< Hiob 5 >

1 “Wobɛfrɛ a frɛ, na hena na obegye wo so? Akronkronfo no mu hena nkyɛn na wobɛkɔ?
Chama agora; há alguém que te responda? e para qual dos santos te virarás?
2 Ahisɛm kum ɔkwasea, na anibere kum atetekwaa.
Porque a ira destrói o louco; e o zelo mata o tolo.
3 Mʼankasa mahu ɔkwasea a ɔrefefɛw, nanso mpofirim, wɔdomee ne fi.
Bem vi eu o louco lançar raízes; porém logo amaldiçoei a sua habitação.
4 Ne mma ne bammɔ ntam kwan ware, wɔdwerɛw wɔn wɔ asennii a wonni ɔkamafo.
Seus filhos estão longe da salvação; e são despedaçados às portas, e não há quem os livre.
5 Nea ɔkɔm de no no di ne nnɔbae, na ɔfa fi nsɔe mu mpo, na nea osukɔm de no no pere di nʼahode akyi.
A sua sega a devora o faminto, e até dentre os espinhos a tira; e o salteador traga a sua fazenda.
6 Ahokyere mpue mmfi dɔte mu na ɔhaw nso mfifi mmfi fam.
Porque do pó não procede a aflição, nem da terra brota o trabalho.
7 Nanso wɔwo nnipa to ɔhaw mu mpɛn dodow a gyaframa turuw kɔ soro no.
Mas o homem nasce para o trabalho, como as faiscas das brazas se levantam para voarem.
8 “Nanso sɛ ɛyɛ me a, anka meguan atoa Onyankopɔn; na mede mʼasɛm ato nʼanim.
Porém eu buscaria a Deus; e a ele dirigiria a minha fala.
9 Ɔyɛ anwonwade a wontumi nhwehwɛ mu, ne nsɛnkyerɛnne a wontumi nkan ne dodow.
Ele faz coisas tão grandiosas, que se não podem esquadrinhar; e tantas maravilhas, que se não podem contar.
10 Ɔtɔ osu gu asase so; na ɔde kɔ wuram.
Que dá a chuva sobre a terra, e envia águas sobre os campos,
11 Ɔde ahobrɛasefo si nea ɛkorɔn, na ɔma wɔn a wodi awerɛhow nya asomdwoe.
Para pôr aos abatidos num lugar alto: e para que os enlutados se exaltem na salvação.
12 Ɔsɛe aniferefo nhyehyɛe, ma wɔn nsa si fam.
Ele aniquila as imaginações dos astutos, para que as suas mãos não possam levar coisa alguma a efeito.
13 Ɔkyere anyansafo wɔ wɔn anifere mu, na ɔbɔ anitewfo nhyehyɛe gu.
Ele apanha os sábios na sua própria astúcia; e o conselho dos perversos se precipita.
14 Sum duru wɔn awia ketee; na wɔkeka wɔ owigyinae mu te sɛ anadwo.
Eles de dia encontrem as trevas; e ao meio dia andem como de noite, às apalpadelas.
15 Ogye ahiafo fi afoa a ɛhyɛ wɔn anom; ogye wɔn fi ahoɔdenfo nkyehama mu.
Porém ao necessitado livra da espada, e da boca deles, e da mão do forte.
16 Enti ahiafo wɔ anidaso, na ntɛnkyew ka nʼano to mu.
Assim há esperança para o pobre; e a iniquidade tapa a sua boca.
17 “Nhyira ne onipa a Onyankopɔn teɛ no, enti mmu Otumfo nteɛteɛ no animtiaa.
Eis que bem-aventurado é o homem a quem Deus castiga; pois não desprezes o castigo do Todo-poderoso.
18 Efisɛ ɔno na opira na ɔno ara akyekyere; opira nanso ne nsa sa yare.
Porque ele faz a chaga, e ele mesmo a liga: ele fere, e as suas mãos curam.
19 Obegye wo afi ɔhaw ahorow asia mu; ason so no, bɔne biara renka wo.
Em seis angústias te livrará; e na sétima o mal te não tocará.
20 Ɔkɔm ba a, obegye wo afi owu mu, na ɔko mu nso, obegye wo afi afoa ano.
Na fome te livrará da morte; e na guerra da violência da espada.
21 Wɔbɛbɔ wo ho ban afi ntwirii ho na sɛ ɔsɛe ba a ɛnsɛ sɛ wusuro.
Do açoite da língua estarás encoberto; e não temerás a assolação, quando vier.
22 Wobɛserew ɔsɛe ne ɔkɔm; na ɛnsɛ sɛ wusuro asase so mmoa.
Da assolação e da fome te rirás, e os animais da terra não temerás.
23 Wo ne afuw so abo bɛyɛ apam, na emu nkekaboa nso ne wo bɛtena asomdwoe mu.
Porque até com as pedras do campo terás a tua aliança; e os animais do campo serão pacíficos contigo.
24 Wubehu sɛ wo ntamadan wɔ bammɔ; na sɛ wosese wʼahode a wubehu sɛ hwee nyeraa ɛ.
E saberás que a tua tenda está em paz; e visitarás a tua habitação, e não falharás.
25 Wubehu sɛ wo mma bɛyɛ bebree; na wʼase bɛfɛe sɛ asase so sare.
Também saberás que se multiplicará a tua semente e a tua posteridade como a erva da terra.
26 Wode ahoɔden bɛkɔ ɔda mu, te sɛ afiafi a wɔaboa ano wɔ otwabere mu.
Na velhice virás à sepultura, como se recolhe o feixe de trigo a seu tempo.
27 “Yɛahwehwɛ eyi mu, na ɛyɛ nokware ɛno nti tie na fa toto wʼabrabɔ ho.”
Eis que isto já o havemos inquirido, e assim é; ouve-o, e medita nisso para teu bem.

< Hiob 5 >