Hiob 9
1 Na Hiob kasaa bio se:
Et respondens Iob, ait:
2 “Yiw, minim sɛ eyi yɛ nokware. Na ɛbɛyɛ dɛn na ɔdesani bɛteɛ wɔ Onyankopɔn anim?
Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.
3 Sɛ obi pɛ sɛ ɔne Onyankopɔn yiyi ano a, ɔrentumi nyi nsɛm apem mu baako mpo ano.
Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
4 Ne nyansa mu dɔ, na ne tumi so. Hena na ɔne no adi asi na ne ho baabiara anti?
Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
5 Otutu mmepɔw a wonnim ho hwee obubu wɔn fa so wɔ nʼabufuw mu.
Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
6 Ɔwosow asase fi ne sibea, na ɔma ne nnyinaso wosow biribiri.
Qui commovet terram de loco suo, et columnæ eius concutiuntur.
7 Ɔkasa kyerɛ owia na ɛnhyerɛn, na ɔsɔw nsoromma hyerɛn ano.
Qui præcipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:
8 Ɔno nko ara na ɔtrɛw ɔsoro mu, na ɔnantew po asorɔkye so.
Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.
9 Ɔno ne Nyankrɛnte, Akokɔbeatan ne ne mma Yɛfo; anafo fam nsorommakuw no.
Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.
10 Ɔyɛ anwonwade a wontumi nte ase, nsɛnkyerɛnne a wontumi nkan.
Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
11 Sɛ ɔnam me ho a, minhu no; sɛ ɔsen a, minhu no.
Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.
12 Sɛ ohwim kɔ a, hena na osiw no kwan? Hena na obetumi abisa no se, ‘Dɛn na woreyɛ yi?’
Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
13 Onyankopɔn nkora nʼabufuw so; Rahab aboafo mpo ho popo wɔ nʼanim.
Deus, cuius iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
14 “Na me ne hena a mene no beyiyi ano? Mɛyɛ dɛn anya nsɛm a me ne no de begye akyinnye?
Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
15 Sɛ minnim ho hwee mpo a, merentumi nyi nʼano; ɛno ara ne sɛ mɛsrɛ ahummɔbɔ afi me temmufo nkyɛn.
Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.
16 Mpo, sɛ mefrɛ no na ɔba a, minnye nni sɛ obetie mʼasɛm.
Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
17 Ɔde asorɔkye bɛhwe me ama mʼapirakuru adɔɔso kwa.
In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
18 Ɔremma minnya mʼahome, bio, ɔde awerɛhow bɛhyɛ me ma tɔ.
Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
19 Sɛ ɛyɛ ahoɔden asɛm a, ɔyɛ ɔhoɔdenfo! Na sɛ ɛba atɛntrenee nso a, hena na ɔne no bedi asi?
Si fortitudo quæritur, robustissimus est: si æquitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
20 Sɛ midi bem mpo a, mʼano bebu me kumfɔ; sɛ me ho nni asɛm a, ebebu me fɔ.
Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
21 “Ɛwɔ mu sɛ midi bem de, nanso mimmu me ho; abrabɔ afono me.
Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.
22 Ne nyinaa yɛ pɛ; ɛno nti na meka se, ‘Ɔsɛe nea ne ho nni asɛm ne omumɔyɛfo.’
Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.
23 Bere a amanehunu de owu aba no, ɔserew nea ne ho nni asɛm no abawpa.
Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.
24 Bere a asase akɔ amumɔyɛfo nsam no, ofura ɛso atemmufo ani. Sɛ ɛnyɛ ɔno a, na ɛyɛ hena?
Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?
25 “Me nna ho yɛ hare sen ommirikatufo; ɛsen kɔ a anigye kakra mpo nni mu.
Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.
26 Etwa mu kɔ sɛ akorow a wɔde paparɔso ayɛ te sɛ akɔre a wɔretow akyere wɔn hanam.
Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.
27 Sɛ meka se, ‘Me werɛ mfi mʼanwiinwii, mɛsakra me nsɛnka, na maserew a,’
Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
28 me yaw ahorow no bɔ me hu ara. Na minim sɛ, woremmu me bem.
Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
29 Woabu me fɔ dedaw nti, adɛn na ɛsɛ sɛ mehaw me ho kwa?
Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
30 Mpo sɛ ɛba sɛ mede samina guare na mede samina hohoro me nsa ho a,
Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserit velut mundissimæ manus meæ:
31 wobɛtow me akyene dontori amoa mu, ama mʼatade mpo akyi me.
Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
32 “Ɔnyɛ onipa te sɛ me na mayi nʼano, na yɛakogyina asennii abobɔ yɛn nkuro.
Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex æquo possit audiri.
33 Sɛ anka obi wɔ hɔ a obesiesie yɛn ntam na waka yɛn baanu abɔ mu,
Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
34 obi a obeyi Onyankopɔn abaa afi me so, na nʼahunahuna ammɔ me hu bio.
Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
35 Anka mɛkasa a merensuro no, nanso saa tebea a mewɔ mu yi de, mintumi.
Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.
