde, En de bronnen van de oceaan begonnen te stromen;
29 bere a otwaa ɔhye maa po sɛnea nsu no rentra ne hye, ne bere a otwaa asase fapem no,
Toen Hij de zee haar grenzen stelde, Dat de wateren haar oevers niet zouden overschrijden; Toen Hij de fundamenten der aarde legde:
30 na meyɛ odwumfo a mete ne nkyɛn. Anigye hyɛɛ me ma daa na midii ahurusi wɔ nʼanim bere biara,
Was ik bij Hem als een troetelkind, Was ik elke dag zijn vermaak, Dartelde ik heel de tijd onder zijn ogen,
31 na mʼani gye wɔ ne wiase nyinaa mu na mʼani ka wɔ adesamma mu.
Spelend op zijn wereldrond, En mij vermakend met de kinderen der mensen.
32 “Enti me mma, muntie me; nhyira ne wɔn a wɔnantew mʼakwan so.
Welnu dan kinderen luistert naar mij; Gelukkig zij, die mijn wegen bewaren;
33 Muntie mʼakwankyerɛ na munhu nyansa; mummmu mo ani ngu so.
Hoort naar de lessen, weest wijs, en verwerpt ze niet. En de wacht houden aan de posten van mijn poorten.
34 Nhyira ne onipa a otie me, ɔwɛn mʼabobow ano daa, na ɔtwɛn wɔ hɔ.
Gelukkig de mens, die naar mij luistert, Die elke dag aan mijn deuren waken,
35 Na obiara a ohu me no nya nkwa, na onya anisɔ fi Awurade nkyɛn.
Wie mij vindt, heeft het leven gevonden, En welbehagen verkregen van Jahweh;
36 Na nea wanhwehwɛ me no haw ne ho na wɔn a wɔtan me no dɔ owu.”
Maar wie mij mist, benadeelt zichzelf, En al wie mij haten, beminnen de dood!
