Mmebusɛm 26
1 Sɛnea sukyerɛmma te ahuhurubere anaasɛ osu wɔ otwabere no, saa ara na anuonyam mfata ɔkwasea.
Som snø um sumaren og regn i skurden, so høver ikkje æra for ein dåre.
2 Sɛnea apatuprɛw tu anaasɛ asomfena tu dannan ne ho no, saa ara na nnuabɔ hunu nsi hwee.
Som sporven flaksar burt og svala flyg, so råkar ikkje grunnlaus forbanning.
3 Ɔkafo abaa wɔ hɔ ma ɔpɔnkɔ, nnareka wɔ hɔ ma afurum, na abaa wɔ hɔ ma nkwaseafo akyi.
Svipa til hesten, taum til asnet, og ris til ryggen på dårar.
4 Nhwɛ ɔkwasea agyimisɛm so mma no mmuae, anyɛ saa a wo nso bɛyɛ sɛ ɔno.
Svar ikkje dåren etter hans dårskap, so du ei skal verta lik han, du og!
5 Gyina ɔkwasea agyimisɛm so ma no mmuae, anyɛ saa a ɛbɛyɛ no sɛ onim nyansa.
Svara dåren etter hans dårskap, so han ei skal tykkja han sjølv er vis!
6 Sɛ wode nkra bi soma ɔkwasea a, ɛte sɛ wutwitwa wʼankasa wʼanan anaasɛ wonom awuduru.
Føterne høgg han av seg, og vald fær han drikka, han som sender bod med ein dåre.
7 Apakye nan a awu na ɛsensɛn hɔ no, yɛ mmebusɛm a ɛda ɔkwasea ano.
Visne heng vanfør manns føter, so og ordtak i munnen på dårar
8 Ɔbo a wɔakyekyere afam ahwimmo so te sɛ anuonyam a wɔde ama ɔkwasea.
som å binda ein stein i slyngja, soleis er det å gjeva ein dåre æra.
9 Nsɔe dua a ɔkɔwensani kita no te sɛ mmebusɛm a ɛda ɔkwasea ano.
Som klungergrein i handi på drukken mann, so er ordtak i munnen på dårar.
10 Nea ɔbɔ ɔkwasea anaa obi hunu paa no te sɛ agyantowni a opira nnipa kwa.
Som ein skyttar som sårar alle, so er den som leiger dåren og kvar som fer framum.
11 Sɛnea ɔkraman san kɔ ne fe ho no, saa ara na ɔkwasea ti nʼagyimisɛm mu.
Som hund som snur seg til si eigi spya, so er ein dåre som kjem att til narreskapen sin.
12 Wuhu obi a ɔyɛ onyansafo wɔ nʼankasa ani so ana? Anidaso pii wɔ ɔkwasea mu sen no.
Ser du ein mann som tykkjer sjølv at han er vis, då er det større von for dåren enn for honom.
13 Ɔkwadwofo ka se, “Gyata wɔ ɔkwan no mu, gyatakeka nenam mmɔnten no so!”
Letingen segjer: «D’er villdyr på vegen, ei løva i gatorne.»
14 Sɛnea ɔpon di akɔneaba wɔ ne mpontare so no, saa ara na ɔkwadwofo twa ne ho wɔ ne mpa so.
Døri snur seg på gjengi, og letingen snur seg i sengi.
15 Ɔkwadwofo de ne nsa si aduan mu, na ɛyɛ no anihaw sɛ obeyi akɔ nʼano.
Stikk den late si hand i fatet, han evast med å ta ho upp til munnen att.
16 Ɔkwadwofo yɛ onyansafo wɔ ɔno ankasa ani so sen nnipa baason a wodwen asɛm ho na wɔabua.
Letingen tykkjest visare vera enn sju som gjev vituge svar.
17 Obi a oso ɔkraman aso twe no no te sɛ obi a ɔretwa mu na ɔde ne ho kɔfra ntɔkwaw a ɛmfa ne ho mu.
Han triv i øyro på framumfarande hund, han som ryk upp i sinne for trætta som ikkje kjem han ved.
18 Ɔbɔdamfo a ɔtotow atuo anaa agyanwerɛmfo no
Som ein galen som skyt med brennende pilar - drepande skot -
19 te sɛ obi a, ɔdaadaa ne yɔnko na ɔka se, “Na mede redi agoru!”
so er ein mann som svik sin næste og segjer: «Eg gjorde det berre på gaman.»
20 Nnyansin hi a ogya dum; nseku nni hɔ a ntɔkwaw to twa.
Når veden tryt, so sloknar elden, er baktalar burte, stoggar striden.
21 Sɛnea gyabiriw dan nnyansramma na nnyina dan ogya no, saa ara na ɔtɔkwapɛfo hyɛ ntɔkwaw mu takramugya.
Som kol vert til gløder og ved til eld, so kveikjer kranglaren kiv.
22 Osekuni ano asɛm te sɛ aduan a ɛyɛ dɛ; ɛhyɛnhyɛn onipa akwaa mu nyinaa.
Baktalar-ord er som lostemat, dei glid so godt ned i livet.
23 Sɛnea ama kata asankagow ho no saa ara na tɛkrɛmadɛ kata amumɔyɛ koma so.
Som sylv-glasering på skålbrot er brennande lippor når hjarta er vondt.
24 Onipa bɔne kasa te sɛ nea oye, nanso nnaadaa ahyɛ ne koma ma.
Med lipporne skaper ein uven seg til, men inni seg gøymer han svik.
25 Ɛwɔ mu sɛ ne kasa yɛ dɛ de, nanso nnye no nni, efisɛ abususɛm ason ahyɛ ne koma ma.
Gjer han seg blidmælt, tru honom ei, for sju slag styggedom bur i hans hjarta.
26 Ebia nnaadaa bɛkata nʼadwemmɔne so, nanso nʼamumɔyɛsɛm bɛda adi wɔ bagua mu.
Hatet dyl seg i svik, men lyt syna sin vondskap i folkemugen.
27 Sɛ onipa tu amoa a, ɔbɛtɔ mu; sɛ onipa pirew ɔbo a, ɛbɛsan aba no so.
Den som grev ei grav, skal stupa nedi, den som velter ein stein, skal få han yver seg att.
28 Atoro tɛkrɛma kyi wɔn a ogu wɔn ho fi, na adɛfɛdɛfɛ ano de ɔsɛe ba.
Den falske tunga hatar deim som ho hev krasa, og den sleipe munnen fører til fall.
