< Hiob 19 >

1 Na Hiob buae se,
Job respondió:
2 “Mobɛhyɛ me ɔyaw na mode nsɛm abubu me akosi da bɛn?
“¿Hasta cuándo seguirás atormentándome? ¿Hasta cuándo seguirás aplastándome con palabras?
3 Mpɛn du ni a moasopa me; mo ani nwu sɛ motow hyɛ me so.
Ya me has humillado diez veces. ¿No te da vergüenza tratarme tan mal?
4 Sɛ ɛyɛ nokware sɛ mafom ɔkwan a, me mfomso yɛ me nko ara asɛm.
Aunque haya pecado, ese es mi problema, y no tiene nada que ver contigo.
5 Sɛ ampa sɛ mobɛma mo ho so asen me na mode mʼanimguase ayɛ adanse atia me a,
Te crees mucho mejor que yo, y utilizas mi degradación contra mí.
6 ɛno de munhu sɛ Onyankopɔn ayɛ me bɔne na ɔde ne tan atwa me ho ahyia.
Pero deberías darte cuenta de que es Dios quien me ha perjudicado, me ha atrapado en su red.
7 “Ɛwɔ mu, misu se, ‘Wɔafom me’ de, nanso obiara mmua me; meteɛ mu pɛ mmoa, nanso atɛntrenee biara nni hɔ.
Aunque clamo por ayuda, no obtengo respuesta; aunque grito mis objeciones, no obtengo justicia.
8 Wasiw me kwan enti mintumi nsen; ɔde sum aduru mʼakwan so.
Dios me ha amurallado para que no pueda escapar; ha sumido mi camino en la oscuridad.
9 Wayi mʼanuonyam afi me so na watu mʼahenkyɛw afi me ti so.
Ha despojado mi honor de mí; me ha quitado mi reputación.
10 Wasɛe me akwannuasa nyinaa so de awie me; watu mʼanidaso ase te sɛ dua.
Me derriba por todos lados hasta acabar conmigo; ha destruido mi esperanza como un árbol desarraigado.
11 Nʼabufuw huru tia me; na wakan me afra nʼatamfo mu.
Su ira arde contra mí; me trata como a uno de sus enemigos.
12 Nʼakofo ba anibere so; wosisi mpie de tia me na wotwa me ntamadan ho hyia.
Las tropas de Dios se reúnen para atacarme. Construyen murallas contra mí. Rodean y asedian mi casa.
13 “Wayi me nuabarimanom afi me ho; na mʼamanifo atwe wɔn ho koraa.
“Ha alejado de mí a mis hermanos; todos mis antiguos amigos se han alejado de mí.
14 Mʼabusuafo kɔ; na me nnamfonom werɛ afi me.
Mis parientes me han abandonado; mis amigos íntimos me han olvidado.
15 Mʼahɔho ne me mmaawa bu me sɛ ɔhɔho; mete sɛ ɔnanani ma wɔn.
Los huéspedes de mi casa y mis sirvientas me tratan como a un extraño; para ellos me he convertido en un extranjero.
16 Mefrɛ me somfo, na ommua; mpo, metew mʼano srɛ no.
Llamo a mi criado, pero no responde. ¡Hasta tengo que rogarle!
17 Me home bɔn me yere; me ho afono mʼankasa nuabarimanom.
Soy repulsivo para mi esposa, y soy repugnante para mis propios hermanos.
18 Mpo, mmarimaa nkumaa bu me animtiaa; sɛ mipue a wodi me ho fɛw.
Hasta los niños pequeños me desprecian; cuando me pongo de pie se burlan de mí.
19 Me nnamfo ankasa nyinaa kyi me; mʼadɔfo asɔre atia me.
Todos mis amigos más cercanos me desprecian, y los que amaba se han vuelto contra mí.
20 Maka were ne nnompe, nea mede aguan nkutoo ne me se akyi nam.
Estoy reducido a piel y huesos, y sobrevivo por el pellejo de mis dientes.
21 “Munhu me mmɔbɔ, me nnamfonom, munhu mmɔbɔ, na Onyankopɔn nsa abɔ me.
“¡Tengan piedad de mí, amigos míos, tengan piedad de mí, porque Dios me ha abatido!
22 Adɛn nti na motaa me sɛnea Onyankopɔn yɛ no? Na mommfa me honam yi saa ara?
¿Por qué me persiguen como lo hace Dios? ¿No se conforman con obtener su libra de carne?
23 “Ao, sɛ anka wɔde me nsɛm bɛhyɛ nhoma mu, anka wɔbɛkyerɛw wɔ nhoma mmobɔwee so,
“Quisiera que mis palabras quedaran escritas, registradas en un libro,
24 anka wɔde dade pɛe bɛkyerɛw wɔ sumpii so, anaa wobekuruakyerɛw wɔ ɔbotan so afebɔɔ!
o grabadas con pluma de hierro y plomo fundido en la roca para siempre.
25 Minim sɛ me dimafo te ase, na awiei no ɔbɛsɔre agyina asase so.
“Sé que mi Redentor está vivo, y que por fin subirá al estrado para mí en la tierra.
26 Na wɔasɛe me were awie no, mefi me were mu ahu Onyankopɔn.
Aunque mi piel esté destruida, en mi cuerpo Veré a Dios.
27 Me ara mehu no mede mʼani, na ɛnyɛ obi foforo ani, behu no. Sɛnea me koma ho pere wɔ me mu!
Yo mismo lo veré, con mis propios ojos y no con los de otro. ¡El pensamiento me invade!
28 “Sɛ moka se, ‘Yɛbɛteetee no, efisɛ ɔhaw no fi ɔno ara a,’
Ustedes se dicen: ‘¿Cómo podemos hacerlo sufrir para que vea que él es la fuente de sus problemas?’
29 ɛsɛ sɛ mo ankasa musuro afoa no na abufuw nam afoa so de asotwe bɛba, na mubehu sɛ atemmu wɔ hɔ.”
Ustedes mismos deberían temer ser castigados por Dios, porque saben que la ira trae el castigo de Dios que acompaña al juicio”.

< Hiob 19 >