Hiob 4
1 Na Temanni Elifas buaa Hiob se,
Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
2 “Sɛ obi pɛ sɛ ɔne wo kasa a, worennya ntoboase ana? Hena na wobetumi aka nʼano ato mu?
Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
3 Dwene sɛnea wakyerɛkyerɛ nnipa bebree, sɛnea woahyɛ nsa a emu ayɛ mmerɛw no den.
Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
4 Wo nsɛm ahyɛ wɔn a wɔahintiw no den; woahyɛ nkotodwe a ayɛ mmerɛw mu den.
Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
5 Na afei a ɔhaw aba no, wʼaba mu abu; adwira wo, na wo werɛ ahow.
A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
6 So ɛnsɛ sɛ wo nyamesuro yɛ wʼahotoso na wʼakwan a ɛho nni asɛm no yɛ wʼanidaso ana?
Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
7 “Dwene ho: Wɔasɛe obi a ne ho nni asɛm pɛn ana? Ɛhefa na wɔsɛee obi a ɔyɛ pɛ?
Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
8 Sɛnea mahu no, wɔn a wofuntum bɔne ne wɔn a wodua ɔhaw no twa so aba.
Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
9 Onyankopɔn home ano, wɔsɛe; nʼabufuw turuw a wɔyera.
Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
10 Gyata betumi abobɔ mu na wɔaworo so, nanso wɔabubu gyata akɛse no se.
Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
11 Gyata annya hanam a owu, na gyatabere mma no bɔ hwete.
Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
12 “Wɔbɛkaa kokoamsɛm bi kyerɛɛ me na mʼaso tee no sɛ asomsɛm.
Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
13 Wɔ anadwo daeso basabasa mu, bere a nnipa adeda nnahɔɔ no,
W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
14 ehu ne nketenkete kyeree me ɛmaa me nnompe nyinaa wosowee.
Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
15 Honhom bi twaa mʼani so, na me ho nwi sɔre gyinae.
A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
16 Egyinae, nanso, manhu nʼabɔsu. Biribi begyinaa mʼanim, na metee nne bɔkɔɔ bi a ɛrebisa se,
Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
17 ‘Onipa desani betumi ateɛ asen Onyankopɔn? Na mpo ɔhoɔdenfo betumi ayɛ kronkron asen ne Yɛfo ana?
Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
18 Sɛ Onyankopɔn ntumi mfa ne ho nto nʼankasa asomfo so, sɛ ɔka nʼabɔfo mfomso kyerɛ wɔn a,
Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
19 na nkantom wɔn a wɔtete dɔte afi mu, wɔn a wɔn fapem sisi mfutuma mu na wɔdwerɛw wɔn ntɛm so sen abubummaba!
Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
20 Efi anɔpahema kosi anwummere wobubu wɔn mu nketenkete; na wɔyera korakora a obiara nhu wɔn bio.
Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
21 So wommiamia wɔn ntamadan ahama mu, a ɛno nti wowuwu a wonni nyansa ana?’
Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
