< Hiob 32 >
1 Enti saa mmarima baasa yi ammua Hiob bio, efisɛ na ɔteɛ wɔ ɔno ara ani so.
Y CESARON estos tres varones de responder á Job, por cuanto él era justo en sus ojos.
2 Na Busini Barakel babarima Elihu a ofi Ram abusua mu no bo fuw Hiob yiye sɛ obu ne ho bem na ommu Onyankopɔn mmom bem.
Entonces Eliú hijo de Barachêl, Bucita, de la familia de Ram, se enojó con furor contra Job: enojóse con furor, por cuanto justificaba su vida más que á Dios.
3 Ne bo fuw nnamfonom baasa no sɛ wɔantumi anya nnyinaso bi ammɔ Hiob nsɛm no angu, nanso wobuu no fɔ.
Enojóse asimismo con furor contra sus tres amigos, porque no hallaban qué responder, aunque habían condenado á Job.
4 Elihu twɛn sɛ afoforo no bɛkasa akyerɛ Hiob, efisɛ na wɔanyinyin sen no.
Y Eliú había esperado á Job en la disputa, porque eran más viejos de días que él.
5 Na ohuu sɛ nnipa baasa no nni asɛm biara ka bio no, nʼabufuw no sɔree.
Empero viendo Eliú que no había respuesta en la boca de aquellos tres varones, su furor se encendió.
6 Enti Busini Barakel babarima Elihu kae se, “Meyɛ abofra, na moyɛ mpanyimfo; ɛno nti na misuroo sɛ mɛka nea minim akyerɛ mo.
Y respondió Eliú hijo de Barachêl, Bucita, y dijo: Yo soy menor de días, y vosotros viejos; he tenido por tanto miedo, y temido declararos mi opinión.
7 Medwenee sɛ, ‘Ɛsɛ sɛ mpanyimfo kasa; ɛsɛ sɛ wɔn a wɔn ani afi kyerɛ nyansa.’
Yo decía: Los días hablarán, y la muchedumbre de años declarará sabiduría.
8 Nanso honhom a ɛte onipa mu, Otumfo no home no na ɛma ntease.
Ciertamente espíritu hay en el hombre, é inspiración del Omnipotente los hace que entiendan.
9 Ɛnyɛ mpanyimfo nko na wɔyɛ anyansafo, ɛnyɛ wɔn a wɔn ani afi nko na wɔte nea eye ase.
No los grandes son los sabios, ni los viejos entienden el derecho.
10 “Enti mise: Muntie me; me nso mɛka mʼadwene.
Por tanto yo dije: Escuchadme; declararé yo también mi sabiduría.
11 Metwɛn wɔ bere a na morekasa, mitiee mo adwenkyerɛ; bere a na munhu nea monka no,
He aquí yo he esperado á vuestras razones, he escuchado vuestros argumentos, en tanto que buscabais palabras.
12 meyɛɛ aso maa mo pa ara, nanso mo mu biara antumi ankyerɛ sɛ Hiob ayɛ mfomso; mo mu biara anyi ne nsɛm no ano.
Os he pues prestado atención, y he aquí que no hay de vosotros quien redarguya á Job, y responda á sus razones.
13 Monnka se, ‘Yɛahu nyansa; momma Onyankopɔn mmɔ nʼasɛm no ngu, na ɛnyɛ onipa.’
Porque no digáis: Nosotros hemos hallado sabiduría: lanzólo Dios, no el hombre.
14 Nanso Hiob nkasa ntia me, na merennyina mo adwenkyerɛ so mmua no.
Ahora bien, Job no enderezó á mí sus palabras, ni yo le responderé con vuestras razones.
15 “Wɔn ho adwiriw wɔn, wonni hwee ka bio; wɔn nsɛm asa.
Espantáronse, no respondieron más: fuéronseles los razonamientos.
16 So ɛsɛ sɛ metwɛn wɔ bere a wɔayɛ komm yi, saa bere yi a wogyinagyina ha yi a wonni mmuae biara no?
Yo pues he esperado, porque no hablaban, antes pararon, y no respondieron más.
17 Me nso mɛka bi me nso mɛka mʼadwene.
Por eso yo también responderé mi parte, también yo declararé mi juicio.
18 Efisɛ nsɛm ahyɛ mʼanom ma, na honhom a ɛte me mu no hyɛ me sɛ menka;
Porque lleno estoy de palabras, y el espíritu de mi vientre me constriñe.
19 Me mu no, mete sɛ nsa a ɛhyɛ toa mu te sɛ nsa kotoku foforo a ɛrebɛpae.
De cierto mi vientre está como el vino que no tiene respiradero, y se rompe como odres nuevos.
20 Ɛsɛ sɛ mekasa na me ho tɔ me; ɛsɛ sɛ mibue mʼano na mema mmuae.
Hablaré pues y respiraré; abriré mis labios, y responderé.
21 Merenyɛ nhwɛanim na merennɛfɛdɛfɛ obiara;
No haré ahora acepción de personas, ni usaré con hombre de lisonjeros títulos.
22 na sɛ makwadaw adɛfɛdɛfɛ mu a, anka me Yɛfo beyi me afi hɔ ntɛm so.
Porque no sé hablar lisonjas: [de otra manera] en breve mi Hacedor me consuma.