Mmebusɛm 7
1 Me ba, fa me nsɛm sie na kora mʼahyɛde wɔ wo mu.
Son min, tak vare på ordi mine, og gøym mine bodord hjå deg!
2 Di mʼahyɛde so na wubenya nkwa; bɔ me nkyerɛkyerɛ ho ban sɛ nea wodɔ no.
Tak vare på bodordi mine, so skal du liva, og på læra mi som din augnestein!
3 Kyekyere bɔ wo nsateaa ho; kyerɛw no yiye gu wo koma pon so.
Bitt deim på fingrarne dine, skriv deim på hjartetavla!
4 Ka kyerɛ nyansa se, “Woyɛ me nuabea,” na frɛ ntease wo busuani;
Seg til visdomen: «Du er mi syster», og kalla vitet din ven,
5 Wɔbɛtwe wo afi ɔbeawaresɛefo ho, afi ɔbeawarefo huhuni nsɛmmɔdɛ ho.
so dei kann deg vara frå annanmanns kona, frå ei framand kvinna med sleipe ord.
6 Me fi mfɛnsere ano, mede mʼani faa mfɛnsere mu.
For gjenom vindauga mitt, gjenom rimarne glytte eg ut.
7 Mihuu wɔ ntetekwaafo mu, mehyɛɛ mmerante no mu baako nsow, ɔbabun a onni adwene.
Då såg eg millom dei fåkunnige, eg gådde ein uviting millom dei unge,
8 Na ɔnam borɔn a ɛbɛn ɔbea no fi so a nʼani kyerɛ ɔbea no fi
som smaug um hyrna på gata, tok vegen til hennar hus,
9 bere a onwini redwo, na anim rebiribiri no.
i skumings-stundi, mot kvelden, i kolmyrke svarte natti.
10 Afei ɔbea bi fi behyiaa no a wasiesie ne ho sɛ oguamanfo a nnaadaa wɔ ne koma mu.
Då kom kvinna imot han i skjøkjebunad og innful i hjarta -
11 (Ɔyɛ hyirenn na hwee mfa ne ho, ɔntena fie koraa;
bråkande er ho og vill, heime hev ho’kje ro.
12 nnɛ wohu no mmɔnten so, ɔkyena na ɔte aguabɔbea, ɔtetɛw wɔ mmantwea mmantwea.)
Snart på gata, snart på torgi, med kvart hyrna stend ho på lur -
13 Osoo ne mu few nʼano, wamfɛre, na ɔkae se,
Ho tok fat på han og kysste han, og med ubljug uppsyn sagde ho til han:
14 “Mewɔ asomdwoe afɔrebɔde wɔ fie; nnɛ madi me bɔhyɛ so.
«Eg hev på meg eit gilde-offer, og eg held min lovnad i dag.
15 Enti mebae sɛ merebehyia wo; mehwehwɛɛ wo na mahu wo!
Difor gjekk eg ut imot deg, vilde leita deg upp, og eg fann deg.
16 Mato me mpa, mede nwera a wɔahyɛ no aduru a efi Misraim.
Mi seng hev eg reidt med tæpe, med egyptiske roselakan.
17 Mede nnuhuam apete me mpa so: kurobow, pɛprɛ ne dupapo.
Eg hev skvett utyver mi lega myrra, aloe og kanel.
18 Bra, ma yɛmfa ɔdɔ mmɔ ɔdɔ mu nkosi anɔpa;
Kom til ein kjærleiks rus alt til morgons, lat oss hyggja oss saman i elskhug!
19 Me kunu nni fie; watu kwan na ɔbɛkyɛ.
For mannen er ikkje heime, han er på ferd langt burte,
20 Ɔde sika a ɛdɔɔso hyɛɛ ne sika kotoku ma na ɔremma kosi ɔsram no kurokumatwa bere mu.”
pengepungen tok han med seg, ved fullmånetid kjem han heim.»
21 Ɔde tɛkrɛmakyene bɔɔ no adafa; ɔde nnaadaa nyaa no ne no dae.
Ho fekk lokka han med all si sterke fyreteljing, forførde han med sine sleipe lippor.
22 Odii nʼakyi prɛko pɛ te sɛ nantwi a ɔrekɔ akumii, anaa ɔwansan a ɔde ne ti rekɔhyɛ hankare fi mu
Han fylgjer henne straks, som ein ukse gjeng til slagt, som i fotjarn til tukt for dåren,
23 kosi sɛ bɛmma bɛwɔ ne brɛbo mu, te sɛ anomaa a ɔrekɔtɔ anomaa afiri mu na onnim sɛ ɔbɛhwere ne nkwa.
til dess pili kløyver hans livr, som fuglen skundar til snara og veit ikkje at det gjeld livet.
24 Na afei, me mma, muntie me; monyɛ aso mma nea meka.
Og no, søner, høyr på meg, og lyd på det munnen min talar!
25 Mommma mo koma mpatiri nkɔ no so na momman mmfa nʼakwan so.
Ei vende du hjarta til hennar vegar, vimra ikkje på hennar stigar!
26 Bebree na wɔnam no so ahwehwe ase; wɔn a wakum wɔn dɔɔso pa ara.
For mange med ulivssår hev ho felt, og stort er talet på deim ho hev drepe.
