Hiob 19
1 Na Hiob buae se,
Job antwoordde, en sprak:
2 “Mobɛhyɛ me ɔyaw na mode nsɛm abubu me akosi da bɛn?
Hoe lang nog blijft gij mij krenken, En mij onder woorden verpletteren?
3 Mpɛn du ni a moasopa me; mo ani nwu sɛ motow hyɛ me so.
Tien keer beschimpt gij mij reeds, En kwelt gij mij schaamteloos.
4 Sɛ ɛyɛ nokware sɛ mafom ɔkwan a, me mfomso yɛ me nko ara asɛm.
Zelfs al had ik mij werkelijk misdragen, Dan raakt het wangedrag mij alleen;
5 Sɛ ampa sɛ mobɛma mo ho so asen me na mode mʼanimguase ayɛ adanse atia me a,
Gij mist het recht, een grote mond tegen mij op te zetten, Mijn schande mij te verwijten!
6 ɛno de munhu sɛ Onyankopɔn ayɛ me bɔne na ɔde ne tan atwa me ho ahyia.
Erkent toch eindelijk, dat God mij kastijdt, En mij in zijn net heeft verstrikt!
7 “Ɛwɔ mu, misu se, ‘Wɔafom me’ de, nanso obiara mmua me; meteɛ mu pɛ mmoa, nanso atɛntrenee biara nni hɔ.
Zie, ik roep: "Geweld!" maar vind geen verhoring, Ik roep om hulp: mij geschiedt geen recht!
8 Wasiw me kwan enti mintumi nsen; ɔde sum aduru mʼakwan so.
Hij heeft mijn weg versperd: ik kan niet voorbij, En duisternis op mijn paden gelegd;
9 Wayi mʼanuonyam afi me so na watu mʼahenkyɛw afi me ti so.
Mijn eer heeft Hij mij ontroofd, De kroon mij van het hoofd gerukt.
10 Wasɛe me akwannuasa nyinaa so de awie me; watu mʼanidaso ase te sɛ dua.
Hij heeft mij van alle kant ondermijnd: en daar ga ik heen; Mijn hoop ontworteld als een boom,
11 Nʼabufuw huru tia me; na wakan me afra nʼatamfo mu.
Zijn gramschap tegen mij laten woeden, Mij als zijn vijand behandeld.
12 Nʼakofo ba anibere so; wosisi mpie de tia me na wotwa me ntamadan ho hyia.
Als één man rukken zijn benden aan, En banen hun weg naar mij heen; Ze legeren zich rond mijn tent, Ze zijn zonder genade!
13 “Wayi me nuabarimanom afi me ho; na mʼamanifo atwe wɔn ho koraa.
Mijn broeders houden zich verre van mij, Mijn bekenden zijn vreemden voor mij;
14 Mʼabusuafo kɔ; na me nnamfonom werɛ afi me.
Mijn verwanten verdwenen, Mijn gasten zijn mij vergeten.
15 Mʼahɔho ne me mmaawa bu me sɛ ɔhɔho; mete sɛ ɔnanani ma wɔn.
Mijn slavinnen zien mij aan voor een vreemde, Ik ben een onbekende voor haar;
16 Mefrɛ me somfo, na ommua; mpo, metew mʼano srɛ no.
Ik roep mijn slaaf: hij geeft mij geen antwoord, Zelfs al smeek ik er om.
17 Me home bɔn me yere; me ho afono mʼankasa nuabarimanom.
Mijn vrouw walgt van mijn adem, En ik stink voor mijn zonen;
18 Mpo, mmarimaa nkumaa bu me animtiaa; sɛ mipue a wodi me ho fɛw.
Zelfs de kinderen minachten mij, En brutaliseren mij, als ik optreed.
19 Me nnamfo ankasa nyinaa kyi me; mʼadɔfo asɔre atia me.
Al mijn getrouwen verafschuwen mij, Die ik liefhad, keren zich van mij af;
20 Maka were ne nnompe, nea mede aguan nkutoo ne me se akyi nam.
Mijn vlees teert weg in mijn huid Met mijn tanden knaag ik mijn beenderen af.
21 “Munhu me mmɔbɔ, me nnamfonom, munhu mmɔbɔ, na Onyankopɔn nsa abɔ me.
Erbarming, erbarming: gij tenminste, mijn vrienden, Want de hand van God heeft mij geraakt;
22 Adɛn nti na motaa me sɛnea Onyankopɔn yɛ no? Na mommfa me honam yi saa ara?
Waarom mij als een hert vervolgen, Nooit verzadigd aan mijn vlees!
23 “Ao, sɛ anka wɔde me nsɛm bɛhyɛ nhoma mu, anka wɔbɛkyerɛw wɔ nhoma mmobɔwee so,
O, werden mijn woorden opgeschreven, Opgetekend in een boek,
24 anka wɔde dade pɛe bɛkyerɛw wɔ sumpii so, anaa wobekuruakyerɛw wɔ ɔbotan so afebɔɔ!
Met een stift van ijzer en lood Voor eeuwig op een rots gegrift:
25 Minim sɛ me dimafo te ase, na awiei no ɔbɛsɔre agyina asase so.
Ik weet, dat mijn Verlosser leeft, En ten leste op de aarde verschijnt;
26 Na wɔasɛe me were awie no, mefi me were mu ahu Onyankopɔn.
Dat ik mij zal oprichten achter mijn huid, En van mijn vlees uit, God zal aanschouwen!
27 Me ara mehu no mede mʼani, na ɛnyɛ obi foforo ani, behu no. Sɛnea me koma ho pere wɔ me mu!
Ja, ik zal Hem aanschouwen, Mijn ogen zullen Hem zien, maar niet meer als vijand; Mijn nieren smachten in mijn schoot,
28 “Sɛ moka se, ‘Yɛbɛteetee no, efisɛ ɔhaw no fi ɔno ara a,’
En wanneer gij dan zegt: Hoe vervolgen we hem, Welk voorwendsel zullen we tegen hem vinden;
29 ɛsɛ sɛ mo ankasa musuro afoa no na abufuw nam afoa so de asotwe bɛba, na mubehu sɛ atemmu wɔ hɔ.”
Ducht dan het zwaard voor uzelf, Want dan zal de Gramschap de bozen verdelgen! Om te weten, of er gerechtigheid is!
