Hiob 3
1 Akyiri no Hiob kasae, na ɔdomee da a wɔwoo no.
Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.
2 Ɔkae se,
Want Job antwoordde en zeide:
3 “Ma da a wɔwoo me no nyera, ne anadwo a wɔkae se, ‘Wɔawo ɔbabarima no!’
De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;
4 Saa da no nnuru sum; mma Ɔsoro Nyankopɔn nhwehwɛ akyi kwan; mma hann biara ntɔ ngu so.
Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;
5 Ma sum ne owusum nnye no mfa; ma omununkum nkata so; na sum mmunkam ne hann so.
Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!
6 Ma sum kabii nnye saa anadwo no mfa; ma wonyi saa anadwo no mfi asranna so na wɔmmfa nhyɛ ɔsram biara mu.
Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!
7 Saa anadwo no nyɛ obonin; mma wɔnnte anigye nteɛmu wɔ mu.
Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;
8 Ma wɔn a wɔdome nna no nnome saa da no; wɔn a wɔayɛ krado sɛ wɔbɛkanyan dɛnkyɛmmirampɔn no.
Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;
9 Ma nʼanɔpa nsoromma nnuru sum; na ɔntwɛn adekyee kwa a onhu anɔpawia nsensanee a edi kan no,
Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!
10 efisɛ anto nea ɔwoo me no awotwaa mu ama wawo me na anka mʼani renhu saa abɛbrɛsɛ yi.
Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.
11 “Adɛn nti na manwu awoe hɔ, bere a mifi me na awotwaa mu no?
Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?
12 Adɛn nti na nkotodwe gyee me ne nufu sɛ minnum?
Waarom zijn mij de knieen voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?
13 Anka sesɛɛ meda hɔ asomdwoe mu; anka mada regye mʼahome
Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;
14 me ne wiase ahemfo ne fotufo, wɔn a wosisii adan maa wɔn ho na nnɛ yi abubu no,
Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;
15 me ne ahenemma a na wɔwɔ sika kɔkɔɔ, wɔn a wɔde dwetɛ hyɛɛ wɔn afi mu ma.
Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.
16 Anaasɛ adɛn nti na wɔansie me sɛ ɔpɔnba, te sɛ akokoaa a wanhu adekyee hann da?
Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.
17 Ɛhɔ na amumɔyɛfo gyae basabasayɛ, na abrɛfo nya ahomegye.
Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;
18 Nneduafo nso nya wɔn ahofadi; na wɔnte nnommumfo wuranom ateɛteɛ bio.
Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.
19 Nketewa ne akɛse wɔ hɔ, na akoa de ne ho fi ne wura nsam.
De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.
20 “Adɛn nti na wɔma mmɔborɔfo hann, na ɔkra mu ahohiahiafo nya nkwa,
Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?
21 wɔn a wɔn kɔn dɔ owu nanso ɛmma, wɔn a wɔbrɛ hwehwɛ owu sen sɛnea wɔhwehwɛ nnwetɛbona,
Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;
22 wɔn a anigye ahyɛ wɔn ma na wodu ɔda mu a wodi ahurusi.
Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;
23 Adɛn nti na wɔde nkwa ma onipa a ne kwan ahintaw, nea Onyankopɔn aka no ahyɛ mu?
Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?
24 Ahomekokogu adan mʼaduan; na mʼapinisi gu te sɛ nsu.
Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.
25 Nea na misuro no aba me so; nea na ɛbɔ me hu no ato me.
Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.
26 Minni ahotɔ, minni asomdwoe; minni ahomegye na mmom, ɔhaw nko ara.”
Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.
