Hiob 30
1 “Nanso mprempren wɔserew me, nnipa a manyin sen wɔn, na wɔn agyanom mfata sɛ wɔne me nguan ho akraman tena.
Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
2 Mfaso bɛn na wɔn nsa mu ahoɔden wɔ ma me, bere a wɔn ahoɔden afi wɔn mu?
Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.
3 Ohia ne ɔkɔm ama wɔn ho atetew, wɔnantew asase kesee ne asase bonin so anadwo.
Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.
4 Wɔboaboaa nkyenhaban ano wɔ nkyɛkyerɛ mu, na wɔde sare so nnua ntin yɛɛ wɔn aduan.
Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.
5 Wɔn mfɛfo pam wɔn fii wɔn mu, na wohuroo wɔn sɛ akorɔmfo.
Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
6 Wɔhyɛɛ wɔn ma wɔtenaa suka a emu awo, abotan ne fam ntokuru mu,
In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terræ, vel super glaream.
7 wosuu sɛ mfurum wɔ wuram na wɔfofɔree so wɔ ɔdɔtɔ ase.
Qui inter huiuscemodi lætabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.
8 Kuw a wɔmfra na wonni din, wɔpam wɔn fii asase no so.
Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
9 “Na nnɛ yi wɔn mmabarima de dwom bɔ me akutia; mayɛ abusude wɔ wɔn mu.
Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
10 Wokyi me na wontwiw mmɛn me; wɔmmfɛre sɛ wɔtete ntasu gu mʼanim.
Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
11 Afei a Onyankopɔn abubu me tadua na ɔde amanehunu aba me so yi, wɔyɛ nea wɔpɛ wɔ mʼanim.
Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
12 Abusuakuw no tow hyɛ me so wɔ me nifa so; wosum mʼanan mfiri, na wosisi mpie tia me.
Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
13 Wosisiw mʼakwan; na wonya me sɛe me na obiara mmoa me.
Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et prævaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.
14 Wɔba te sɛ nea wofi ntokuru a ano abae mu; wɔnam mmubui no mu munumunum ba.
Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
15 Ahunahuna ma me ho dwiriw me; mʼanuonyam atu kɔ sɛnea mframa abɔ agu, me bammɔ atu ayera sɛ omununkum.
Redactus sum in nihilum: abstulisti quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.
16 “Na mprempren, me nkwa resa; na amanehununna akyekyere me.
Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
17 Anadwo wowɔ me nnompe mu; ɔyaw a ɛwe me no nnyae.
Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.
18 Onyankopɔn fi ne tumi mu yɛ sɛ adurade ma me; omia me te sɛ mʼatade kɔn.
In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicæ succinxerunt me.
19 Ɔtow me kyene dontori mu na ɔma me yɛ sɛ mfutuma ne nsõ.
Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillæ et cineri.
20 “Onyankopɔn, misu mefrɛ wo, nanso wummua me. Mesɔre gyina, nanso wohwɛ me kɛkɛ.
Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
21 Woba me so anibere so; wode wʼabasa mu tumi tow hyɛ me so.
Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuæ adversaris mihi.
22 Wuhwim me na wode mframa pia me; wudenkyidenkyi me wɔ ahum mu.
Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.
23 Minim sɛ wode me bɛkɔ owu mu, faako a woahyɛ ama ateasefo nyinaa no.
Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
24 “Ampa ara obiara mfa ne nsa nka onipa a ɔrebrɛ bere a ɔresu pɛ mmoa wɔ nʼamanehunu mu.
Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam: et si corruerint, ipse salvabis.
25 Mansu amma wɔn a wɔwɔ ɔhaw mu ana? Me kra werɛ anhow amma ahiafo ana?
Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
26 Nanso bere a mʼani da papa so no, bɔne bae; bere a mepɛɛ hann no sum na edurui.
Expectabam bona, et venerunt mihi mala: præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.
27 Me yafunu mu a ɛwowɔ me no nnyae da; na nna a amanehunu wɔ mu da mʼanim.
Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, prævenerunt me dies afflictionis.
28 Menenam a mabiri, nanso ɛnyɛ sɛ owia na ahyew me; migyina aguabɔbea na misu pɛ mmoa.
Mœrens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.
29 Madan nnompo nuabarima, me ne mpatu na ɛbɔ.
Frater fui draconum, et socius struthionum.
30 Me honam ani biri na ehuanhuan; atiridii ama me ho adɔ.
Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt præ caumate.
31 Me sanku bɔ kwadwom, na mʼatɛntɛbɛn ma agyaadwotwa nnyigyei.
Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.
