Hiob 31
1 “Me ne mʼani yɛɛ apam sɛ meremfi akɔnnɔ mu, nhwɛ ababaa.
Pepigi fœdus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine.
2 Dɛn ne onipa kyɛfa a efi ɔsoro Nyankopɔn nkyɛn? Dɛn ne nʼagyapade a efi ɔsoro Tumfo no nkyɛn?
Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hereditatem Omnipotens de excelsis?
3 Ɛnyɛ ɔsɛe mma amumɔyɛfo, atoyerɛnkyɛm mma wɔn a wɔyɛ bɔne ana?
Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam?
4 Onhu mʼakwan na ɔnkan anammɔn biara a mitu ana?
Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
5 “Sɛ manantew wɔ nkontompo mu anaasɛ matu mmirika adi nnaadaasɛm akyi a,
Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus:
6 ma Onyankopɔn nkari me wɔ nsania papa so na obehu sɛ me ho nni asɛm;
Appendat me in statera iusta, et sciat Deus simplicitatem meam.
7 sɛ mʼanammɔntu afom ɔkwan, sɛ me koma adi mʼani akyi, anaasɛ me nsa ho agu fi a
Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhæsit macula:
8 ɛno de ma afoforo nni nea madua, na ma wontutu me nnɔbae ngu.
Seram, et alium comedat: et progenies mea eradicetur.
9 “Sɛ ɔbea bi atɔ me koma so, anaasɛ matɛw me yɔnko bi pon akyi a,
Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum:
10 ɛno de, me yere nyam ɔbarima foforo aduan, na mmarima afoforo ne no nna.
Scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
11 Efisɛ anka ɛno na ɛbɛyɛ aniwusɛm ne bɔne a ɛsɛ sɛ wɔtwe aso wɔ so.
Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
12 Ɛyɛ ogya a ɛhyew kodu Ɔsɛe mu; na ebetumi atutu me nnɔbae ase.
Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
13 “Sɛ mabu mʼasomfo mmarima ne mmea ntɛnkyew, bere a wɔne me nyaa asɛm,
Si contempsi subire iudicium cum servo meo, et ancilla mea, cum disceptarent adversum me:
14 sɛ Onyankopɔn de si mʼanim a dɛn na mɛyɛ? Sɛ wɔfrɛ me akontaabu a, mmuae bɛn na mɛma?
Quid enim faciam cum surrexerit ad iudicandum Deus? et cum quæsierit, quid respondebo illi?
15 Ɛnyɛ nea ɔbɔɔ me wɔ ɔyafunu mu no na ɔbɔɔ wɔn? Ɛnyɛ onipa koro no na ɔyɛɛ yɛn baanu wɔ yɛn nanom yafunu mu?
Numquid non in utero fecit me qui et illum operatus est: et formavit me in vulva unus?
16 “Sɛ mamma ahiafo nea wɔn koma pɛ anaa mama akunafo ani ayɛ wɔn yaw,
Si negavi, quod volebant, pauperibus, et oculos viduæ expectare feci:
17 sɛ mabɔ mʼaduan ho atirimɔden a mamma ayisaa bi,
Si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea:
18 nanso efi mmerantebere mu matetew no sɛnea agya bɛyɛ, na efi ɔyafunu mu, mahwɛ akunafo.
(Quia ab infantia mea crevit mecum miseratio: et de utero matris meæ egressa est mecum.)
19 Sɛ mahu obi a onni adurade na ɔrebrɛ, anaa ohiani bi a onni atade,
Si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem:
20 na sɛ wɔamfi koma mu anhyira me sɛ mede me nguan ho nwi kaa wɔn hyew,
Si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est:
21 sɛ mama me nsa so atia ayisaa bi, esiane sɛ mewɔ tumi wɔ asennii nti a,
Si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
22 ɛno de, ma me basa mpan mfi me mmati, ma emmubu mfi nʼapɔw so.
Humerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
23 Misuroo ɔsɛe a efi Onyankopɔn nkyɛn, na nʼanuonyam ho suro nti mantumi anyɛ saa nneyɛe no.
Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus eius ferre non potui.
24 “Sɛ mede me werɛ ahyɛ sikakɔkɔɔ mu anaasɛ maka akyerɛ sikakɔkɔɔ ankasa se, ‘Wo na wobɔ me ho ban,’
Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea.
25 sɛ masɛpɛw me ho wɔ mʼahode bebrebe nti, ahode a me nsa aka yi,
Si lætatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea.
26 sɛ mahwɛ owia ne ne hyerɛn anaa ɔsram a ɔnam anuonyam mu,
Si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare:
27 ama aka me koma a obiara nnim na me nsa yɛɛ wɔn atuu de nidi maa wɔn a,
Et lætatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo.
28 ɛno de, na eyinom nso bɛyɛ bɔne a wobu ho atɛn, efisɛ na manni Onyankopɔn a ɔte ɔsoro no nokware.
Quæ est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
29 “Sɛ mʼani gyee wɔ me tamfo amanehunu nti anaa mesrew no wɔ ɔhaw a aba ne so nti,
Si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exultavi quod invenisset eum malum.
30 memmaa mʼano nyɛɛ bɔne sɛ mɛdome ne nkwa,
Non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius.
31 sɛ nnipa a wɔwɔ me fi mu nkaa da sɛ, ‘Hena na Hiob pon so nam mmee no da?’
Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus eius ut saturemur:
32 Ɔhɔho biara anna abɔnten so da, efisɛ me pon ano daa hɔ da biara maa akwantufo,
Foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit.
33 Makata me bɔne so sɛnea nnipa yɛ de mʼafɔdi ahyɛ me koma mu
Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam.
34 esiane sɛ misuroo nnipadɔm ne ahohora a efi mmusua hɔ no nti na meyɛɛ komm a mamfi adi.
Si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
35 (“Ao, sɛ anka mewɔ obi a obetie me. Mede me din ahyɛ mʼanoyi ase, ma Otumfo no mmua me; ma nea ɔbɔ me kwaadu no nkyerɛw ne sobobɔ.
Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens: et librum scribat ipse qui iudicat.
36 Ampa ara, mɛhyɛ wɔ me mmati, mɛhyɛ sɛ ahenkyɛw.
Ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
37 Mebu mʼanammɔntu biara ho akontaa akyerɛ no; mɛkɔ nʼanim sɛ ɔheneba.)
Per singulos gradus meos pronunciabo illum, et quasi principi offeram eum.
38 “Sɛ mʼasase teɛ mu tia me na nusu fɔw ne nkɔ nyinaa,
Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent:
39 sɛ madi so aba a mintuaa ka anaasɛ mabu so apaafo no aba mu a,
Si fructus eius comedi absque pecunia, et animam agricolarum eius afflixi:
40 ma nsɔe mfifi nsi awi anan mu na wura mfuw nsi atoko anan mu.” Hiob nsɛm no asi.
Pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina. (Finita sunt verba Iob.)
