< Hiob 19 >

1 Na Hiob buae se,
Wtedy Hiob odpowiedział:
2 “Mobɛhyɛ me ɔyaw na mode nsɛm abubu me akosi da bɛn?
Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
3 Mpɛn du ni a moasopa me; mo ani nwu sɛ motow hyɛ me so.
Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
4 Sɛ ɛyɛ nokware sɛ mafom ɔkwan a, me mfomso yɛ me nko ara asɛm.
A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
5 Sɛ ampa sɛ mobɛma mo ho so asen me na mode mʼanimguase ayɛ adanse atia me a,
A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
6 ɛno de munhu sɛ Onyankopɔn ayɛ me bɔne na ɔde ne tan atwa me ho ahyia.
Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
7 “Ɛwɔ mu, misu se, ‘Wɔafom me’ de, nanso obiara mmua me; meteɛ mu pɛ mmoa, nanso atɛntrenee biara nni hɔ.
Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
8 Wasiw me kwan enti mintumi nsen; ɔde sum aduru mʼakwan so.
Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
9 Wayi mʼanuonyam afi me so na watu mʼahenkyɛw afi me ti so.
Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
10 Wasɛe me akwannuasa nyinaa so de awie me; watu mʼanidaso ase te sɛ dua.
Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
11 Nʼabufuw huru tia me; na wakan me afra nʼatamfo mu.
Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
12 Nʼakofo ba anibere so; wosisi mpie de tia me na wotwa me ntamadan ho hyia.
Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
13 “Wayi me nuabarimanom afi me ho; na mʼamanifo atwe wɔn ho koraa.
Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
14 Mʼabusuafo kɔ; na me nnamfonom werɛ afi me.
Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
15 Mʼahɔho ne me mmaawa bu me sɛ ɔhɔho; mete sɛ ɔnanani ma wɔn.
Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
16 Mefrɛ me somfo, na ommua; mpo, metew mʼano srɛ no.
Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
17 Me home bɔn me yere; me ho afono mʼankasa nuabarimanom.
Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
18 Mpo, mmarimaa nkumaa bu me animtiaa; sɛ mipue a wodi me ho fɛw.
Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
19 Me nnamfo ankasa nyinaa kyi me; mʼadɔfo asɔre atia me.
Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
20 Maka were ne nnompe, nea mede aguan nkutoo ne me se akyi nam.
Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
21 “Munhu me mmɔbɔ, me nnamfonom, munhu mmɔbɔ, na Onyankopɔn nsa abɔ me.
Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
22 Adɛn nti na motaa me sɛnea Onyankopɔn yɛ no? Na mommfa me honam yi saa ara?
Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
23 “Ao, sɛ anka wɔde me nsɛm bɛhyɛ nhoma mu, anka wɔbɛkyerɛw wɔ nhoma mmobɔwee so,
Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
24 anka wɔde dade pɛe bɛkyerɛw wɔ sumpii so, anaa wobekuruakyerɛw wɔ ɔbotan so afebɔɔ!
Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
25 Minim sɛ me dimafo te ase, na awiei no ɔbɛsɔre agyina asase so.
Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
26 Na wɔasɛe me were awie no, mefi me were mu ahu Onyankopɔn.
A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
27 Me ara mehu no mede mʼani, na ɛnyɛ obi foforo ani, behu no. Sɛnea me koma ho pere wɔ me mu!
Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
28 “Sɛ moka se, ‘Yɛbɛteetee no, efisɛ ɔhaw no fi ɔno ara a,’
Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
29 ɛsɛ sɛ mo ankasa musuro afoa no na abufuw nam afoa so de asotwe bɛba, na mubehu sɛ atemmu wɔ hɔ.”
Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.

< Hiob 19 >