Hiob 29
1 Hiob toaa so se,
addidit quoque Iob adsumens parabolam suam et dixit
2 “Mʼani agyina asram a atwa mu no, nna a Onyankopɔn hwɛɛ me so no,
quis mihi tribuat ut sim iuxta menses pristinos secundum dies quibus Deus custodiebat me
3 bere a ne kanea hyerɛn mʼatifi na mede ne kanea nantewee sum mu no!
quando splendebat lucerna eius super caput meum et ad lumen eius ambulabam in tenebris
4 Ao, nna a misii so no, bere a Onyankopɔn adamfofa a emu yɛ den hyiraa me fi,
sicut fui in diebus adulescentiae meae quando secreto Deus erat in tabernaculo meo
5 bere a na Otumfo no da so ka me ho na me mma atwa me ho ahyia no,
quando erat Omnipotens mecum et in circuitu meo pueri mei
6 bere a na nufusu mu srade afɔw mʼakwan na abotan hwiee ngo sɛ nsu maa me no.
quando lavabam pedes meos butyro et petra fundebat mihi rivos olei
7 “Bere a na mekɔ kuropɔn pon ano mekɔtena mʼagua so wɔ ɔmanfo aguabɔbea,
quando procedebam ad portam civitatis et in platea parabant cathedram mihi
8 mmerante hu me a, wogyina nkyɛn na mpanyimfo sɔre gyina hɔ;
videbant me iuvenes et abscondebantur et senes adsurgentes stabant
9 atitiriw gyae kasa na wɔde wɔn nsa kata wɔn ano;
principes cessabant loqui et digitum superponebant ori suo
10 mmapɔmma tɛm dinn, na wɔn tɛkrɛma ka wɔn dudom.
vocem suam cohibebant duces et lingua eorum gutturi suo adherebat
11 Wɔn a wɔte me nka nyinaa ka me ho asɛmpa, na wɔn a wohu me nyinaa kamfo me,
auris audiens beatificabat me et oculus videns testimonium reddebat mihi
12 efisɛ meboaa ahiafo a wosu pɛɛ mmoa, ne ayisaa a wonni aboafo.
quod liberassem pauperem vociferantem et pupillum cui non esset adiutor
13 Onipa a na ɔrewu no hyiraa me; na memaa akunafo ani gyee wɔn koma mu.
benedictio perituri super me veniebat et cor viduae consolatus sum
14 Mede trenee furaa sɛ mʼadurade; atɛntrenee yɛɛ me nkataso ne mʼabotiri.
iustitia indutus sum et vestivit me sicut vestimento et diademate iudicio meo
15 Meyɛɛ aniwa maa anifuraefo, ne anan maa mmubuafo.
oculus fui caeco et pes claudo
16 Meyɛɛ ahiafo agya; na mekaa ahɔho asɛm maa wɔn.
pater eram pauperum et causam quam nesciebam diligentissime investigabam
17 Mibubuu amumɔyɛfo se na mihwim wɔn a wodi wɔn nya no fii wɔn anom.
conterebam molas iniqui et de dentibus illius auferebam praedam
18 “Medwenee sɛ, ‘Mewu wɔ mʼankasa me fi mu, na me nna dɔɔso sɛ nwea.
dicebamque in nidulo meo moriar et sicut palma multiplicabo dies
19 Me ntin beduu nsu ano, na obosu agugu me mman so anadwo mu nyinaa.
radix mea aperta est secus aquas et ros morabitur in messione mea
20 Mʼanuonyam rempa da, na agyan ayɛ foforo wɔ me nsam daa.’
gloria mea semper innovabitur et arcus meus in manu mea instaurabitur
21 “Nnipa hwehwɛɛ sɛ wotie me, wɔyɛɛ dinn, twɛn mʼafotu.
qui me audiebant expectabant sententiam et intenti tacebant ad consilium meum
22 Sɛ mekasa wie a wɔnnkasa bio, efisɛ me nsɛm tɔɔ wɔn asom yiye.
verbis meis addere nihil audebant et super illos stillabat eloquium meum
23 Wɔtwɛn me sɛnea wɔtwɛn osu a ɛpete, na wɔmenee me nsɛm sɛ osutɔ bere nsu.
expectabant me sicut pluviam et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum
24 Sɛ meserew mekyerɛ wɔn a, wɔntaa nnye nni; mʼanimtew som bo ma wɔn.
si quando ridebam ad eos non credebant et lux vultus mei non cadebat in terram
25 Mebɔɔ kwan maa wɔn na metenaa ase sɛ wɔn hene; metenaa ase sɛ ɔhene a ɔwɔ nʼasraafo mu; meyɛɛ sɛ obi a ɔkyekye agyaadwotwafo werɛ.
si voluissem ire ad eos sedebam primus cumque sederem quasi rex circumstante exercitu eram tamen maerentium consolator
