Hiob 29

1 Hiob toaa so se,

Əyyub yenə misal çəkərək dedi:

2 “Mʼani agyina asram a atwa mu no, nna a Onyankopɔn hwɛɛ me so no,

«Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,

3 bere a ne kanea hyerɛn mʼatifi na mede ne kanea nantewee sum mu no!

Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.

4 Ao, nna a misii so no, bere a Onyankopɔn adamfofa a emu yɛ den hyiraa me fi,

Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,

5 bere a na Otumfo no da so ka me ho na me mma atwa me ho ahyia no,

Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,

6 bere a na nufusu mu srade afɔw mʼakwan na abotan hwiee ngo sɛ nsu maa me no.

Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.

7 “Bere a na mekɔ kuropɔn pon ano mekɔtena mʼagua so wɔ ɔmanfo aguabɔbea,

Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən

8 mmerante hu me a, wogyina nkyɛn na mpanyimfo sɔre gyina hɔ;

Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.

9 atitiriw gyae kasa na wɔde wɔn nsa kata wɔn ano;

Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.

10 mmapɔmma tɛm dinn, na wɔn tɛkrɛma ka wɔn dudom.

Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.

11 Wɔn a wɔte me nka nyinaa ka me ho asɛmpa, na wɔn a wohu me nyinaa kamfo me,

Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.

12 efisɛ meboaa ahiafo a wosu pɛɛ mmoa, ne ayisaa a wonni aboafo.

Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.

13 Onipa a na ɔrewu no hyiraa me; na memaa akunafo ani gyee wɔn koma mu.

Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.

14 Mede trenee furaa sɛ mʼadurade; atɛntrenee yɛɛ me nkataso ne mʼabotiri.

Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.

15 Meyɛɛ aniwa maa anifuraefo, ne anan maa mmubuafo.

Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,

16 Meyɛɛ ahiafo agya; na mekaa ahɔho asɛm maa wɔn.

Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,

17 Mibubuu amumɔyɛfo se na mihwim wɔn a wodi wɔn nya no fii wɔn anom.

Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.

18 “Medwenee sɛ, ‘Mewu wɔ mʼankasa me fi mu, na me nna dɔɔso sɛ nwea.

Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.

19 Me ntin beduu nsu ano, na obosu agugu me mman so anadwo mu nyinaa.

Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.

20 Mʼanuonyam rempa da, na agyan ayɛ foforo wɔ me nsam daa.’

Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.

21 “Nnipa hwehwɛɛ sɛ wotie me, wɔyɛɛ dinn, twɛn mʼafotu.

İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.

22 Sɛ mekasa wie a wɔnnkasa bio, efisɛ me nsɛm tɔɔ wɔn asom yiye.

Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.

23 Wɔtwɛn me sɛnea wɔtwɛn osu a ɛpete, na wɔmenee me nsɛm sɛ osutɔ bere nsu.

Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,

24 Sɛ meserew mekyerɛ wɔn a, wɔntaa nnye nni; mʼanimtew som bo ma wɔn.

Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.

25 Mebɔɔ kwan maa wɔn na metenaa ase sɛ wɔn hene; metenaa ase sɛ ɔhene a ɔwɔ nʼasraafo mu; meyɛɛ sɛ obi a ɔkyekye agyaadwotwafo werɛ.

Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.