Hiob 26
1 Na Hiob kasaa bio se,
Job antwoordde, en sprak
2 “Woaboa nea onni tumi! Woagye basa a enni ahoɔden!
Hoe goed weet ge den zwakke te helpen, De krachteloze arm te stutten?
3 Woatu nea onnim nyansa fo! Na woada nhumu pa ara adi!
Hoe weet ge den onwetende raad te geven, En wat wijze lessen spreidt ge ten toon?
4 Hena na ɔboaa wo ma wokaa saa nsɛm yi? Hena honhom na ɛkasa faa wo mu?
Met wiens hulp hebt ge uw woord gesproken Wiens geest is van u uitgegaan?
5 “Awufo wɔ ahoyeraw kɛse mu, wɔn a wɔwɔ nsu ase ne nea ɛte mu nyinaa.
De schimmen beven onder de aarde De wateren sidderen met die erin wonen;
Het dodenrijk ligt naakt voor zijn oog, De onderwereld zonder bedekking. (Sheol h7585)
7 Ɔtrɛw wim atifi fam kata nea ɛda mpan so; na ɔde asase sensɛn ohunu so.
Hij spant het Noorden over de baaierd, Hangt de aarde boven het niet;
8 Ɔbɔ nsu boa hyɛ ne omununkum mu, nanso nsu no mu duru ntumi mpae no.
Hij knevelt de wateren in zijn zwerk, De wolken bersten niet onder haar last;
9 Ɔtrɛw ne omununkum mu de kata ɔsram ani.
Hij bedekt het gelaat der volle maan, En spreidt er zijn nevel over uit.
10 Ɔhyɛ agyirae wɔ nsu so de to ɔhye wɔ hann ne sum ntam.
Hij trekt een kring langs de waterspiegel, Waar het licht aan de duisternis grenst;
11 Ɔsoro nnyinaso wosow, na nʼanimka ma wɔn ho dwiriw wɔn.
De zuilen van de hemel staan te waggelen, Rillen van angst voor zijn donderende stem.
12 Ɔde ne tumi wosow po ne nyansa mu, otwitwaa Rahab mu asinasin.
Hij zwiept de zee door zijn kracht, Ranselt Ráhab door zijn beleid;
13 Ɔde ne home maa wim tewee; na ne nsa wɔɔ ɔwɔ a ɔrewea.
Zijn adem blaast de hemel schoon, Zijn hand doorboort de vluchtende Slang!
14 Eyinom yɛ ne nnwuma kakraa bi; ne tumi kakraa bi kɛkɛ! Na hena na obetumi ate ne tumi mmubomu no ase?”
Is dit nog enkel de zoom van zijn wegen Hoe weinig verstaan wij ervan, En wie begrijpt dan de kracht van zijn donder?
