Hiob 38
1 Afei, Awurade fi ahum mu buaa Hiob se,
Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
2 “Hena ne nea ɔde nsɛm a nimdeɛ nni mu kata me nhyehyɛe so?
Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
3 Hyɛ wo ho den sɛ ɔbarima; mebisa wo nsɛm, na wubebua me.
Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
4 “Bere a metoo asase fapem no, na wowɔ he? Sɛ wote ase, ka ɛ.
Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
5 Hena na osusuw ne tenten ne ne trɛw? Ampa ara wunim! Hena na ɔtwee susuhama faa ani?
Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
6 Dɛn so na egyina, anaa hena na ɔtoo ne tweatibo no,
Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
7 bere a anɔpa nsoromma bɔɔ mu too dwom, na abɔfo nyinaa de anigye teɛɛ mu no?
Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
8 “Hena na ɔkaa po hyɛɛ apon akyi, bere a epue fii ɔyafunu mu,
Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
9 bere a mede omununkum yɛɛ nʼadurade na mede sum kabii kyekyeree no,
Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
10 bere a metoo ɔhye maa no na misisii nʼapon ne nʼadaban,
Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
11 bere a mekae se, ‘Ɛha ara na wubedu na worentra ha; ɛha na wʼahantan asorɔkye no bɛso no?’
Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
12 “So woahyɛ mmara ama adekyee da? Na woakyerɛ ahemadakye nso afa,
Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
13 sɛ ɛnkɔka asase ano na ontu amumɔyɛfo mfi so?
Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
14 Asase fa ne bɔbea sɛ dɔte a ɛhyɛ nsɔwano ase; na ɛsow tebea da wɔn ho adi te sɛ atade.
Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
15 Wɔde amumɔyɛfo hann akame wɔn, na wɔn abasa a wɔama so no mu abu.
Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
16 “So woapɛɛpɛɛ mu ahu nea po aniwa wɔ anaa woanantew ne bun mu pɛn?
Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
17 So wɔde owu apon akyerɛ wo? Woahu owu sunsuma apon ana?
Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
18 Woate wiase a ɛda hɔ tamaa no ase ana? Sɛ wunim eyinom nyinaa a, ka kyerɛ me.
Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
19 “Ɔkwan bɛn na ɛkɔ hann atenae? Na ɛhe na sum te?
Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
20 Wubetumi de wɔn akɔ wɔn sibea? Wunim akwan a ɛkɔ wɔn atenae?
Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
21 Ampa ara wunim, efisɛ na wɔawo wo dedaw. Woanyin yiye!
Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
22 “Woakɔ sukyerɛmma adekoradan mu da anaa woahu mparuwbo adekoradan
Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
23 a makora so ama ahohia bere, ɔsa ne akodi nna?
Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
24 Ɔkwan bɛn na ɛkɔ faako a anyinam fi ba, anaa faako a apuei mframa fi na ɛbɔ fa asase so?
Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
25 Hena na otwaa ɛka maa osuhweam, ne ɔkwan maa aprannaa mmubomu,
Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
26 sɛ ɛbɛtɔ agu asase a obiara nte so so, nweatam a obiara nni so,
Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
27 na ama asase kesee a ɛda mpan afɔw na sare afifi wɔ so?
Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
28 Osu wɔ agya ana? Hena na ɔyɛ agya ma obosu a ɛsosɔ?
Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
29 Hena yafunu mu na sukyerɛmma fi? Hena na ɔwoo sukyerɛmma mporoporowa fi soro
Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
30 bere a nsu kyen dan sɛ ɔbo, na bun ani kyen?
De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
31 “Wubetumi de hama akyekyere Akokɔbeatan ne ne mma? Wubetumi asan Nyankrɛnte hama ana?
Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
32 Wubetumi de anɔpa nsoromma aba wɔ ne bere mu anaasɛ wubetumi ayi sisi ne ne mma afi hɔ?
Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
33 So wunim mmara a ɛfa ɔsoro ho? Wubetumi de Onyankopɔn ahenni aba asase so ana?
Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
34 “Wubetumi ama wo nne adu omununkum so na wode nsu akata wo ho ana?
Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
35 Wutumi ma anyinam twa? Wɔka kyerɛ wo se, ‘Yenni’ ana?
Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
36 Hena na ɔde nyansa ma koma anaasɛ ɔde ntease hyɛ adwene mu?
Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
37 Hena na ɔwɔ nyansa a wɔde kan omununkum? Hena na obetumi akyea ɔsoro nsu nkotoku,
Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
38 bere a mfutuma ayɛ den ama dɔte atɔwatɔw keka bɔ mu.
Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
39 “Wokɔ ahayɛ ma gyatabere ma gyata didi mee
Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
40 bere a wobutubutuw wɔn abon ano anaasɛ wɔtetɛw adɔtɔ ase?
Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
41 Hena na ɔma kwaakwaadabi aduan bere a ne mma su frɛ Onyankopɔn na wonni aduan nti wokyinkyin?
Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
