Hiob 27
1 Hiob toaa nʼasɛm so se,
Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
2 “Sɛ Onyankopɔn te ase yi, nea wammu me atɛntrenee no, Otumfo a wama madi me kra mu awerɛhow,
Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam,
3 mmere dodow a nkwa wɔ me mu, na Onyankopɔn home wɔ me mu yi,
Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
4 mʼano renka amumɔyɛsɛm, na me tɛkrɛma rentwa nkontompo.
Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.
5 Merennye nto mu da sɛ nea woka no yɛ nokware; merenka me mudi nhyɛ, kosi sɛ mewu.
Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
6 Mekura me trenee mu, merennyaa mu; sɛ mete ase yi, me tiboa remmu me fɔ.
Iustificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
7 “Ma mʼatamfo nyɛ sɛ amumɔyɛfo, na wɔn a wokyi me nyɛ sɛ atorofo.
Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus.
8 Anidaso bɛn na wɔn a wonni nyamesu no wɔ wɔ wɔn wu akyi, bere a Onyankopɔn agye wɔn nkwa afi wɔn nsam no?
Quæ est enim spes hypocritæ si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius?
9 So Onyankopɔn tie wɔn sufrɛ bere a amanehunu aba wɔn so no ana?
Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia?
10 So wɔn ani begye wɔ Otumfo no mu? Wobesu afrɛ Onyankopɔn bere biara ana?
Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?
11 “Mɛma mo Onyankopɔn tumi ho nkyerɛkyerɛ; meremfa Otumfo no akwan nhintaw.
Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.
12 Mo ankasa moahu eyinom nyinaa. Afei nsɛnhunu yi ase ne dɛn?
Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini?
13 “Eyi ne nea Onyankopɔn ahyɛ ato hɔ ama omumɔyɛfo, agyapade a otirimɔdenfo nya fi Otumfo no nkyɛn:
Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
14 Sɛ ɔwɔ mma dodow dɛn ara, wɔn nkrabea ne afoa; na nʼasefo rennidi mmee da.
Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.
15 Ɔyaredɔm besie wɔn a wɔbɛka wɔ nʼakyi, na wɔn akunafo rensu wɔn.
Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.
16 Ɛwɔ mu sɛ ɔhɔre dwetɛ te sɛ mfutuma na ɔboa ntama ano sɛ dɔte,
Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:
17 nea ɔpɛ gu hɔ no, atreneefo na wobefura na pɛpɛyɛfo no nso akyekyɛ dwetɛ no.
Præparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet.
18 Ofi a osi no te sɛ ananse abubummaba, ɛte sɛ pata bi a ɔwɛmfo abɔ.
Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
19 Ɔda hɔ te sɛ ɔdefo, nanso ɔrenna saa bio; ɔbɛtew nʼani no na ne nyinaa atu ayera.
Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
20 Ahunahuna ba ne so sɛ nsuyiri; ahum hwim no kɔ anadwo.
Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.
21 Apuei mframa soa no kɔ, na onni hɔ bio; ɛtwe no fi ne tenabea.
Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
22 Ɛbɔ no a ahummɔbɔ nni mu bere a ɔreguan afi ne tumi ase.
Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet.
23 Ɔde fɛw bɔ ne nsam na ɔpam no fi ne tenabea.”
Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius.
