Kwadwom 5
1 Awurade, kae nea aba yɛn so; hwɛ, na hu yɛn animguase.
Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
2 Wɔadan yɛn agyapade ama ahɔho, wɔde yɛn afi ama ananafo.
Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
3 Yɛayɛ nyisaa na yenni agyanom, yɛn nanom yɛ akunafo.
Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
4 Ɛsɛ sɛ yɛtɔ nsu a yɛnom; yebenya nnyina a, gye sɛ yɛtɔ.
Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
5 Wɔn a wɔtaa yɛn no abɛn yɛn pɛɛ; Yɛabrɛ na yennya ahomegye.
Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
6 Yɛde yɛn ho maa Misraim ne Asiria sɛnea yebenya aduan a ɛbɛso yɛn.
Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
7 Yɛn agyanom yɛɛ bɔne, na wonni hɔ bio, na yɛn na wɔn asotwe abɛda yɛn so.
Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
8 Nkoa di yɛn so, na obiara nni hɔ a obegye yɛn afi wɔn nsam.
Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
9 Yɛde yɛn nkwa bɔ afɔre de pɛ yɛn anoduan, afoa a ɛwɔ sare so no nti.
Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
10 Yɛn honam adɔ sɛ fononoo. Ɔkɔm ama atiridii abɔ yɛn.
Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
11 Wɔato mmea mmonnaa wɔ Sion, ne mmabun a wɔwɔ Yuda nkurow so.
De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
12 Wɔkyekyere mmapɔmma nsa na wɔasɛn wɔn; wɔmmfa nidi mma mpanyimfo.
Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
13 Mmerante yɛ adwumaden wɔ awiyammo so; na mmerantewa nan toto wɔ nnyina duruduru ase.
De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
14 Mpanyimfo ntena kuropɔn apon ano bio; mmerante agyae wɔn nnwonto.
Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
15 Ahosɛpɛw afi yɛn koma mu; yɛn asaw adan agyaadwotwa.
Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
16 Ahenkyɛw afi yɛn ti so. Yɛn ara, yennue sɛ yɛayɛ bɔne!
Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
17 Eyi nti yɛn koma atɔ beraw, eyinom nti yɛn ani so ayɛ kusuu
Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
18 wɔ Sion bepɔw a ada mpan na sakraman nenam so no nti.
Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
19 Wo, Awurade, di hene afebɔɔ; wʼahengua fi awo ntoatoaso kosi awo ntoatoaso.
Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
20 Adɛn nti na wo werɛ fi yɛn daa yi? Adɛn nti na wagyaw yɛn, mmere tenten mu yi?
Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
21 Ka yɛn bata wo ho bio, Awurade, na yɛatumi asan aba wo nkyɛn; yɛ yɛn nna foforo sɛ tete no
Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
22 gye sɛ woapo yɛn koraa anaasɛ wo bo afuw yɛn mmoroso.
Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
