Hiob 19
1 Na Hiob buae se,
Respondens autem Iob, dixit:
2 “Mobɛhyɛ me ɔyaw na mode nsɛm abubu me akosi da bɛn?
Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
3 Mpɛn du ni a moasopa me; mo ani nwu sɛ motow hyɛ me so.
En, decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
4 Sɛ ɛyɛ nokware sɛ mafom ɔkwan a, me mfomso yɛ me nko ara asɛm.
Nempe, et si ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
5 Sɛ ampa sɛ mobɛma mo ho so asen me na mode mʼanimguase ayɛ adanse atia me a,
At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
6 ɛno de munhu sɛ Onyankopɔn ayɛ me bɔne na ɔde ne tan atwa me ho ahyia.
Saltem nunc intelligite quia Deus non aequo iudicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
7 “Ɛwɔ mu, misu se, ‘Wɔafom me’ de, nanso obiara mmua me; meteɛ mu pɛ mmoa, nanso atɛntrenee biara nni hɔ.
Ecce clamabo vim patiens, et nemo audiet: vociferabor, et non est qui iudicet.
8 Wasiw me kwan enti mintumi nsen; ɔde sum aduru mʼakwan so.
Semitam meam circumsepsit, et transire non possum, et in calle meo tenebras posuit.
9 Wayi mʼanuonyam afi me so na watu mʼahenkyɛw afi me ti so.
Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
10 Wasɛe me akwannuasa nyinaa so de awie me; watu mʼanidaso ase te sɛ dua.
Destruxit me undique, et pereo, et quasi evulsae arbori abstulit spem meam.
11 Nʼabufuw huru tia me; na wakan me afra nʼatamfo mu.
Iratus est contra me furor eius, et sic me habuit quasi hostem suum.
12 Nʼakofo ba anibere so; wosisi mpie de tia me na wotwa me ntamadan ho hyia.
Simul venerunt latrones eius, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
13 “Wayi me nuabarimanom afi me ho; na mʼamanifo atwe wɔn ho koraa.
Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
14 Mʼabusuafo kɔ; na me nnamfonom werɛ afi me.
Dereliquerunt me propinqui mei: et qui me noverant, obliti sunt mei.
15 Mʼahɔho ne me mmaawa bu me sɛ ɔhɔho; mete sɛ ɔnanani ma wɔn.
Inquilini domus meae, et ancillae meae sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
16 Mefrɛ me somfo, na ommua; mpo, metew mʼano srɛ no.
Servum meum vocavi, et non respondit, ore proprio deprecabar illum.
17 Me home bɔn me yere; me ho afono mʼankasa nuabarimanom.
Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
18 Mpo, mmarimaa nkumaa bu me animtiaa; sɛ mipue a wodi me ho fɛw.
Stulti quoque despiciebant me, et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
19 Me nnamfo ankasa nyinaa kyi me; mʼadɔfo asɔre atia me.
Abominati sunt me quondam consiliarii mei: et quem maxime diligebam, aversatus est me.
20 Maka were ne nnompe, nea mede aguan nkutoo ne me se akyi nam.
Pelli meae, consumptis carnibus, adhaesit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
21 “Munhu me mmɔbɔ, me nnamfonom, munhu mmɔbɔ, na Onyankopɔn nsa abɔ me.
Miseremini mei, miseremini mei, saltem vos amici mei, quia manus Domini tetigit me.
22 Adɛn nti na motaa me sɛnea Onyankopɔn yɛ no? Na mommfa me honam yi saa ara?
Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
23 “Ao, sɛ anka wɔde me nsɛm bɛhyɛ nhoma mu, anka wɔbɛkyerɛw wɔ nhoma mmobɔwee so,
Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
24 anka wɔde dade pɛe bɛkyerɛw wɔ sumpii so, anaa wobekuruakyerɛw wɔ ɔbotan so afebɔɔ!
stylo ferreo, et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
25 Minim sɛ me dimafo te ase, na awiei no ɔbɛsɔre agyina asase so.
Scio enim quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
26 Na wɔasɛe me were awie no, mefi me were mu ahu Onyankopɔn.
Et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum Salvatorem meum.
27 Me ara mehu no mede mʼani, na ɛnyɛ obi foforo ani, behu no. Sɛnea me koma ho pere wɔ me mu!
Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est haec spes mea in sinu meo.
28 “Sɛ moka se, ‘Yɛbɛteetee no, efisɛ ɔhaw no fi ɔno ara a,’
Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
29 ɛsɛ sɛ mo ankasa musuro afoa no na abufuw nam afoa so de asotwe bɛba, na mubehu sɛ atemmu wɔ hɔ.”
Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse iudicium.
