Kwadwom 5
1 Awurade, kae nea aba yɛn so; hwɛ, na hu yɛn animguase.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Wɔadan yɛn agyapade ama ahɔho, wɔde yɛn afi ama ananafo.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Yɛayɛ nyisaa na yenni agyanom, yɛn nanom yɛ akunafo.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Ɛsɛ sɛ yɛtɔ nsu a yɛnom; yebenya nnyina a, gye sɛ yɛtɔ.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Wɔn a wɔtaa yɛn no abɛn yɛn pɛɛ; Yɛabrɛ na yennya ahomegye.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 Yɛde yɛn ho maa Misraim ne Asiria sɛnea yebenya aduan a ɛbɛso yɛn.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Yɛn agyanom yɛɛ bɔne, na wonni hɔ bio, na yɛn na wɔn asotwe abɛda yɛn so.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Nkoa di yɛn so, na obiara nni hɔ a obegye yɛn afi wɔn nsam.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 Yɛde yɛn nkwa bɔ afɔre de pɛ yɛn anoduan, afoa a ɛwɔ sare so no nti.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Yɛn honam adɔ sɛ fononoo. Ɔkɔm ama atiridii abɔ yɛn.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 Wɔato mmea mmonnaa wɔ Sion, ne mmabun a wɔwɔ Yuda nkurow so.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 Wɔkyekyere mmapɔmma nsa na wɔasɛn wɔn; wɔmmfa nidi mma mpanyimfo.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 Mmerante yɛ adwumaden wɔ awiyammo so; na mmerantewa nan toto wɔ nnyina duruduru ase.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 Mpanyimfo ntena kuropɔn apon ano bio; mmerante agyae wɔn nnwonto.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 Ahosɛpɛw afi yɛn koma mu; yɛn asaw adan agyaadwotwa.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 Ahenkyɛw afi yɛn ti so. Yɛn ara, yennue sɛ yɛayɛ bɔne!
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Eyi nti yɛn koma atɔ beraw, eyinom nti yɛn ani so ayɛ kusuu
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 wɔ Sion bepɔw a ada mpan na sakraman nenam so no nti.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 Wo, Awurade, di hene afebɔɔ; wʼahengua fi awo ntoatoaso kosi awo ntoatoaso.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Adɛn nti na wo werɛ fi yɛn daa yi? Adɛn nti na wagyaw yɛn, mmere tenten mu yi?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Ka yɛn bata wo ho bio, Awurade, na yɛatumi asan aba wo nkyɛn; yɛ yɛn nna foforo sɛ tete no
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 gye sɛ woapo yɛn koraa anaasɛ wo bo afuw yɛn mmoroso.
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
