Hiob 23
1 Na Hiob buae se,
A odpowiadając Ijob rzekł:
2 “Nnɛ mpo, mʼanwiinwii mu da so yɛ den; ne nsa ayɛ den, mʼapinisi nyinaa akyi.
Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?
3 Sɛ minim baabi a mehu no; anaasɛ metumi akɔ ne tenabea a
Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.
4 anka mɛka mʼasɛm wɔ nʼanim na magye akyinnye bebree.
Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.
5 Anka mɛte mmuae a ɔde bɛma me, na madwen nea ɔbɛka ho.
Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.
6 Ɔbɛsɔre atia me dennen ana? Dabi, ɔremmɔ me kwaadu.
Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.
7 Ɛhɔ de, nnipa trenee betumi aka nʼasɛm wɔ nʼanim, na wobegye me afi me temmufo nsam afebɔɔ.
Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.
8 “Nanso sɛ mekɔ apuei fam a onni hɔ; sɛ mekɔ atɔe fam nso a minhu no.
Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.
9 Sɛ ɔreyɛ adwuma wɔ atifi fam a minhu no; sɛ ɔdan ne ho kɔ anafo fam a, mʼani nhye ne ho.
Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,
10 Nanso onim ɔkwan a menam so; na sɛ ɔsɔ me hwɛ a mepue sɛ sikakɔkɔɔ.
Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.
11 Madi nʼanammɔn akyi pɛɛ; na manantew nʼakwan so a mamman.
Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.
12 Mentwee me ho mfii mmara nsɛm a efi nʼanom no ho, mama asɛm a efi nʼanom ho ahia me asen me daa aduan.
Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.
13 “Nanso obiara nni hɔ ka ne ho, na hena na obetumi atia no? Ɔyɛ biribiara a ɔpɛ.
Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:
14 Ɔde ne mmaransɛm di dwuma tia me; ɔda so kora nhyehyɛe a ɛte sɛɛ bebree.
Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.
15 Ɛno nti na mebɔ hu wɔ nʼanim; na sɛ midwen eyinom nyinaa ho a, misuro no.
Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.
16 Onyankopɔn ama me koma abotow; Otumfo ama mabɔ huboa.
Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.
17 Nanso sum no mma menka mʼano nto mu, sum kabii a ɛkata mʼanim no.
Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.
