Hiob 4
1 Na Temanni Elifas buaa Hiob se,
Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
2 “Sɛ obi pɛ sɛ ɔne wo kasa a, worennya ntoboase ana? Hena na wobetumi aka nʼano ato mu?
Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies, sed conceptum sermonem tenere quis poterit?
3 Dwene sɛnea wakyerɛkyerɛ nnipa bebree, sɛnea woahyɛ nsa a emu ayɛ mmerɛw no den.
Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti:
4 Wo nsɛm ahyɛ wɔn a wɔahintiw no den; woahyɛ nkotodwe a ayɛ mmerɛw mu den.
Vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti:
5 Na afei a ɔhaw aba no, wʼaba mu abu; adwira wo, na wo werɛ ahow.
Nunc autem venit super te plaga, et defecisti: tetigit te, et conturbatus es.
6 So ɛnsɛ sɛ wo nyamesuro yɛ wʼahotoso na wʼakwan a ɛho nni asɛm no yɛ wʼanidaso ana?
Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum?
7 “Dwene ho: Wɔasɛe obi a ne ho nni asɛm pɛn ana? Ɛhefa na wɔsɛee obi a ɔyɛ pɛ?
Recordare obsecro te, quis umquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt?
8 Sɛnea mahu no, wɔn a wofuntum bɔne ne wɔn a wodua ɔhaw no twa so aba.
Quin potius vidi eos, qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos,
9 Onyankopɔn home ano, wɔsɛe; nʼabufuw turuw a wɔyera.
Flante Deo perisse, et spiritu iræ eius esse consumptos:
10 Gyata betumi abobɔ mu na wɔaworo so, nanso wɔabubu gyata akɛse no se.
Rugitus leonis, et vox leænæ, et dentes catulorum leonum contriti sunt.
11 Gyata annya hanam a owu, na gyatabere mma no bɔ hwete.
Tigris periit, eo quod non haberet prædam, et catuli leonis dissipati sunt.
12 “Wɔbɛkaa kokoamsɛm bi kyerɛɛ me na mʼaso tee no sɛ asomsɛm.
Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri eius.
13 Wɔ anadwo daeso basabasa mu, bere a nnipa adeda nnahɔɔ no,
In horrore visionis nocturnæ, quando solet sopor occupare homines,
14 ehu ne nketenkete kyeree me ɛmaa me nnompe nyinaa wosowee.
Pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt:
15 Honhom bi twaa mʼani so, na me ho nwi sɔre gyinae.
Et cum spiritus me præsente transiret, inhorruerunt pili carnis meæ.
16 Egyinae, nanso, manhu nʼabɔsu. Biribi begyinaa mʼanim, na metee nne bɔkɔɔ bi a ɛrebisa se,
Stetit quidam, cuius non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi auræ lenis audivi.
17 ‘Onipa desani betumi ateɛ asen Onyankopɔn? Na mpo ɔhoɔdenfo betumi ayɛ kronkron asen ne Yɛfo ana?
Numquid homo, Dei comparatione iustificabitur, aut factore suo purior erit vir?
18 Sɛ Onyankopɔn ntumi mfa ne ho nto nʼankasa asomfo so, sɛ ɔka nʼabɔfo mfomso kyerɛ wɔn a,
Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem:
19 na nkantom wɔn a wɔtete dɔte afi mu, wɔn a wɔn fapem sisi mfutuma mu na wɔdwerɛw wɔn ntɛm so sen abubummaba!
Quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea?
20 Efi anɔpahema kosi anwummere wobubu wɔn mu nketenkete; na wɔyera korakora a obiara nhu wɔn bio.
De mane usque ad vesperam succidentur: et quia nullus intelligit, in æternum peribunt.
21 So wommiamia wɔn ntamadan ahama mu, a ɛno nti wowuwu a wonni nyansa ana?’
Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis: morientur, et non in sapientia.
