Hiob 3
1 Akyiri no Hiob kasae, na ɔdomee da a wɔwoo no.
Post hæc aperuit Iob os suum, et maledixit diei suo,
2 Ɔkae se,
et locutus est.
3 “Ma da a wɔwoo me no nyera, ne anadwo a wɔkae se, ‘Wɔawo ɔbabarima no!’
Pereat dies in qua natus sum, et nox in qua dictum est: Conceptus est homo.
4 Saa da no nnuru sum; mma Ɔsoro Nyankopɔn nhwehwɛ akyi kwan; mma hann biara ntɔ ngu so.
Dies ille vertatur in tenebras, non requirat eum Deus desuper, et non illustretur lumine.
5 Ma sum ne owusum nnye no mfa; ma omununkum nkata so; na sum mmunkam ne hann so.
Obscurent eum tenebræ et umbra mortis, occupet eum caligo, et involvatur amaritudine.
6 Ma sum kabii nnye saa anadwo no mfa; ma wonyi saa anadwo no mfi asranna so na wɔmmfa nhyɛ ɔsram biara mu.
Noctem illam tenebrosus turbo possideat, non computetur in diebus anni, nec numeretur in mensibus:
7 Saa anadwo no nyɛ obonin; mma wɔnnte anigye nteɛmu wɔ mu.
Sit nox illa solitaria, nec laude digna:
8 Ma wɔn a wɔdome nna no nnome saa da no; wɔn a wɔayɛ krado sɛ wɔbɛkanyan dɛnkyɛmmirampɔn no.
Maledicant ei qui maledicunt diei, qui parati sunt suscitare Leviathan:
9 Ma nʼanɔpa nsoromma nnuru sum; na ɔntwɛn adekyee kwa a onhu anɔpawia nsensanee a edi kan no,
Obtenebrentur stellæ caligine eius: expectet lucem et non videat, nec ortum surgentis auroræ:
10 efisɛ anto nea ɔwoo me no awotwaa mu ama wawo me na anka mʼani renhu saa abɛbrɛsɛ yi.
Quia non conclusit ostia ventris, qui portavit me, nec abstulit mala ab oculis meis.
11 “Adɛn nti na manwu awoe hɔ, bere a mifi me na awotwaa mu no?
Quare non in vulva mortuus sum, egressus ex utero non statim perii?
12 Adɛn nti na nkotodwe gyee me ne nufu sɛ minnum?
Quare exceptus genibus? cur lactatus uberibus?
13 Anka sesɛɛ meda hɔ asomdwoe mu; anka mada regye mʼahome
Nunc enim dormiens silerem, et somno meo requiescerem:
14 me ne wiase ahemfo ne fotufo, wɔn a wosisii adan maa wɔn ho na nnɛ yi abubu no,
Cum regibus et consulibus terræ, qui ædificant sibi solitudines:
15 me ne ahenemma a na wɔwɔ sika kɔkɔɔ, wɔn a wɔde dwetɛ hyɛɛ wɔn afi mu ma.
Aut cum principibus, qui possident aurum, et replent domos suas argento:
16 Anaasɛ adɛn nti na wɔansie me sɛ ɔpɔnba, te sɛ akokoaa a wanhu adekyee hann da?
Aut sicut abortivum absconditum non subsisterem, vel qui concepti non viderunt lucem.
17 Ɛhɔ na amumɔyɛfo gyae basabasayɛ, na abrɛfo nya ahomegye.
Ibi impii cessaverunt a tumultu, et ibi requieverunt fessi robore.
18 Nneduafo nso nya wɔn ahofadi; na wɔnte nnommumfo wuranom ateɛteɛ bio.
Et quondam vincti pariter sine molestia, non audierunt vocem exactoris.
19 Nketewa ne akɛse wɔ hɔ, na akoa de ne ho fi ne wura nsam.
Parvus et magnus ibi sunt, et servus liber a domino suo.
20 “Adɛn nti na wɔma mmɔborɔfo hann, na ɔkra mu ahohiahiafo nya nkwa,
Quare misero data est lux, et vita his, qui in amaritudine animæ sunt?
21 wɔn a wɔn kɔn dɔ owu nanso ɛmma, wɔn a wɔbrɛ hwehwɛ owu sen sɛnea wɔhwehwɛ nnwetɛbona,
qui expectant mortem, et non venit, quasi effodientes thesaurum:
22 wɔn a anigye ahyɛ wɔn ma na wodu ɔda mu a wodi ahurusi.
Gaudentque vehementer cum invenerint sepulchrum.
23 Adɛn nti na wɔde nkwa ma onipa a ne kwan ahintaw, nea Onyankopɔn aka no ahyɛ mu?
Viro cuius abscondita est via, et circumdedit eum Deus tenebris?
24 Ahomekokogu adan mʼaduan; na mʼapinisi gu te sɛ nsu.
Antequam comedam suspiro: et tamquam inundantes aquæ, sic rugitus meus:
25 Nea na misuro no aba me so; nea na ɛbɔ me hu no ato me.
Quia timor, quem timebam, evenit mihi: et quod verebar accidit.
26 Minni ahotɔ, minni asomdwoe; minni ahomegye na mmom, ɔhaw nko ara.”
Nonne dissimulavi? nonne silui? nonne quievi? et venit super me indignatio.
