Hiob 33

1 “Na afei, Hiob, tie me nsɛm; yɛ aso ma biribiara a mɛka.

Aŭskultu do, Ijob, miajn parolojn, Kaj atentu ĉiujn miajn vortojn.

2 Merebebue mʼano; me nsɛm aba me tɛkrɛma so.

Jen mi malfermis mian buŝon, Parolas mia lango en mia gorĝo.

3 Me nsɛm fi koma a ɛteɛ mu; na mʼano de ahonim pa ka nea minim.

Ĝuste el mia koro estas miaj paroloj, Kaj puran scion eldiros miaj lipoj.

4 Onyankopɔn Honhom na abɔ me; Otumfo no home ma me nkwa.

La spirito de Dio min kreis, Kaj la spiro de la Plejpotenculo min vivigas.

5 Sɛ wubetumi a, ma me mmuae; siesie wo ho, na ka si mʼanim.

Se vi povas, respondu al mi; Armu vin kontraŭ mi, kaj stariĝu.

6 Wo ne me nyinaa yɛ pɛ wɔ Onyankopɔn anim; me nso wɔbɔɔ me fii dɔte mu.

Jen mi simile al vi estas de Dio; Mi ankaŭ estas farita el argilo.

7 Ɛnsɛ sɛ wusuro me, na ɛnsɛ sɛ me nsa yɛ den wɔ wo so.

Vidu, vi ne bezonas timi min, Kaj mia ŝarĝo ne pezos sur vi.

8 “Nanso woaka ama mate, mete saa nsɛm no, na wokae se,

Vi parolis antaŭ miaj oreloj, Kaj mi aŭdis la sonon de tiaj vortoj:

9 ‘Meyɛ kronkron na minni bɔne; me ho tew na afɔdi biara nni me ho.

Mi estas pura, sen malbonagoj; Senkulpa, mi ne havas pekon;

10 Nanso Onyankopɔn anya me ho mfomso wafa me sɛ ne tamfo.

Jen Li trovis ion riproĉindan en mi, Li rigardas min kiel Lian malamikon;

11 Ɔde me nan hyɛ mpokyerɛ mu; na nʼani wɔ mʼakwan nyinaa so.’

Li metis miajn piedojn en ŝtipon; Li observas ĉiujn miajn vojojn.

12 “Nanso meka mekyerɛ wo se, eyi mu de woayɛ mfomso, efisɛ Onyankopɔn so sen ɔdesani.

Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; Ĉar Dio estas pli granda ol homo.

13 Na adɛn nti na wunwiinwii hyɛ no sɛ ommua onipa nsɛm biara ana?

Kial vi havas pretendon kontraŭ Li pro tio, Ke Li ne donas al vi kalkulraporton pri ĉiuj Siaj faroj?

14 Nanso Onyankopɔn kasa wɔ akwan ahorow so, na ebia nnipa nte.

Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, Sed oni tion ne rimarkas.

15 Ɔkasa wɔ daeso ne anadwo anisoadehu mu, bere a nna afa nnipa na wɔada hatee wɔ wɔn mpa so no,

En sonĝo, en nokta vizio, Kiam sur la homojn falis dormo, Kiam ili dormas sur la lito,

16 otumi kasa gu wɔn asom na ɔde kɔkɔbɔ yi wɔn hu,

Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, Kaj, doninte instruon, sigelas ĝin,

17 sɛ ɔbɛdan onipa afi nneyɛe bɔne ho na watwe no afi ahantan ho,

Por deturni homon de ia faro Kaj gardi viron kontraŭ fiereco,

18 sɛ ɔmma ne kra nkɔ amoa mu na ɔnhwere ne nkwa wɔ afoa ano.

Por ŝirmi lian animon kontraŭ pereo Kaj lian vivon kontraŭ falo sub glavon.

19 Anaasɛ wotumi de mpa so yaw twe onipa aso nnompe mu yaw a ennyae da,

Ankaŭ per malsano sur lia lito Li avertas lin, Kiam ĉiuj liaj ostoj estas ankoraŭ fortaj.

20 kosi sɛ ne kɔn nnɔ aduan na ne kra nso po aduan a ɛyɛ akɔnnɔ pa ara;

Kaj abomenata fariĝas por li en lia vivo la manĝaĵo, Kaj por lia animo la frandaĵo.

21 ɔfɔn yɛ basaa, na ne nnompe a anka ɛho akata no, ho da hɔ.

Lia karno konsumiĝas tiel, ke oni ĝin jam ne vidas; Kaj elstaras liaj ostoj, kiuj antaŭe estis nevideblaj.

22 Ne kra bɛn ɔda, na ne nkwa bɛn owu abɔfo.

Kaj lia animo alproksimiĝas al la pereo, Kaj lia vivo al la mortigo.

23 “Nanso sɛ ɔbɔfo bi wɔ nʼafa sɛ odimafo a, ɛyɛ apem mu baako, na ɔbɛkyerɛ no nea eye ma no,

Sed se li havas por si anĝelon proparolanton, Kvankam unu el mil, Kiu elmontrus pri la homo lian pravecon,

24 obehu no mmɔbɔ na waka se, ‘Munnyaa no na wankɔ ɔda mu; na manya mpatade ama no,’

Tiam Li indulgas lin, kaj diras: Liberigu lin, ke li ne malsupreniru en la tombon, Ĉar Mi trovis pardonigon.

25 afei ne were yɛ foforo sɛ abofra; na esi ne dedaw mu yɛ sɛ mmerantebere mu de.

Tiam lia korpo fariĝas denove freŝa, kiel en la juneco; Li revenas al la tagoj de sia knabeco.

26 Ɔbɔ Onyankopɔn mpae na onya adom fi ne hɔ, ohu Onyankopɔn anim na ɔde ahosɛpɛw teɛ mu; na Onyankopɔn gye no bio sɛ ɔtreneeni.

Li preĝas al Dio, Kaj ĉi Tiu korfavoras lin, Kaj montras al li Sian vizaĝon kun ĝojo, Kaj rekompencas la homon laŭ lia virteco.

27 Afei ɔba nnipa mu bɛka se, ‘Meyɛɛ bɔne na mekyeaa nea ɛteɛ, nanso mannya nea ɛfata me.

Li rigardas la homojn, kaj diras: Mi pekis, la veron mi kripligis, Kaj Li ne repagis al mi;

28 Ogyee me kra na wamma no ankɔ ɔda mu, enti mɛtena ase na madi hann no mu dɛ.’

Li liberigis mian animon, ke ĝi ne iru en pereon, Kaj mia vivo vidas la lumon.

29 “Onyankopɔn yɛ eyinom nyinaa ma onipa, mprenu ne ne mprɛnsa so,

Ĉion ĉi tion Dio faras Du aŭ tri fojojn kun homo,

30 sɛnea ne kra renkɔ ɔda mu, na nkwa hann no ahyerɛn ne so.

Por deturni lian animon de pereo Kaj prilumi lin per la lumo de vivo.

31 “Yɛ aso, Hiob, na tie me; yɛ dinn na menkasa.

Atentu, Ijob, aŭskultu min; Silentu, kaj mi parolos.

32 Na sɛ wowɔ biribi ka a, bua me; kasa, na mepɛ sɛ wobu wo bem.

Se vi havas, kion diri, respondu al mi; Parolu, ĉar mi dezirus, ke vi montriĝu prava.

33 Sɛ ɛnte saa nso a, ɛno de tie me. Yɛ dinn na mɛkyerɛ wo nyansa.”

Se ne, tiam aŭskultu min; Silentu, kaj mi instruos al vi saĝon.